This is not an election.It is like a football game with only one team playing

Ashin Sopaka at a discussion after the Burma VJ screening at the Best Friend Library in Chiang Mai (March 2010)

Do you expect more protests with the upcoming elections?

Ashin Sopaka: Do you want to join? (laughs) it is possible. I can’t say for sure but it is possible. I heard just yesterday that NLD is organizing. Because of the new election law they can not register as a party. Most of their members are in prison or have been in prison. According to the new law prisoners or ex-prisoners can not be members of a party. Aung San Suu Kyi her self is under house arrest, has faced trials. So it is very difficult for them to register. They reject the constitution but if they want to register as a party they would automatically accept it. The party, their movement is now standing with the back against the wall, there is now way to move anymore. So they have to do something for this reason it is possible. This time it is very important for all to coorporate, students, monks, even soldiers and all people in the country and around the world. Then we can see the change. I believe in non violence. Non violence is our background, also Daw Aung San Suu Kyi believes in non violence like many other people around the world. With this power we have to continue. Inside Burma there are many people who would like to join us, so with this power we can do. Of cause we hope that international organizations such as UN will take care of us. They always say: “We are closely monitoring” but they are in New York. They are just talking very nicely. What does this mean “closely monitoring”? What are they doing? In Burma the regime is shooting the monks on the street, people are dying. But they are only saying “we are closely monitoring”

In the past Burma was closed up. I remember whenever I went there you could not see any international television, only Burmese government radio and TV stations. How is this situation now? What has changed with the satellite TV and through Internet. Because this kind of international networks makes it very difficult for the government to keep people misinformed, what their policy used to be.

Ashin Sopaka: In this high-tech age they can not control everything. DVB for example is broadcasting via satellite. So many people, I heard are watching their program. The DVB is now broadcasting 24 hours. They repeat the program sometimes for one or two hours. Many people record it, copy it and spread it. The majority of Burmese people still rely on radios. That’s why you saw the propaganda in the film. They know that many are listening to BBC, VIA and Radio Free Asia. They are broadcasting every day in the morning and in the afternoon. I my self learned a lot from BBC and VIA. Since I was 14 years old I was automatically listening. Because my teacher was listening to it every evening and I had to massage him. I learned a lot and got much information.

Then there is the Internet. Even though the regime has slowed down the speed and extended the controls. It is impossible to control the whole Internet. These days there are so many Blogs. The young people are also very smart, they copy the information and then they send it via email. I get such emails almost every day. That’s why it is impossible for them to block. The information technology is like a big flowing see, they can not stop it. We have to teach the young people how to use this technology. It gives us big power. We want to overcome the violence through a non violent way and for this non violent way it is very important to use the new technologies.

What do you think will result from the elections this year. Are you hopeful or are you skeptical?

Ashin Sopaka: I was asked the same question the day before yesterday. I said, I don’t call this an election. I call it a football game with only one team playing. According to the new law there are many restrictions. Party members must not be in jail, they must not have been in prison, they must not be facing a trial and so on. Many restrictions plus, if a party wishes to register they must accept the 2008 constitution, which is not a democratically constitution, written by the representatives of the people. So if a party registers for the election they automatically give their acceptance to this constitution. In this constitution is for example written that it is at any time possible for the military to clench power. We don’t want any more military government in Burma. The military has been in power for too long, since 1962, for more than 40 years now. It is a very difficult situation now for the parties. If they register, they have to accept this constitution, if they do not register they have to face even more repression than until now. So very difficult. We wish to see both, the government and the opposition groups talk together, find a solution and play in the election as two teams together. Not only one team, that is a joke. That’s how I see it, how I understand it.

How do you think the general public, the overall people feels about the election. Do you think they feel like, lets give it a chance, or do you think they feel also that this is a one team play?

Ashin Sopaka: Mostly the people don’t believe in this election. They know why this election is happening. It is happening because of the 2007 Saffron Revolution. They had to set up a date, because otherwise the uprising would have continued. So they declared that there would be an election. It is a part of the seven steps on the “road map to democracy”. This road map started in 2003 because of the Depayin massacre. On 30 May of 2003 Daw Aung San Suu Kyi and her party members were attacked. Between 70 and 100 people died. Because of the high international pressure at that time the former prime minister announced these seven steps and the international pressure stopped. This election is only the fifth step, there will be two more. We don’t know when we will be finished, how long it will take no body knows. There is no guaranty that they will hand over power to the winning party. That’s why many people don’t trust this election. The people believe we need to make the next protest. This is the way because we can not relay on the international organizations such as UN or EU. The EU countries have commonly criticized the regime and did sanctions but individually countries like France and Germany are silently still working together with the regime. Even some British companies are still working silently together with the regime. Mostly, the governments around the world are concentrating on business, not justice. So if we compare justice and business on a scale, the business side will be more powerful. The business side is very high on the scale, justice is very low and week. I think somehow they can help like “closely monitoring” but if we really want change we have to do it by our self. We have to tell the people and have to prepare systematically the next steps.

What role do you want the UN to play?

Ashin Sopaka: I would like the UN to say “stop killing in Burma!”. I wish that the UN would practice democracy, because they don’t practice democracy now. They always talk about democracy but in the Security Counsel there are five countries. And two countries like Russia and China are one group. The other three counties UK, US and France are one group. These two groups can not come together. In their hands is the veto power. So if fourteen counties say yes, one of these five counties can because of this veto power say no and decide the question. The one can control the outcome. In this case the veto power is a kind of dictator ship. It doesn’t work. It is the reason why they can not stop the violence around the world. If they believe in democracy they need to practice democracy.

It is very difficult because China and Russia are closely working with the Burmese regime. The Burmese regime can always be sure that China and Russia will veto every decision, what ever may be discussed at the table of the Security Counsel concerning Burma. In this situation it is very difficult to expect something from the Security Counsel, the highest power of the UN. So the question is, do they wish to practice democracy or not? That’s why I say don’t relay on UN, they will never do anything. They themselves are fighting. Better have no expectations. So I have two answers to this question: start practicing democracy and stop the violence in Burma.

And we don’t need so many statements from the UN. So many long statements without actions. They spend a lot of money for envoys going to Burma but there is no action.

you can kill me but you can not shut my mouth

Nyi Nyi AungThe Voice of Nyi Nyi Aung
Nyi Nyi Aung is 41 years old and originally from Rangoon. He currently works as a computer engineer and political activist in America.
I speak to Nyi Nyi Aung on the phone, on Monday 19 April 2010.

Nyi Nyi Aung (born Kyaw Zaw Lwin) came to the United States as a refugee in 1993. According to his fiancee, he remained restless and all he really wanted to do, was to be active in the struggle for democracy in Burma. He traveled between the US and Mae Sot and other places in Thailand to develop and support activities directed at creating freedom and democracy in Burma. On one of his trips to Burma, in September 2009, he was arrested at the airport. He was on his way to visit relatives – some of whom are imprisoned themselves – and to check the situation inside the country. In March 2010, he was released and flown back to America.

“At the moment I am recovering from my time in prison in Burma. I take medicines for my back problems. I suffer from severe back pains and my spine was dislocated because of torture and my time in solitary confinement. I was in solitary confinement for one month.”

“I was released after six months. Without explanation. But that is normal in Burma. I was not given any explanation or reason for my arrest, interrogation and detention.”

“I feel I was released because of pressure from the outside. Not only from the US or other governments, but also from the international community and Burmese exile community calling for my release.”

“I do think even Tan Shwe is sensitive to international pressure. What you see is that the EU and the US are always ‘demanding for blablablah’. This does not work. They should state clear demands and set time frames. Tan Shwe knows very well how to play and maneuver with the international community. That is why I am so focused on telling the international community and the US Congress about Burma. I am busy going to many places and informing people about what is happening inside Burma. I want the international community to understand that we CAN do it. At the moment I am busy with the treatment for my back, but I am also meeting many people. There is a sense of urgency.”

“Since 2005, I have gone inside the country more often. I want to get a good sense of what keeps the people occupied and the actual political work on the ground. I want to see for myself what the situation in my country is and be sure for the international community to understand. I share this information with organizations that work on Burma.”

“In September 2009, I went to Burma again. I was arrested at the airport and taken straight to the interrogation center. I kept asking them questions and kept asking to see a lawyer and to see my embassy, but they were not interested.”

“You can kill me but you cannot shut my mouth.
I do not want to get hurt, but I prepare for it. Anytime, you can get caught. But my fear for Burma’s people and future is bigger than my own fear.”

“They tortured me. This is normal in Burma. They beat and punched me and tortured me mentally. I was deprived of food and sleep and had to sit on a chair for long periods of time. They asked me: ‘What is your plan? Who are your contacts? Were are you hiding your stuff? Who supports you? Is there a terrorist connection?’
According to the UN Convention on Torture I should not be tortured at all, but it happened.”

“They kept me in isolation, too. In this place you can talk with other prisoners but you cannot see each other. Other prisoners can talk and see each other. I stayed alone. I could hear people shouting in the distance. We communicated like that. They also put me in the dog cells, for one month. And later again, for one day.”

What is Nyi Nyi Aung’s plan for the future?
“My plan is to tear down the regime and promote human rights and democracy anywhere it is needed. I do this by lobbying and raising awareness. Both inside and outside Burma. We need international help to do this. I also want to tell people about the non-violent way and how to do it. I want to motivate the people to believe and to trust themselves. They have to stand up for their rights. The Burmese people have suffered under military regimes since 1958. They have had no time to practice democracy. The people do not know what democracy and human rights mean.”

Daw Aung San Suu Kyi has said, that because she grew up in free countries, she feels she is less fearful. Can Nyi Nyi Aung relate to this, because he has lived in the US for more than 20 years?
“When I got caught last September, they asked me ‘are you afraid?’ I said: ‘No, I have the right to do this. I am aware of my rights.’
I feel very sorry for the Burmese people inside the country. Many of them do not know this. They do not know what their rights are. We need to teach them to stand up for their rights.”

What can people in the free world do to support the struggle for freedom in Burma?
“Ask your governments to put more pressure on Tan Shwe. This is the only way to get peace. Pressure by sanctions on the regime and its cronies. The current policy does not work: it is just words. We need real actions. Do not just say sanctions, but boycott!
I do not agree with the engagement policy of the United States: the regime does not understand the language of freedom. It is stick and carrot policy.”

Does Nyi Nyi Aung have a message for people in the West or in Burma?
“Think deeply about what you really want for the future. You own your own life. If you love peace, justice, equality, go and do it by yourself! Trust yourself. Do it!
Do not wait for Daw Aung San Suu Kyi to fix it.
Do it.
Everyone has to work if they want peace and freedom!
There is a lack of motivation.”

“There is a culture of corruption which is deeply rooted in Burma: it threatens peace and the international community. People are selling their dignity and morality with their food. They keep their mouths shut and let the regime do what they want. If this continues for another ten years, it would be disastrous for the international community. If this regimes stays on much longer, Burma will become like countries like Pakistan. We have no education for the people. Mental development is very important.”

By Elke Kuijper

စားအုံးဆီ

စားအုန္းဆီ
10:08 Am စားအုန္းဆီထဲတြင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြေရာကာ မခဲေအာင္လုပ္ျပီး ေရာင္းခ်ေနေႀကာင္း သိရွိရပါတယ္။ အီလန္ဆပ္ျပာမွႈန္႕က ေစ်းေပါေတာ့စားအုန္းဆီ တစ္ပီပါ (၄၂) ဂါလံကို အီလန္တစ္ထုပ္ (၂၀၀ ဂရမ္) ထည့္တယ္လို႕
ၾကားရပါတယ္။
“ဆီကို ေရခ်ိဳး ေဆးရိုး မီးလွႈံ ေကာက္ရိုးေတာင္လိုပုံ” ဆိုတဲ့ စကားပုံကို အျမတ္တႏိုး ရြတ္တတ္တဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးဟာ ဆီစားႀကတာ
ၾကမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာ ဆီေပါလို႕လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
မေပါေတာ့တာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒီစကားပုံက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းျဖစ္သြားပါၿပီ။
ျမန္မာတိုင္းမ္ရဲ႕ အဆိုအရဗမာတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားသုံးဆီ (၅) ပိႆာနဲ႕ (၄၉) က်ပ္သားစားသုံးပါတယ္။ လူဦးေရ (၅၂) သန္းနဲ႕ တြက္မယ္ဆို တႏွစ္ကို ပိႆာေပါင္း (၂၈၅)သန္း၊ တန္အားျဖင့္ (၄) သိန္း စားသုံးပါတယ္။
ဆီအျဖစ္ ပဲဆီ၊ ႏွမ္းဆီ၊ စားအုန္းဆီတို႕ကို အဓိက အသုံးျပဳရာမွာ ျပည္တြင္းမွာ စားဆီ ၅၀%ေလာက္ပဲ
ထြက္ၿပီး က်န္တဲ့တ၀က္ကို ျပည္ပက တင္သြင္းရပါတယ္။အဓိက တင္သြင္းတဲ့ ႏိုင္ငံက မေလးရွားျဖစ္ၿပီး သြင္းတဲ့ဆီအမ်ိဳးအစားက စားအုန္းဆီ ျဖစ္ပါတယ္။တႏွစ္ကို တန္ခ်ိန္ (၂) သိန္း တင္သြင္းပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာတနသၤာရီတိုင္းမွာ ဧက (၂) သိန္းေလာက္ စိုက္ဖို႕ လ်ာထားတာ (၁) သိန္းေလာက္ပဲစိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနက ၿပီးခဲ့တဲ့လက ေရးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာတိုင္းမ္က၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ဧက (၇) ေသာင္းေလာက္ပဲစိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာတိုင္းမ္အဆိုက အမွန္နဲ႕
ပိုနီးစပ္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ (၁) ဧကကို (၂.၅) တန္ထြက္ရင္ ဧက (၇) ေသာင္းကို တန္ခ်ိန္ (၁) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲ ထြက္ပါတယ္။ မေလးရွားကတႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ (၂) သိန္း တင္သြင္းတယ္ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းမွာစားအုန္းဆီ ႏွစ္စဥ္ တန္ေပါင္း (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခြဲ စားေနပါတယ္။ဆင္ဟြာက ေျပာတာယူရင္ ႏွစ္စဥ္စားတဲ့ဆီက စားအုန္းဆီခ်ည္းပဲ တန္ (၄) သိန္းခြဲ
ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ (၃) သိန္း (၇) ေသာင္းခဲြ စားတယ္ဆိုေတာ့ လိုတဲ့ တန္ (၂) ေသာင္းခြဲက ပဲဆီနဲ႕
ႏွမ္းဆီျဖစ္ဖို႕မ်ားပါတယ္။ ေနၾကာဆီ နည္းနည္းပါႏိုင္ပါတယ္။
ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ စားအုန္းဆီေတြျပည္တြင္းမွာ လွႈိင္ေဘာလယ္ေနပါတယ္။ တန္ (၃) သိန္း (၇)ေသာင္းခြဲကို လူဦးေရ (၅၂) သန္းနဲ႕စားရင္ လူတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ(၅) ပိႆာနဲ႕ (၁၅) က်ပ္သား စားသုံးပါတယ္။
စားအုန္းဆီက ဒီတိုင္းထားရင္း ခဲတယ္ ဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အခဲျဖစ္တဲ့ အပူခ်ိန္က ျမင့္ပါတယ္။ (၃၁) နဲ႕ (၄၁) ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ၾကားမွာအခဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာနဲ႕ အညာမွာ တႏွစ္လုံးပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္က (၃၀) ဒီဂရီနဲ႕ အထက္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ စားအုန္းဆီခဲဖို႕လြယ္တဲ့ေနရာပါ။
စားအုန္းဆီခဲရင္ ေပ်ာ္သြားေအာင္ တေန႕ကို နည္းနည္းခ်င္းစီ အပူေပးရပါတယ္။ အပူသိပ္ျပင္းရင္ ဆီထဲက အဆီေတြပ်က္သြားလို႕
အနံ႕ဆိုးသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ စားအုန္းဆီကို ထိန္းသိမ္းရတာ ခက္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေရာင္းတဲ့လူေတြက အလြယ္လိုက္ၿပီး အဆီေတြေပ်ာ္ေအာင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေရာလိုက္ပုံရပါတယ္။
ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေသြးလမ္းေၾကာင္းထဲေရာက္သြားရင္ ေသြးထဲမွာ အက္ဆစ္ပမာဏမ်ားလာတာ၊ အစာလမ္းေၾကာင္းေပါက္ကုန္တာ၊ အသက္ရွႈက်ပ္တာ၊ ေသြးဖိအားက်တာ၊ လည္ေခ်ာင္းေယာင္လာတာ၊ ခႏၶာကိုယ္တြင္းက အဂၤါေတြပ်က္စီးတာျဖစ္တတ္ပါတယ္။
(၂၀၀၉) ခုႏွစ္ ဇြန္လ ကမၻာ့စားအုန္းဆီေပါက္ေစ်းနဲ႕ တြက္မယ္ဆိုရင္ စားအုန္းဆီ တစ္တန္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ (၇၁၄) ေဒၚလာ
ေပါက္ပါတယ္။ ပိႆာနဲ႕ျပန္တြက္မယ္ဆို တစ္ပိႆာကို (၉၉) ဆင့္ပဲ က်ပါတယ္။
တစ္ေဒၚလာပဲ ထားပါေတာ့။ ဗမာေငြနဲ႕ဆို က်ပ္ (၁၁၀၀) မျပည့္ပါဘူးဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာစားအုန္းဆီ တပိႆာ က်ပ္ (၂၁၀၀) ၊ မႏၱေလးမွာ က်ပ္ (၁၉၁၀) ၊ေတာင္ႀကီးမွာ က်ပ္ (၂၁၀၀) နဲ႕ စစ္ေတြမွာ က်ပ္ (၂၂၀၀) ေပါက္ပါတယ္။ စစ္ေတြက
လူေတြက စားအုန္းဆီကို ကမၻာ့ေပါက္ေစ်းထက္ ၂ဆပိုေပးၿပီး စားရပါတယ္။
စားအုန္းဆီကို မေလးရွားကသြင္းေနတာ ဦးပိုင္ကပါ။ လက္ကား၊ လက္လီအဆင့္ဆင့္ျဖတ္ၿပီးတကယ္စားတဲ့လူဆီေရာက္ေတာ့ သြင္းေစ်းရဲ႕ ႏွစ္ဆျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ေစ်းႀကီးတာက ထားေတာ့။ လူေတြ အဆိပ္သင့္ေအာင္ ဘာျဖစ္လို႕ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြ
ေရာရတာပါလည္း။စားသုံးသူက ဘာအခြင့္အေရးမွ မရွိတာ ၾကာေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အသက္ကို အႏၱရာယ္ျပဳေနတဲ့လူေတြကို တရားစြဲလို႕ရတဲ့ဥပေဒရွိတာကို သုံးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တရုတ္ျပည္မွာေတာင္ႏို႕မွႈန္႕ထဲ မယ္လမင္းေရာတဲ့လူေတြကို ေသဒဏ္ေပးလိုက္ပါၿပီ။ဗမာျပည္မွာ စားသုံးသူေတြရဲ႕အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေတြရွိဖို႕ လုိေနပါၿပီ။
ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ၊ စားသုံးသူေတြကုိယ္တိုင္ပါ၀င္ၿပီး အစားအစာေတြကို အဆိပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကို တရားစြဲရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တႏွစ္ကို အဆိပ္ရည္ (၅) ပိႆာ သိသိႀကီးနဲ႕ တိုက္ေနတာကို
ခ်က္ခ်င္းရပ္သင့္ပါၿပီ။

သမိုင္းလွလြန္းသည့္စာတပိုဒ္

ေရးသူ-တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္
(၁)
ဦးေပၚဦးကို ျမန္မာ့သမိုင္း၌ အလြန္ထင္႐ွားေသာ ပညာ႐ွိအမတ္ႀကီးအျဖစ္ျမန္မာတိုင္းလိုလို သိၾကသည္။ ကဗ်ာစာဆိုႀကီးအျဖစ္ သိသူကား နည္းပါးသည္။သိသူမ်ားပင္လွ်င္ ဦးေပၚ၏စာကို ႏႈတ္တက္႐ြ႐ြ ႐ြတ္ဆိုျပပါဟု ဆိုလွ်င္န၀ေဒးတို႔၊ နတ္သွ်င္ေနာင္တို႔၊ လက္၀ဲသုႏၵရတို႔၏ စာေတြကို ႐ြတ္ဆိုျပႏိုင္သကဲ့သို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ႐ြတ္ဆိုမျပ ႏိုင္ၾက။ဦးေပၚဦး၏စာက ႐ိုမင္းတစ္ စာမ်ိဳးမဟုတ္။ ခံစားမႈမပါမဟုတ္ပါေသာ္လည္းလက္၀ဲသုႏၵရ၏ခံစားမႈမ်ိဳးပင္မဟုတ္။ သူ႔စာက ပုဂၢလိက အဇၩတၱ ခံစားမႈကိုေဖာ္သည့္ လိုင္းရစ္ ကဗ်ာမ်ိဳး မဟုတ္ေသာၾကာင့္ သာမန္လူတို႔အတြက္ရင္ခုန္ဖြယ္ မေတြ႔။ သည္ေတာ့..... အသည္းမစြဲ...... ။၁၉၇၉ခုႏွစ္မွစကာ စာဆိုေတာ္ ေဟာေျပာပြဲမ်ားတြင္ 'ေသြးငင္ၾကမၼာ၊၀ါသနာေၾကာင့္' ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေဟာေျပာခဲ့သည္။၀ါသနာဆိုေသာ စကားကိုလည္း လူအမ်ားက ေပါ့ေပါ့ဆဆ နားလည္ထားၾကသည္။အ႐ွင္မဟာရဌသာရ ဆိုလိုသည့္ နက္နဲေသာ အဓိပၸါယ္ကို မသိၾက။

ပါဠိပညာ႐ွင္ႀကီး ခ်ီး(လ္)ဒါး(စ္) [Childers] က ၀ါသနာကို-Vasana- Impression remaining on the mind from past good or evil actions and producing pleasure or pain.
၀ါသနာဟူသည္ [ပစၥဳပၸန္ဘ၀] စိတ္၌ အတိတ္ဘ၀မွ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကံတို႔၏
အာနိသင္ေၾကာင့္ ႐ွိေနေသာ အက်ိဳးတရားျဖစ္သည္။ သုခေ၀ဒနာကိုလည္းေကာင္း၊
ဒုကၡေ၀ဒနာကိုလည္းေကာင္း ေပၚေစတတ္သည္- ဟု အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုသည္။စာဆိုတို႔၌ ဤသို႔လွ်င္ ေလးနက္ေသာ ၀ါသနာမ်ိဳး ႐ွိၾကသည္။ျမင့္ျမတ္ႀကီးက်ယ္ေသာ စာဆိုႀကီးမ်ား၌ ျမင့္ျမတ္ႀကီးက်ယ္ေသာ ၀ါသနာ႐ွိၾကသည္။ အမွန္တရားကို ေတြ႔လွ်င္ သုခေ၀ဒနာ ေပၚၿပီး၊ အမွားကို ေတြ႔လွ်င္ဒုကၡေ၀ဒနာေပၚကာ... ခ်ီးမြမ္းသင့္သည္ကို ခ်ီးမြမ္း၍ ကဲ့ရဲ႔သင့္သည္ကို
ကဲရဲ႔လ်က္ စာေရးဖြဲ႔တတ္ၾကသည္။ ဤ၀ါသနာသေဘာကား အလြန္တြန္းအားႀကီးသည္။
ကိုယ္က်ိဳးကိုပင္ စြန္႔လႊတ္ရဲေစတတ္သည္။ဤကဲ့သို႔ စာဆိုႀကီးမ်ား၏ ၀ါသနာအေၾကာင္း ေဟာေျပာတိုင္း ဦးေပၚဦး၏အျဖစ္ႏွင့္ သူ႔စာႏွစ္ပိုဒ္ကို ႐ြတ္ျပလ်က္ ကၽြန္ေတာ္ ေဟာေျပာေလ့႐ွိပါသည္။စာတပိုဒ္က သူ႔ ရတု၏ အစပိုဒ္မွ အဖြင့္စကား။"တင့္တိုးက်က္သေရ၊ ျမင့္ၿဖိဳးေ၀သား၊ စက္ေနပမာ၊ ခ်က္ေျမခ်ာ၀ယ္၊ေတဇာကြန္႔ျမဴး၊ ၾကယ္ေသာက္႐ွဴးႏွင့္၊ ပ်႔ံလူးဥကၠာ၊ ကဲ့ပမာသို႔......."ဤအပိုဒ္က 'အက်ိဳး' ကို ရည္ညႊန္းသည္။ေနာက္တပိုဒ္က.. သူ႔ရတု၏ အဆံုးပိုဒ္မွ နိဂံုးေကာက္ခ်က္စကား။"က်င့္မ်ိဳးခက္ေ၀၊ ျမင့္တိုးေစ သား၊မိုးေျမတုတ္ခြန္၊ ယုတ္မလြန္ေအာင္၊အမြန္႐ွည္ၾကာ၊ တည္စိမ့္ငွာဟု"
ဤအပိုဒ္က 'အေၾကာင္း' ကို ျပသည္။အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာႏွင့္ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အက်ိဳး ခ်စ္ျမတ္ႏိႈးသည့္ ေမတၱာ၊ေစတနာ၊ ၀ါသနာ တို႔မွ ေပါက္ဖြား ေပၚထြန္းလာသည့္ ကဗ်ာ.......။

(၂)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ အဆင့္ျမင့္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္စိုး ၍ ကမၻာေပၚတြင္ ေနလာခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈသက္သည္ ယေန႔ ဥေရာပသားအမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈသက္ထက္ပိုႀကီးသည္။
ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္အမ်ိဳးသားသြင္ျပင္လကၡဏာ၊ ကိုယ့္ထီး၊ကိုယ့္နန္း၊ ကိုယ့္က်ငွန္းဟု ေခၚေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္မႈတို႔ျဖင့္ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေက်ာ္ ကမၻာေျမေပၚ၌ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္မွာအေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္။ အက်ိဳးမွန္သမွ်၌ အေၾကာင္း ႐ွိသည္သာတည္း။ဂ်ီအိုေပၚလစ္တစ္ [Geopolitic] ေခၚ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးပညာအရဆိုလွ်င္
အဂၤလိပ္လို စတိတ္[State] ေခါမလို ေပၚလီတီးယား[Politeir]၊ ျမန္မာလိုႏိုင္ငံဟုေခၚေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အျမင့္စားတခု ေပၚေပါက္လာရန္ပထ၀ီေဒသတခုအတြင္း အတူေနၾကသူ လူတို႔အားလံုး၏ စိတ္အတြင္း၌ စတိတ္အိုင္ဒီယာ[State idea] ဟုေခၚသည့္ ႏိုင္ငံသေဘာ ေပၚလာရသည္။ ႏိုင္ငံသေဘာဆိုသည္မွာလည္း လူ၏ အသိဥာဏ္တမ်ိဳး ျဖစ္ေလ သည္။ အားလံုးအက်ိဳးအတြက္အားလံုးေစာင့္ေ႐ွာက္ လိုက္နာၾကရမည့္ စည္းကမ္းစနစ္ လိုအပ္သည္ဟုနားလည္လာေသာ အသိဥာဏ္ျဖစ္သည္။ ထိုအသိဥာဏ္သည္လည္း လူတို႔၏ တူညီေသာရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သေဘာတူ ေဖာ္ျပျခင္း [statement of purpose] မွ
ထင္႐ွား ေပၚလာရသည္။စည္းကမ္းစနစ္မ်ား ခ်မွတ္ျခင္း၊ ထိုခ်မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းစနစ္မ်ားကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္၊ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္စာင္ေ႐ွာက္ရန္ ထက္မ်က္ေသာအဖြဲ႔အစည္း၊ထိေရာက္ေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ စသည္တို႔ တည္ေထာင္ျခင္းသည္ ႏိုင္ငံတခု၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကိုပင္ အဂၤလိပ္လို
ဗိုင္းေအးဗလစ္တီေအာ့(ဖ္)စတိတ္ [viability of state] ဟု ေခၚသည္။ျမန္မာလိုေတာ့.... ႏိုင္ငံ၏ အျမစ္ခိုင္႐ွင္သန္ႀကီးပြါးျခင္း၏အေၾကာင္းခံတရား ဟုေခၚသည္။ ေ႐ွးပေ၀သဏီ တည္းက ျမန္မာတို႔၌ ႏိုင္ငံသေဘာေခၚ အသိဥာဏ္႐ွိသည္။ ႏိုင္ငံ၏အျမစ္ခိုင္႐ွင္သန္ႀကီး ပါြးျခင္း၏ အေၾကာင္းခံတရားေတြ ႐ွိၿပီး...ထိုအေၾကာင္းခံတရားေတြကို ေကာင္းစြာ ေစာင့္ေ႐ွက္သည္။ဦးေပၚဦး၏စာသည္ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းခံတရားေတြကိုထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္မႈႏွင့္ပတ္သက္ေနသည္။

(၃)
ဘိုးေတာ္မင္းၾတားကား ျမန္မာ့သမိုင္းမွ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တပါး ျဖစ္ေလသည္။သို႔ရာတြင္... ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မွားႏိုင္သည္။ တခါတြင္ ဘိုးေတာ္မင္းၾတားသည္ 'ပညာ႐ွိ သတိျဖစ္ခဲ' အမိန္႔တခု ခ်မွတ္ခဲ့ေလသည္။ျမစ္ေတာ္ေလး ေညာင္ရမ္းမင္းအတြက္ ျမဧယဥ္ျပဳလုပ္ရန္ သႆေမဓဆိုင္ရာမွ ေငြေတာ္႐ွစ္သိန္း ေ႐ႊတိုက္မွ ထုတ္ယူေစဟု မင္းႀကီးတို႔အား အမိန္႔ေတာ္
ထုတ္ျပန္သည္။ ဤသည္ကို အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး ၾကားေသာအခါ-"မင္းႀကီးမ်ား၏ ႐ွင္ဘုရင္သည္ ႐ွင္ဘုရင္ပါးမ၀ေသးပါဘူး" ဟု ဆိုေလသည္။[ျမန္မာစာညြန္႔ေပါင္းက်မ္း။ စတုတၳတြဲ။ စာမ်က္ႏွာ ၂၂၉]ဘိုးေတာ္မင္းၾတား မ်က္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ရာထူး အေဆာင္အေယာင္တို႔ကို ႏႈတ္ၿပီး ဦးေပၚဦးအား သိႏၷီၿမိဳ႕နယ္သို႔ အက်ဥ္းႏွင့္ ပိို႔ေစသည္။
အမွန္ကား... ဦးေပၚဦးေျပာပံုမွာ နင့္သီးလြန္းေသာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ေသာ္မင္းၾတားႀကီးကို အျပစ္မဆိုသာ။ ေလာက၀တ္၊ ရာဇ၀တ္၊ ဓမၼ၀တ္ဟူ၍ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြ ႐ွိသည္။ ဤသည္တို႔ကို ဦးေပၚဦး သိသည္။သိလ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ နင့္နင့္သီးသီး ဆိုခဲ့သနည္း.....။ငယ္ကၽြန္ယံုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သခင့္အေပၚ ဂ႐ုဏာေဒါေသာႏွင့္ ေျပာမိ ဟန္လည္းတူသည္။ ထို႔ထက္... သမိုင္းေ႐ွ႔ေရးေတြးေမွ်ာ္ၿပီး "ေလးနက္ရန္ေသြးထြက္ခံၿပီး" ေျပာသည္ဟု ယူဆရသည္။နင့္သီးေသာ္လည္း ဦးေပၚဦး၏ စကား၌ ပညာပါေနသည္။ ႏႈတ္မထိန္းႏိုင္၍ လႊတ္ခနဲထြက္ေသာစကားမ်ိဳး မဟုတ္။႐ွင္ဘုရင္ဆိုသည္မွာ... ဘာနည္း။ ႐ွင္ဘုရင္ပါး၀သည္ ဆိုသည္မွာ ဘာနည္း။ကဗ်ာသတၱိ အနက္ ကိန္း၀င္ေနေသာ စကားျဖစ္ေလသည္။ ေနာင္လာေနာက္သားတို႔စကားတလံုး တင္က်န္ရစ္ေအာင္ ေျပာျခင္း လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။သိႏၷီေရာက္မွ ဦးေပၚဦးသည္ ရတု ၆ ပိုဒ္ေရးၿပီး ဘုရင့္ထံပို႔၍ သူ႔ေစတနာကို႐ွင္းျပသည္။သူ႔ေစတနာကို မ႐ွင္းျပမီ... ေ႐ွးအစဥ္အလာကို လိမၼာပါးနပ္စြာ ေဖာ္ျပသည္။"... ညဥ့္ေရာင္ဆည္းစ်ာ၊ ေန႔ညီလာ၌၊ ေ႐ႊဗ်ာလွစ္ၾကဴ၊ မိန္႔ေတာ္မူလ်က္၊
ယူလွ်င္ယူသင့္၊ မယူသင့္ျဖင့္၊ ႐ွင္ပင့္ေမးေတာ္၊ အေရးေပၚလွ်င္၊ေတြးေျမႇာ္မဆိုင္း၊ ဥာဏ္ခ်င့္ႏိႈင္း၍၊ ဟုတ္တိုင္းထင္ထင္၊တင္ေလွ်ာက္အင္ကို၊ ေန႔စဥ္မေသြ၊ မွတ္ရေခ်၍...."
ဘုရင္သည္ ကိစၥျပႆနာမ်ား၌ အတၱေနာမတိ မလုပ္တတ္။ သင့္၏ မသင့္၏ မွန္၏
မမွန္၏ကို ညညီလာ၊ ေန႔ညီလာမ်ား၌ မႉးမတ္မ်ားႏွင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေႏြး တတ္သည္။ ဦးေပၚဦးကဲ့သို႔ တာ၀န္သိေသာ မႉးမတ္မ်ားကလည္းေတြးေခၚစဥ္းစားၿပီး ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တင္ၾကသည္။ေလာကဓမၼတာ နန္းတြင္း၌ ျဖစ္တတ္ၾကသည့္ သဘာ၀ကိုလည္း -
"သံက်ဴးသံသာ၊ သံခ်ိဳ၀ါႏွင့္၊ သာယာသမႈ၊ နန္းရတုကို၊ နန္းမႈကုန္ေအာင္၊
နန္းဘံုေဆာင္၌၊ နန္းေယာင္မတ္မ်ား၊ သိႏိုးနာႏွင့္၊ စကားေျပစြာ၊မေရရာပင္......" ဟု ေ၀ဖန္ျပသည္။ဘုရင့္အႀကိဳက္ ေနာေက်ေအာင္ေလ့လာၿပီး အေျပာေကာင္း အေျပာလွေတြႏွင့္
လိမ္ညာစားေနသူ မႉးမတ္မ်ားလည္း ႐ွိၾကသည္။ သူတို႔သည္ တကယ္တမ္း ဘာမွ်
ဟုတ္ဟုတ္ပတ္ပတ္ မသိၾက။ အႀကိဳက္လိုက္ေျပာတတ္ၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။မိမိကေတာ့ ထိုသူမ်ိဳးေတြထဲ မပါ။ မိမိစကားသည္.. နင့္သီးေကာင္းနင့္သီးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း... မိမိ၏ ေစတနာကား -"က်င့္မ်ိဳးခက္ေ၀၊ ျမင့္တိုးေစ" ရန္ျဖစ္သည္။သူ႔စာမွ 'ဥာဏ္ခလုပ္ကိုႏွိပ္ျပေသာ' စကားႏွစ္လံုးကား...'က်င့္မ်ိဳး' ႏွင့္ 'ျမင့္တိုး' ဟူေသာ စကားႏွစ္လံုး ျဖစ္ေလသည္။
က်င့္မ်ိဳးဆိုသည္မွာ.. အက်င့္ေကာင္း အက်င့္ျမတ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေလသည္။ထံုးစံေကာင္း ထံုးစံျမတ္၊ စည္းကမ္းေကာင္း စည္းကမ္းျမတ္ေတြကား..က်င့္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေလသည္။ သစ္ပင္ႀကီး တပင္၌ အကိုင္းအခက္ အ႐ြက္ေတြေ၀ျဖာေနမွ ႐ွင္သန္ပြါးစည္ေနေသာ သစ္ပင္ဟု ေခၚရသည္။ ႏိုင္ငံတခုတြင္လည္းအက်င့္ျမတ္ အက်င့္ေကာင္းေတြသည္ ေ၀ျဖာေနရမည္။ ဦးေပၚဦးက [viability ofstate] ေခၚ ႏိုင္ငံ၏ အျမစ္ခိုင္ ႐ွင္သန္ႀကီးပါြးျခင္း၏ အေၾကာင္းခံတရားကိုျမန္မာလို ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ "ျမင့္တိုးေစ" ဟူေသာစကားက အနာဂတ္ကိုညႊန္သည္။ က်ငိ့မ်ိဳးေတြသည္ ပစၥဳပၸန္တြင္မက အနာဂတ္အဆင့္ထိ ဆင့္ပြါးတိုးတက္ျမင့္မားသြားရမည္။ သို႔မွသာ... ေ႐ွးစကားႏွင့္ ဆိုလွ်င္ သားေတာ္စဥ္ ေျမးေတာ္ဆက္ ထီးသက္နန္းသက္ ႐ွည္မည္။ ယခု ေခတ္စကားႏွင့္ဆိုလွ်င္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္တံ့ခိုင္ျမဲ ႀကီးပါြးမည္။ ဘုရင္ႏွင့္ မႉးမတ္မ်ားတြင္ဤပစၥဳပၸန္တာ၀န္ႏွင့္အနာဂတ္ တာ၀န္ေတြ ႐ွိသည္။ ေ႐ွ႔ေဆာင္ႏြားလားေျဖာင့္သြားရမည္။ မသြားေသာ္ ေနာက္ႏြားေတြ လမ္းေၾကာင္းေကာက္၍လမ္းေပ်ာက္သြားႏိုင္သည္။ယခု ဘိုးေတာ္မင္းၾတားသည္'သတိမမူ သျဖင့္၊ ဂူမျမင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္၊' အနီး႐ွိမႉးမတ္မ်ားကလည္း 'ဥဏ္ခ်င့္ခ်ိန္၍၊ ဟုတ္တိုင္းထင္ထင္' မတင္ေလွ်ာက္ၾက။မႉးမတ္ေတြ တာ၀န္ပ်က္ေလသည္။ယခု ျမဧယဥ္အတြက္ ေငြေတာ္ ႐ွစ္သိန္းကိစၥမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အေရးမဟုတ္။ ဘုရင္၏
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအေရး ျဖစ္ေလသည္။ဤကိစၥမ်ိဳးေတြႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စည္းကမ္းေဘာင္ စည္းကမ္းျမတ္ေတြကို-"ကမၻာဦးနတ္၊ သူ႔ဥကၠဌ္တို႔၊ ပညတ္ေတာ္မွန္၊ ေ၀ဖန္ဟန္ကား..." - အစခ်ီလ်က္ဦးေပၚဦးက ေလွ်ာက္လဲ ေလေတာ့သည္။ ကမၻာဦး နတ္ဆိုသည္မွာ ကမၻာဦးက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မဟာသမၼတ မင္းႀကီးျဖစ္ေလသည္။ လူအေပါင္းႏွင့္ ေနာက္မင္းအားလံုး၏ ဥကၠဌႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ထိုမင္းျမတ္ႀကီးက မည္သို႔ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခဲ့ ပါသနည္း။"ကမၻာဦးနတ္၊ သူ႔ဥကၠဌ္တို႔၊ ပညတ္ေတာ္မွန္၊ ေ၀ဖန္ဟန္ကား၊ ေလးတန္ဓမၼ၊သဂၤဟတြင္၊ သႆေမေဓၚ၊ ခြန္သီးေတာ္မူ၊ စစ္သူရိကၡာ၊ ျဖစ္ေစရာ၏။ 'သႆေမဓမွ... သႆ ဟူေသာစကားက ေကာက္၊ ေကာက္စပါးဟု အဓိပၸါယ္႐ွိသည္။ကိုယ္ပိုင္လယ္ယာလုပ္သူ ျပည္သူေတြထံမွ ေကာက္ယူခြင့္႐ွိေသာ
အခြန္ေငြျဖစ္ေလသည္။ ေ႐ွးေခတ္ကဆိုလွ်င္ ထိုအခြန္မ်ိဳးကား.. ႏိုင္ငံေတာ္၏အမ်ားဆံုး၀င္ေငြ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုေငြေတြကို ဘုရင့္ကိုယ္ေရးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခား ဘာေရးအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း မသံုးရ။ ထိုေငြေတြကိုစစ္သူရိကၡာ အတြက္သာ သံုးရမည္။ ယခုေခတ္စကားႏွင့္ ဆိုလွ်င္..ကာကြယ္ေရးအသံုးစရိတ္၊ အလြန္အေရးႀကီးသမွ်၊ စည္းကမ္းႀကီးလွေသာ အသံုးစရိတ္၊ႏိုင္င့ံအတြက္ ေသေရး႐ွင္ေရး ဘ႑ာေတာ္...။
ဘုရင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြက္ လံုး၀သံုးခြင့္မ႐ွိေသာအခြန္ေတာ္ေငြေတြကိုလည္း ဦးေပၚဦးက ေရတြက္ျပသည္။ၿမိဳ႔ေပၚ႐ွိ အိမ္မ်ား၊ ေစ်းမ်ား၊ ကုန္သြယ္မႈမ်ား၊ သူႂကြယ္သူေဌးမ်ားထံမွေကာက္ခံရေသာ အခြန္ကို အသည္၀န္သို႔ အပ္ရသည္။ သူက "လမ္းေရးသာယာ၊ၿမိဳ႔တန္ဆာျဖင့္၊ ျပင္ရာေနရာခၽြန္" တို႔အတြက္သံုးရသည္။စည္ပင္သာယာ ေရးအတြက္ ဘ႑ာေတာ္...။ဘုရားေက်ာင္းကန္စေသာ ေျမတို႔မွ ရ႐ွိသည့္ အခြန္ကို ဦးေပၚဦးက'၀တၳဳဂါမ္ထြက္၊ ခြန္ဆီနက္' ဟု ေခၚသည္။ ထိုေငြျဖင့္"ဘုရားဂူေဟာင္း၊ တန္ေဆာင္းျပႆဒ္၊ စရပ္ေက်ာင္းဘံု၊ ထူပါ႐ံုကို၊ကံုလံုမက်န္၊ ျပင္ဆင္ရန္..." သံုးရသည္။ သာသနာ့ အေဆာက္အအံုမ်ားအတြက္ဘ႑ာေတာ္တည္း။ေနာက္ပိတ္ဆံုး -"ေျမသုႆန္မွ၊ စ႑ာလတြင္၊ ရသည့္ခိုင္ခြန္၊ အ႐ြတ္၀န္က၊ ေၾကပြန္ေအာင္သာ...."ဟု သုႆန္ေျမမွ ရေသာ အခြန္ကို အ႐ြတ္၀န္က တာ၀န္ယူၿပီး သူ႔ကိစၥႏွင့္သူသံုးစြဲရသည္။သည္အတိုင္းဆိုလွ်င္ေတာ့... ႐ွင္ဘုရင္တြင္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြက္ဘယ္ကေငြကို သံုးစြဲရမည္ နည္း။"ပဏၰာေတာ္ပန္း၊ ၿမိဳ႔တနန္းက၊ ပို႔ျမန္းဆက္လွာ၊ ဂါရိကာႏွင့္၊ လယ္ရာေျမဟု၊အေျချပဳလ်က္၊ ျပည္သူ႔ျခားပိုင္း၊ တရားတိုင္းျဖင့္၊ လမိုင္းဆိုင္ရာ၊ထိုသည့္တာကို၊ ဘ႑ာေတာ္ျမတ္၊ မင္းသံုးမွတ္ေလာ့..." - ဟု ဦးေပၚဦးက႐ွင္းျပသည္။အျခားမင္းမ်ားက ပဏၰာဆက္သည့္ေငြမ်ား၊ တရားဥပေဒအရ ဘုရင္၏ကိုယ္ပိုင္ဟုသတ္မွတ္ေပးထားေသာ လမိုင္းလယ္ယာမွ ရေသာေငြမ်ားကိုသာ ဘုရင္ သည္ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြက္ သံုးစြဲခြင့္႐ွိသည္။ယခု.. ဤစည္းကမ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး... ဘိုးေတာ္မင္းၾတားက သႆေမဓေငြေတာ္ကိုကိုယ္ေရးကိုယ္ တာ အတြက္ သံုးသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အေရးတကာအနက္ ကာကြယ္ေရးထက္အေရးပိုႀကီးေသာ အရာမ႐ွိ။ ထီးသက္နန္းသက္႐ွည္ေရး[အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာတည္ျမဲေရး]၊ႏိုင္ငံေတာ္မၿပိဳကြဲေရး၊ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး၊တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးတို႔အတြက္ကာကြယ္ေရးေတာင့္တင္းခိုင္မာမႈသည္
အဓိကအက်ဆံုး ကိစၥျဖစ္သည္။ ႐ွင္ဘုရင္လုပ္သူအတြက္ သည့္ထက္အေရးႀကီးေသာကိစၥ
ဘာ႐ွိသနည္း။ ဤကိစၥ၌ပင္ ဂ႐ုမထားခဲ့ေသာ္ အျခားကိစၥေတြ၌ ဘာျဖစ္ကုန္မည္နည္း။
တဖန္ ဤမသင့္ေသာအမႈသည္ အစဥ္အလာျဖစ္သြား၍ သားေတာ္စဥ္ ေျမးေတာ္ဆက္
အတုခိုးမွားခဲ့ေသာ္ ႏိုင္ငံေတာ္၏အနာဂတ္သည္ ရင္ေလးဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။ထို႔ေၾကာင့္ ေလးနက္ရန္ ေသြးထြက္ခံၿပီး '႐ွင္ဘုရင္ပါး မ၀ေသးပါဘူး' ဟူေသာစကားကို ဦးေပၚဦး ဆိုသည္။ အျခားစကားမ႐ွိ။ဘိုးေတာ္မင္းၾတားသည္လည္း အံ့ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
ဤ ရတု(၆)ပိုဒ္ကို ဖတ္ရသည္တြင္ သတိပညာ၀င္လာၿပီး ဦးေပၚဦးကိုျပန္ေခၚေတာ္မူ၍ ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္ မူျမဲ၊ ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူေလသည္။႐ွင္ဘုရင္ဟူသည္ မာန္ႀကီးျမဲ ျဖစ္ေလသည္။ အမွန္တရားႏွင့္ႏိုင္ငံအက်ိဳးအတြက္ မင္းမာန္ကို ႏွိမ့္ခ်ကာ အမွားကို ျပင္ရဲေသာမင္းၾတားႀကီး၏ သတၱိကို ခ်ီးမြမ္းရမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။စာဆိုလည္း တင့္တယ္သည္။ မင္းလည္း တင့္တယ္သည္။ ေၾသာ္... သမိုင္းလည္း တင့္တယ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က တတိယႏွစ္တြင္ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္မႈသေဘာတရား၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ပညာ၊ စည္းကမ္းဥပေဒအမ်ိဳးမ်ိဳးပါ၀င္သည့္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ [political science] ကို သင္ယူခဲ့ရသည္။သင္ၾကားခဲ့ရ သည္မွာလည္း ေခါမေခတ္မွ ယေန႔ေမာ္ဒန္ေခတ္အထိ သူ႐ို႔ ဥေရာပမွႏိုင္ငံေရးသိပၸံေတြသာ ျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာအပါအ၀င္ အာ႐ွတိုက္မွ
ႏိုင္ငံေရးသိပၸံေတြ မပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏွင့္ အာ႐ွ ယဥ္ေက်းမႈႀကီးမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ မ႐ွိသေယာင္ေယာင္။ ျမင့္ျမတ္ေသာ စည္းကမ္း၊ဥပေဒေတြႏွင့္ သေဘာတရားေတြ မ႐ွိေလဟန္...။သူ႐ို႔ဆီမွ ဥပေဒေဘာင္တြင္းမွ ဘုရင္စနစ္ကို ပံုႀကီးခ်ဲ႔ျပၾကသည္။
ျမန္မာႏွင့္ အေ႐ွ႔တိုင္းယဥ္ေက်းမႈ တို႔မွ ဘုရင္မ်ားကိုသက္ဦးဆံပိုင္ေတြအျဖစ္ တဘက္သတ္ ျမင္ေစခဲ့သည္။ပေဒသရာဇ္၊ ဧကရာဇ္ေခတ္ကား သူ႔ေခတ္ႏွင့္ သူသာတည္း။ သို႔ရာတြင္
ျမန္မာမင္းတို႔ကို ထိန္းကြပ္ထားေသာ တရားဓမၼေတြ၊ သေဘာတရားေတြ၊ ထံုးတမ္း စဥ္လာေတြ၊ ဥပေဒစည္းကမ္းေတြ မ်ားစြာ႐ွိေလသည္။သမိုင္း၌ သမနိ႐ွည္ေသာ ျမန္မာ ေတြတြင္.. ႏိုင္ငံ၏အျမစ္ခိုင္႐ွင္သန္ႀကီးပြါးျခင္း၏ အေၾကာင္းခံတရား ေတြ ႐ွိသည္။ ထို
အေၾကာင္းခံတရားေတြကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္႐ွာက္တတ္ေသာ ပညာ၊ သတိ၊ သတၱိ ႏွင့္
အစဥ္အလာေကာင္းေတြလည္း ႐ွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံတကာနည္းတူ
ေလာကဓံတရားေတြ ၾကံဳသည့္အခါ ၾကံဳခဲ့ရေသာ္လည္း-"တင့္တိုးၾကက္သေရ၊ ျမင့္ၿဖိဳးေ၀သား၊ စက္ေနပမာ၊ ခ်က္ေျမခ်ာ၀ယ္၊ေတဇာကြန္႔ျမဴး၊ ၾကယ္ေသာက္႐ွဴးႏွင့္၊ ပ်႔ံလူးဥကၠာ၊ ကဲ့ပမာသို႔....."ျမန္မာဟူသည္ ကမၻာေပၚ၌ က်က္သေရ႐ွိ႐ွိ တည္႐ွိေနႏိုင္စြမ္းသည္။
ဦးေပၚဦးႏွင့္ ဘိုးေတာ္မင္းၾတားတို႔၏ သမိုင္းစစ္ ဇာတ္မွန္ကိုသတိရမိတိုင္း... အထက္၌ ေရးခဲ့သကဲ့သို႔..စာဆိုလည္း တင့္တယ္သည္။ မင္းလည္း တင့္တယ္သည္။ ေၾသာ္... သမိုင္းလည္းတင့္တယ္သည္....ဟုကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ယူမိပါေၾကာင္း....။

တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္။
[တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္- အျမင့္သို႔ အာ႐ံုညြန္႔တက္ျခင္း(သို႔မဟုတ္)ကဗ်ာ -
ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ ၂၀၀၂ ဇူလိုင္ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။]

စာၾကည္႔တုိက္ေတြတည္ေထာင္တဲ႔ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ရင္တြင္းစကား

စာၾကည္႔တုိက္ေတြ ဖြင့္ရျခင္းရဲ႕႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ျမန္မာနုိင္ငံသူ နုိင္ငံသားေတြကုိ ပညာေတြ ဗဟုသုတေတြ ျပည္႔စုံတဲ့ သူေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္က စာဖတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ရြာမွာ စာၾကည္႕တုိက္ မရွိေတာ့ စာဖတ္ဖုိ႕အခြင့္အေရး ဆုံးရွုံးခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရြယ္ေရာက္လာရင္ စာၾကည္႔တုိက္ေတြ ေထာင္မယ္လုိ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားခဲ့တယ္။ စာၾကည္႔တိုက္ေတြဟာ ပညာေရးရဲ႕ ပင္မေရေသာက္ ျမစ္ျဖစ္တယ္။

ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ ျပႆနာဟာ လူအမ်ားစုၾကီး စာမဖတ္ၾကျခင္းပါပဲ။ စာဖတ္တဲ့လူ တစ္ေယာက္ေလာက္က စကားေျပာရင္ ၀ုိင္းေငးေမာ နားေထာင္တဲ့ အဆင့္မွာပဲ ရွိၾကတာ မ်ားပါတယ္။ မွားတယ္မွန္တယ္ ေထာက္ျပနုိင္ ေ၀ဘန္ေဆြးေႏြးျပနုိင္တာ အင္မတန္ နည္းပါးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေျပာျပတဲ့သူဟာလဲ သူေျပာတာေတြ လူေတြ ၀ုိင္းနားေထာင္ ေနတာကုိ ဂုဏ္ယူရင္းနဲ႕ ကုိယ္ေျပာတာေတြ မွားလားမွန္လား မသိေတာ့ပဲ ငါဟာ လူတတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆုိျပီး မာနေထာင္ လာျပန္ေရာ။ ပုိဆုိးတာက ရြာေတြမွာဆုိ အဲဒီလုိ ဦးေဆာင္ျပီး ေျပာျပမဲ့ သူေတာင္မရွိေတာ့ သူတုိ႕တုိက္ခဲ့တဲ့ ႏြားတုိက္ပဲြတုိ႔ ၾကက္တုိက္ပဲြတုိ႔ခ်ဲတုိ႔ ေဘာလုံးေလာင္းပဲြတုိ႔ အေၾကာင္းကုိ ထုိင္ေလပန္းရင္းနဲ႕အခ်ိန္ကုန္သြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့္သာသနာ ကုိယ္နုိင္ငံအတြက္ တန္ဖုိးရွိ ေအာင္လုပ္နုိင္တဲ့ သူေတြျဖစ္မလာဘဲ တန္ဖုိးမဲ့သူ အျဖစ္နဲ႕နိဂုံးခ်ဳပ္ သြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။

စာၾကည္႔တုိက္ေတြဟာ တန္ဖုိးရွိတဲ့သူေတြကုိ ေမြးထုတ္ေပးရာဌာနလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိ႔လုိ တန္ဖုိးရွိတဲ့သူေတြကုိ စာၾကည္႔ေတြကပဲ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာက တန္ဖုိးရွိတဲ့သူေတြက ေမြးထုတ္ေပးရာ ဌာနေတြ အင္မတန္ နည္းပါးေနျပီး လူမုိက္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးရာဌာန ျဖစ္တဲ့ အရက္၀ုိင္း၊ဖဲ၀ုိင္း၊ ေလာင္းကစား ၀ုိင္းေတြ၊ အာ၀ါေဒးပဲြေတြ၊ ခ်ဲထီဒုိင္ေတြ တေန႔တျခား ပုိမိုမ်ားျပားလာတာဟာ အင္မတန္မွကုိ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဒါေတြကုိ တရား၀င္ခြင့္ျပဳထားျပီး စာၾကည္႔တုိက္ေတြ၊ ပညာေရးဌာနေတြကုိ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဒုကၡေပးေနတာဟာ လုံး၀ကုိေကာင္းတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ ယခုလက္ရွိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ပညာေရးကုိ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဖ်က္ဆီးေနွာင့္ယွက္ ပိတ္ပင္ေလ့ရွိပါတယ္။ ပညာတတ္အမ်ားစုကုိ ေထာင္ထဲထည္႔ထားျပီး နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔နွိပ္စက္ျပ နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်ျပတာဟာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ သူတုိ႔အလြန္ေၾကာက္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔သိထားတာက ပညာတတ္တဲ့သူေတြသာ သူတုိ႔ကုိ ေတာ္လွန္နုိင္တယ္ဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူတုိ႔ အေၾကာက္ဆုံးဟာ ပညာေရးပါပဲ မိမိတုိ႔ျပည္သူျပည္သားေတြကလည္းပဲ သူတုိ႔အေၾကာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ပညာေရးကုိ အခက္အခဲေတြၾကားထဲကပဲ မရရေအာင္ တည္ေဆာက္ရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဦးဇင္း ျပည္တြင္းမွာ ေနစဥ္က အခက္အခဲေတြ ၾကားထဲကပဲ စာၾကည္႔တုိက္ေပါင္း ၁၂ ခုေလာက္ တည္ေထာင္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည္တုိက္မွာ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ပန္စကားေျပာ သင္တန္းေတြ၊ ကြန္ျပဴတာ၊ အင္တာနက္သင္တန္္းေတြ၊ က်ဴရွင္အခမဲ့သင္တန္းေတြ၊ ယဥ္ေက်းမွုသင္တန္းေတြ၊ အေတြးအေခၚ သင္တန္းေတြကုိ ဖြင့္ေပးနုိင္ခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည္႔တုိက္ကေန တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္တဲ့ တုိင္းျပည္တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္နုိင္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ အမ်ားၾကီးေမြးထုတ္ နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံ အနွုံ႔အျပားမွာ စာၾကည္႔တုိက္ေတြ တည္ေထာင္ျပီး တို္င္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ပညာတတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြမ်ားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးနုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါဟာအေရးၾကီးဆုံး လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ အမ်ားစုဟာ လုိအပ္တာကုိ မလုပ္ၾကပဲမလုိအပ္တာကုိ လုပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ေျခေလးေခ်ာင္းနဲ႔ ျပည္႔စုံေနတဲ႔ခုံတစ္ခုံကုိ ေနာက္ထက္ ေျခတစ္ေခ်ာင္း ထပ္ထည္႔ရင္ အလကားပါပဲ။ ရွုပ္ရုံပဲရွိပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ တကယ္လုိအပ္ေနတာက ျပည္႔စုံေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးပါ။ ျပည္႔စုံေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးျဖစ္ဖုိ႔ စာသင္ေက်ာင္းတုိင္းမွာ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတုိင္းမွာ၊ ရပ္ကြက္တုိင္းမွာ၊ ျမိဳ႕တုိင္းမွာ စာၾကည္႔တုိက္ေတြ ရွိရပါမယ္။ ျပည္သူေတြကုိစာေတြ ဖတ္လာလာေအာင္ စာၾကည္႔တုိက္ေတြက နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စည္းရုံးရပါမယ္။ ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါး၊ စာစီစာကုံး၊ က်ပန္းစကား ျပိဳင္ပဲြေတြ က်င္းပေပးရပါမယ္။ စာေပေဟာေျပာပဲြေတြ က်င္းပေပးရပါမယ္။ ဦဇင္းတို႔ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ေနစဥ္က အားလုံးက်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ စာဖတ္အားေတြ ေကာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ပညာေရးကုိ စိတ္၀င္စားမွု ပုိမုိ မ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစုိးရရဲ႕ နည္းမ်ိဳးစုံ ဒုကၡေပးတာကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေရာက္ အခက္အခဲေတြ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ပဲၾကံဳၾကံဳ ေက်နပ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ လမ္းျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဘယ္စစ္အာဏာရွင္ကမွ ကုိယ့္ကုိသနားျပီး အသာတၾကည္ လက္ခံမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ယုတ္မာလုိ႔ရသေလာက္ ယုတ္မာမယ္ ေကာက္က်စ္လုိ႔ ရသေလာက္ ေကာက္က်စ္မယ္ အာဏာျပလုိ႔ရသေလာက္ ျပပါမယ္။ သူတုိ႔ဟာေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ထိ သူတုိ႔အာဏာကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိ႔ရသေလာက္ ဆုပ္ကုိင္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုေတြ ဗဟုသုတေတြ ရွိလာတာနွင့္အမွ် သူတုိ႔ဟာေနာက္ကုိ ဆုတ္ေပးရပါတယ္။ ေရွ႕ကုိ လုံး၀တုိးလုိ႔ မရပါဘူး။ အခုဆုိရင္ အာဏာရွင္ရဲ႕ က်ဆုံးခန္းဟာ လက္တစ္ကမ္း အလုိမွာပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိိရင္ ျပည္သူလူထုေတြဟာ မ်က္စိေတြ နားေတြပြင့္လာၾကျပီ။ ဒါဟာမ်က္စိေတြ နားေတြဖြင့္ေပးရာ ျဖစ္တဲ့ ကုိယ္ထူကုိယ္ထ စာၾကည္႔တုိက္ေတြ ေပါမ်ားလာ လုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ စာၾကည္႔တုိက္ေတြ ဒီထက္ပုိျပီး ေပါမ်ားဖုိ႔အမ်ားၾကီး လုိပါေသးတယ္။ အမ်ားၾကီး ၀ုိင္း၀န္းၾကိဳးစား ရအုံးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းဟာ ေရာက္ေလရာမွာ စာၾကည္႔တုိက္ တည္ေထာင္တယ္။ ဘာသာေဗဒ သင္တန္းေတြဖြင့္တယ္၊ ပညာေရးကုိ ျမင့္တယ္။ပညာေရးျမင့္မားလာတာ နွင့္အမွ် ကုိယ္လူမ်ိဳး ကုိယ္နုိင္ငံသည္လည္း က်ိန္းေသမုခ် ျမင့္မားလာကာ ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာေဟ့လုိ႔ ဂုဏ္ေရာင္၀င့္ထည္ လာပါလိမ့္မယ္။ ပညာေရးျမင့္မားဖုိ႔ စာၾကည္႔တုိက္ေတြ သင္တန္းေတြ ၾကိဳးစားတည္ေထာင္ၾကပါစုိ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းေျပာၾကားရင္း………………………

(ေမာကၡ)သတင္းဌာန

ေလ့လာရန္

Nu Pa

အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ …..လူမုိက္ကုိမမွီ၀ဲမေပါင္းသင္းရျခင္း

စာေရးသူရန္ကုန္မွာေနစဥ္က အဂၤလိပ္စာသင္တန္းမွာဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေျပာတဲ႔စကားေလး
ကုိအမွတ္ရလုိ႔ျပန္လည္ေရးသားျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ဆရာၾကီးကတယ္ေတာ္တဲ႔ဆရာၾကီးျဖစ္ပါတယ္။အဂၤလိပ္စာေပ၊ ဂ်ပန္စာေပ၊တရုပ္စာေပ၊ပါဠိစာေပတုိ႔ကုိကြ်မ္းက်င္ပါတယ္။စာသင္နည္းစနစ္လည္းတကယ္ေတာ္တဲ့ဆရာၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္ရင္းအေတြးအေခၚအယူအစေတြကုိပါသင္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။တစ္ေန႔တပည္႔တုိ႔တဲ႔ ေတြ႔တဲ႔သူနဲ႔သင့္ေအာင္ေပါင္းဆုိတဲ႔စာတန္းကုိေတြ႔ဘူးၾက လားတဲ႔။ေတြ႕ဘူးတာေပါ့ျမန္မာတစ္နုိင္လုံးေျပာဆုိေနၾကေရးေနၾကတာပဲ။သီခ်င္းေတာင္ရွိေသး တာ။ေအးတပည့္တုိ႕တဲ့ ေတြ႕တဲ့သူနဲ႔သင့္ေအာင္ေပါင္းဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတဲ႔ အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊လူမုိက္ကုိမမွီ၀ဲမေပါင္းသင္းနဲ႕ဆုိတာကုိဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ဖ်က္ပစ္လုိက္ ရမွာလားတဲ့…………… ဟုတ္တယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕နုိင္ငံမွာ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက လူမုိက္ကုိ မေပါင္းသင္းနဲ႕လုိ႔ျမတ္စြာဘု ရားေဟာထားတဲ့စကားကိုေတာ့ လစ္လ်ဴရွဳ႕ထားၾကျပီး ဘယ္သူေရးမွန္းမသိတဲ့ ေတြ႔တဲ့သူနဲ႕ သင့္ေအာင္ေပါင္းဆုိတာကုိ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ၾကီး
သုံးစဲြေနၾကလက္ခံက်င့္သုံးေနၾကတာဟာလုံး၀ကုိမသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္စာေရးသူတုိ႕ နုိင္ငံဟာလူမုိက္ေတြတစ္ေန႔တျခားပုိပုိမ်ားမ်ားလာ ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူသာသနာ့တကၠသုိလ္(ရန္ကုန္)မွာစာသင္ေနစဥ္ကျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ စာေရးသူတုိ႔ေနတဲ႔မႏၱေလးေဆာင္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါး အျပင္ကျပန္လာျပီးက်န္တဲ႔သူ ငယ္ခ်င္းေတြကုိၾကြားေနပါတယ္။သူစာအုပ္ေစ်းပဲြေတာ္ကုိေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း အဲဒီေစ်းပဲြေတာ္မွာ ၀န္းၾကီးခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႕နဲ႕အတူတူဓါတ္ပုံရုိက္ခဲ့ရေၾကာင္းကုိၾကြားေနပါတယ္။က်န္နားေထာင္ေနတဲ့ သူေတြကုိ သူနဲ႕အတူတူမလုိက္ခဲ့လုိ႕ဒီလုိအခြင့္အေရးမ်ိဳးမၾကံဳရသလုိေျပာေနပါတယ္။ စာေရးသူက အဲဒီသူ ငယ္ခ်င္းကုိေျပာလုိက္ပါတယ္။ေဟ႔သူငယ္ခ်င္း မင္းကကြာတစ္ကမၻာလုံးက သူခုိးဂ်ပုိးလုိ႔သတ္မွတ္ ထားတယ္၊ျပီးေတာ့ ကုိယ္တုိင္းျပည္ကုိ ကုိယ္ျပန္ဖ်က္ဆီးေနတဲ႕ သူခိုးေတြနဲ႕ဓါတ္ပုံရုိက္ခဲ႕ရတာကုိ ဂုဏ္ယူေနေတာ့မင္းရင္ထဲမွာကုိယ္က သူခိုးစိတ္ရွိေနလုိ႕ေပါ့ကြလုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။တုိ႔ကေတာ့ အဲဒီလူမုိက္ လူယုတ္မာေတြနဲ႕ဓါတ္ပုံရုိက္မဲ႔အစား ႏြားေၾကာင္းသားနဲ႕တဲြဓါတ္ပုံရုိက္ျပီးဂုဏ္ယူမယ္ ကြလုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။သူလဲဆက္မေျပာရဲေတာ့ပဲပါးစပ္ပိတ္သြားပါတယ္။ စာေရးသူသာ ၀င္မေျပာရင္ ဆက္ျပီးၾကြားေနအုံးမွာပါ။ဒါဟာသူတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဒီအတုိင္းျဖစ္ေနၾကတာပါ။ဟီရိဆုိတဲ့အရွက္တရားမရွိၾက ေတာ့ပါဘူး။ရွက္ရမွန္းေၾကာက္ရမွန္းမသိၾကေတာ့ပါဘူး။

မဟနဆရာေတာ္ၾကီးေတြၾကည္႔ပါလားကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိယ့္သာသနာကုိဖ်က္ဆီးေနတဲ့လူယုတ္မာ ဗာလဗုိလ္ခ်ုဳပ္ၾကီးေတြကုိေပါင္းသင္းေနရတာကုိေက်နပ္ေနၾကပါတယ္။မ်က္နွာေတြမွာျပံဳးေပ်ာ္ေန ၾကပါတယ္။ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သာသနာ့ေခါင္းေဆာင္လုပ္ျပီးေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေတာ္ ေတြကုိမလုိက္နာပဲ လူမုိက္ေတြခုိင္းတာမွန္သမွ်လုပ္ေနတာဟာျမတ္စြာဘုရားကုိေစာ္ကားျခင္းပါပဲ။ ျပီးေတာ့ သာသနာေရးဆုိင္ရာ ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတြျဖစ္တဲ့ အဂၢမဟာပ႑ိတ တုိ႕အဂၢမဟာဂႏၶ၀ါစကတုိ႕ ဆို႔တဲ့ဘဲြ႕တံဆိပ္ေတြကုိ ဒီဘာမွမတက္တဲ့သာသနာ ဖ်က္ေတြဆီမွာ ပုိက္ဆံသိန္းနဲ႕ခ်ီေပးျပီးသြားယူေနၾကတာဟာ အလြန္ကုိအရွက္မရွိရာၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သာသက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေနေသးရင္ အဲဒီလုိအရွက္မရွိပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ေပးေနၾက ျဖစ္တဲ့ေမာဃပုရိသ အခ်ီးနွီးေသာပုဂၢဳိလ္ဆုိတဲ့ဘဲြ႕ကုိေတာ့ရၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။ျမန္မာနုိင္ငံၾကီး ဘာလုိ႕ဒုကၡေတြေရာက္ေနတာလဲဆုိရင္ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕စကားေတြကုိမလုိက္နာၾကလုိ႔လက္ ေတြ႕မက်င့္သုံးၾကလုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။အေသ၀နာစ ဗာလာနံဆုိတဲ႔ မဂၤလာတရားေတာ္ကိုရြတ္ဆုိရုံပဲ ရြတ္ၾကျပီးေတာ့လက္ေတြ႕မက်င့္သုံးၾကပါဘူး။ဆရာေအာင္သင္းေျပာသလုိ အရြတ္ၾကီးပဲဆုိေတာ့ တစ္ဆယ္သားငါးက်ပ္ပဲရတာေပါ့။တန္ဖုိးမထြက္ဘူးေပါ့။ မဂၤလာတရား၃၈ပါးထဲက အခုေဆြးေႏြး ျပေနတဲ့ အေသ၀နာစ ဗာလာနံ လူမုိက္ကုိမမွီ၀ဲမေပါင္းသင္းနဲ႕ဆုိတာကုိလုိက္နာၾကည္႕ပါ ဒီေန႔ တစ္နုိင္ငံလုံးလုိက္နာၾကည္႔ ဒီေန႕ဒီမုိကေရစီရပါမယ္။ အားလုံးသိၾကတဲ႔အတုိင္း ခ်က္သမၼတနုိင္ငံဟာလူမုိက္ကုိမေပါင္းသင္းနဲ႕(အေသ၀နာစဗာလာနံ)ကုိလက္ေတြ႕လုိက္နာၾကလုိ႔ဒီမုိကေရစီရသြား တာျဖစ္ပါတယ္။သူတုိ႕နုိင္ငံမွာစစ္တပ္က အာဏာသိမ္းထားေတာ့ ဒီလူမုိက္ေတြခိုင္းတာေတာ့ဒုိ႕မလုပ္နုိင္ဘူးသူတုိ႕နဲ႕မေပါင္းဘူးဆုိျပီး၀န္ထမ္းေတြအကုန္လုံးနီးပါး နွုတ္ထြက္ၾကပါတယ္။အလုပ္ေတြမဆင္းၾကေတာ့ပါဘူး။ရုံးေတြဖြင့္မည္႕သူမရွိလုိ႔ပိတ္ထားလာရ ပါတယ္။ဆရာ၀န္ေတြကလည္းသူတုိ႔လက္ေအာက္ေတာ့မလုပ္ဘူးရရာအလုပ္တံျမက္စည္းလွည္းတာကအစ လုပ္ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာေတြကလည္းနွုတ္ထြက္ၾကပါတယ္။ျပည္သူေတြ၀န္ထမ္းေတြတက္ညီလက္ညီ ၀ုိင္းေတာ္လွန္လုိက္ၾကလုိ႔ ျပည္သူ႔လက္ကုိအာဏာျပန္လြဲအပ္ခဲ႔ရပါတယ္။ဒါဟာအေသ၀နာစ ဗာလာနံ လူမုိက္ကုိမေပါင္းသင္းနဲ႕ဆုိတာကုိလက္ေတြ႔က်င့္သုံးၾကလုိ႔လက္ေတြ႕အက်ိဳးခံစားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူတုိ႔နုိင္ငံဟာဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိ ကုိးကြယ္တယ္တာေျပာတာ ဒါေပမဲ့ဘုရားရဲ႕စကား ကုိမလုိက္နာၾကသူေတြ မက်င့္သုံးၾကသူေတြမ်ားပါတယ္။မဟနဆရာေတာ္ေတြ ပါေမာကၡ ေတြ ေဒါက္တာေတြ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအရွက္မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၾကီးေတြခုိင္းတာကုိ လုပ္ရတာကုိပဲဂုဏ္ယူေနၾကပါေသးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ စာေရးသူသာသနာ့ တကၠသုိလ္ေနစဥ္ကျဖစ္ပါတယ္။ဆရာၾကီးကေနျပီးေျပာပါတယ္။အရွင္ဘုရားတုိ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ မဟန ဆရာေတာ္ေတြမွာအရွက္တရားမရွိၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြခုိင္းတာမွန္သမွ်အကုန္ လုိက္လုပ္ေပးေနၾကတယ္။တပည္ေတာ္တုိ႔ရန္ကုန္မႏၱေလး တကၠသုိလ္အစည္းအေ၀းမွာ မဟန ဆရာေတာ္ေတြထဲကတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မုံရြာ ဦးစႏၵိမာကေနျပီး ထေျပာတာက အရွင္ဘုရားတုိ႕အခု မူလတန္း၊ပထမငယ္တန္း၊ပထမလက္တန္း၊ပထမၾကီးတန္းစာေမးပဲြေတြမွာ ျမန္မာစာမသင္ရဆုိျပီး ျပဌာန္းျပီးပါျပီ။တကၠသုိလ္မွာလဲျမန္မာစာမသင္ရျမန္မာစာပယ္ေပးပါလုိ႔ထေျပာပါတယ္။တကၠသုိလ္ ပါေမါကၡဆရာေတာ္ေတြ ကထိကေတြ ေမာ္ကြန္းထိမ္္းေတြ တစ္ပါးမွမေျပာရဲပါဘူးျငိမ္ေနၾကပါ တယ္၊ ကံေကာင္းတာက အဲဒီအခ်ိန္မွာဆရာၾကီးရွိေနလုိ႔ပါ။ဆရာၾကီးကထျပီးအဲဒီကုိယ္ေတာ္ကုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။အရွင္ဘုရားက တကၠသုိလ္မွာျမန္မာစာပယ္ေပးပါ၊ ျမန္မာစာမသင္ရလုိ႔ေျပာရ ေအာင္္ျမန္မာစာဘယ္ေလာက္တတ္ပါသလဲ၊ဘယ္ေလာက္ကြ်မ္းက်င္ပါသလဲလုိ႔ဆရာၾကီးက ေမးလုိက္ပါတယ္။မတတ္ပါဘူးဆရာၾကီးလုိ႔ေျပာျပီးျပန္ထုိင္သြားပါတယ္။ဆရာၾကီးကဆက္ေျပာပါတယ္၊တကၠသုိလ္မွာ သံဃာေတာ္ေတြဘီေအ၊အမ္ေအဘဲြ႔ယူစာတမ္းေတြေရးေနၾကတာျမန္မာစာနဲ႔ေရးျပီးတင္ေနတာ ျမန္မာစာမသင္ပဲ ဘယ္လုိေရးၾကမွာလဲလုိ႔ဆရာၾကီးေျပာတဲ့အခါ ဘာမွျပန္မေျပာနုိင္ပါဘူး။ျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးက ကုိယ္မကြ်မ္းက်င္တဲ့အရာကုိ မေျပာရဘူး၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကြ်မ္းက်င္မွဘာေၾကာင့္ပယ္သင့္တယ္ဘာေၾကာင့္မပယ္သင့္ဘူးဆုိတာကုိေျပာရတယ္လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။ မဟန ဆရာေတာ္ေတြ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြခုိင္းတာ မွန္သမွ် လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ေျပာသင့္မေျပာသင့္မစဥ္းစားနုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ခုိင္းတာမွန္သမွ်အကုန္လုိက္ လုပ္ေနရတယ္ဆုိတာ ဒါဟာသက္ေသ သာသဓက ေတြျဖစ္ပါတယ္။မဟန ဆရာေတာ္ေတြဟာ နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြခုိင္းတာမွန္သမွ်လုိက္လုပ္ေနရတာကုိေရးျပရင္ကုန္နုိင္ဘြယ္မရွိပါဘူး။ အမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္။ဆရာၾကီးကစာေရးသူတုိ႔ကုိစာခ်ရင္းေျပာပါတယ္၊ တပည္႔ေတာ္အဲဒီ မဟန ဆရာေတာ္ကုိေမးစဥ္က ျမန္မာစာတတ္ပါတယ္ေျပာရင္ ျမန္မာစာေမးျပီး လူလယ္ေကာင္မွာအရွက္ခဲြမလုိ႔တဲ့။ ကံေကာင္းလုိ႔မတတ္ဘူး ေျပာျပီးျပန္ထုိင္ သြားလုိ႕ပါ။ ဆရာၾကီးကစာခ်ရင္းဆက္ေျပာပါတယ္။ တပည္႔ေတာ္စစ္တကၠသုိလ္မွာစာသင္ျပေပး ဘူးတယ္တဲ့။ တပည္႔ေတာ္သင္ျပတဲ႔အုပ္စုေတြက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္တုိ႔အုပ္စုေတြလုိ႔ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔တုိင္းမွဴးေတြ ၀န္းၾကီးေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ဆရာၾကီးဆီလာၾကတယ္၊ဆရာၾကီးဘာလုိလဲ လုိတာေျပာပါ၊ ျပီးေတာ့ဆရာၾကီးကုိ ဘဲြတံဆိပ္ေတြလဲခ်ီးျမင့္ခ်င္လုိ႔ပါလုိ႔ေျပာေတာ့ ဆရာၾကီးက ဟာမလုပ္ၾကပါနဲ႔ ငါဒီအတုိင္းေနတာေကာင္းပါတယ္။ မင္းတုိ႔ေပးတဲ့ဘဲြ႔ယူလုိက္ရင္ ငါ့မွာရွိတဲ့သိကၡာ ေတြက်ကုန္ပါအုံးမယ္လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။ဆရာၾကီးကဆက္ေျပာပါတယ္ တပည္႔ေတာ္ကလူပုဂၢိဳလ္တဲ႔ တပည္႔ေတာ္လုိလူပုဂၢိဳလ္ကေတာင္ျငင္းနုိင္ေသးရင္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ရဲ႕ဆရာေတာ္ေတြက ပုိျပီးေတာ့ျငင္းနုိင္ရမွာေပါ့တဲ့။ အခုေတာ့အရွက္မရွိ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြေပးတဲ့အဂၢမဟာပ႑ိသြပ္ကုိပုိက္ဆံေပးျပီးယူေနၾကတာအ့ံၾသလုိ႔မဆုံးဘူးတဲ႔။ တပည္႔မေကာင္းဆရာ့ ေခါင္းတာၾကားဘူးတာ အခုေတာ့ကုိယ့္ဆရာေတာ္ေတြမေကာင္းေတာ့ အရွင္ဘုရားတုိ႔ဆရာေတာ္ေတြတဲ႔ဆရာမေကာင္းတပည္႔ေခါင္းလာေရာက္ေနပါျပီ။ကုိယ့္ဆရာေတာ္ေတြကလည္း ဆရာၾကီးေျပာတာကမွနည္းေနေသးတာဆုိေတာ့ဒီေလာက္ေျပာျပီးရပ္သြားတာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ရအုံးမွာပါ။ ကုိယ့္ဆရာေတာ္ေတြေၾကာင့္ မ်က္နွာငယ္ေနရတဲ့ဘ၀ကေန ကမၻာ့အလယ္မွာမ်က္နွာမငယ္ရပဲသာသနာ့ဂုဏ္ေရာင္ျပန္လည္ထြန္းေတာက္ေစ လာတာကေတာ့ ၂၀၀၇စက္တင္ဘာသံဃာ့ေရႊေ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ သာသနာ့အာဇာနည္ သံဃာေတြက ငါတုိ႔ေတာ့ ျပည္သူကုိနွိပ္စက္ျပည္သူဘ႑ေတြခုိစားေရာင္း ထုတ္ သံဃာေတာ္ေတြကုိသတ္ျဖတ္ သာသနာေတာ္ကုိဖ်က္ဆီးေနတဲ့လူယုတ္မာ ဗာလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြနဲ႕ေတာ့မေပါင္းဘူးေဟ့လုိ႕ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕အေသ၀နာစဗာလာနံလူမုိက္ကို မမွီ၀ဲမေပါင္းသင္းျခင္းသည္မဂၤလာမည္သည္ဆုိတာကိုလက္ေတြ႕လုိက္နာက်င့္သုံးျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာတစ္နုိင္ငံလုံးလွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေစာင္းမက်န္ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးသာသနာ့အာဇာနည္ေတြလုိ အေသ၀နာစဗာလာနံဆုုိတဲ့ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕စကားေတာ္ကုိျပည္သူျပည္သားေတြအားလုံး လက္တဲြညီညီျဖင့္ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးလုိက္နာၾကမည္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာနုိင္ငံၾကီးသည္ လူယုတ္မာေတြကင္းစင္ေသာ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံၾကီး ျဖစ္နုိင္ေၾကာင္းကုိ ခံစားတင္ျပရင္း………………………………………………
အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ…..လူမုိက္ကုိမမွီ၀ဲမေပါင္းသင္းျခင္းသည္မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။
မင္းသုည(ဗုဒၶတကၠသုိလ္)

I want all my friends to improve theirs English.

I want all my friends to improve theirs English.

www.engvid.com(better for Grammar)
www.u.s.a.learns.com(better for four skills)
www.effortlessenglish.com(better for only speaking)
www.bbclearningenglish.com(better for four skills)
www.voaspecialenglish.com(better for four skills)
www.businessenglishpod.com
www.real-english.com
www.englishspeaking.com
www.eflnet.com(better for four skills)
www.rong-chang.com (better for four skills)
www.englishspeak.com