“ကစားမလား။ နားမလား။” (စိမ္းခက္စိုး)

by စိမ္း ခက္ စိုး 

“ကစားမလား။ နားမလား။”

ျပီးခဲ႔တဲ႔ ငါးႏွစ္လံုးလံုး ကြ်န္ေတာ္ဟာ ႏွစ္ကာလတစ္ခုၾကာ မိမိယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႔ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွား မႈေၾကာင္႔ေသာ္ လည္းေကာင္း မတရားဖမ္းဆီးအထိန္းသိမ္းခံရာကေန ျပန္လြတ္လာတဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း တစ္ျဖစ္လဲ လူမႈေရးလႈပ္ရွားတက္ၾကြသူတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ လူမႈေရးလုပ္ငန္းနယ္ပယ္ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထိေတြ႔လုပ္ကိုင္ခြင္႔ရ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ လူမႈေရးမွာ သူတို႔ေတြ တက္ၾကြလႈပ္ရွားပါဝင္လာတာဟာ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈျဖစ္စဥ္မွာ နိမ္႔က်လာေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အလြန္ဘဲေကာင္းမြန္သလို၊ ပိုလည္းထိေရာက္ပါတယ္။ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္ေရးျဖစ္စဥ္ကို ျပည္တြင္းမွာ ပိုမိုႏိုးၾကားလာေစတာလည္း အားလံုးမ်က္ျမင္ပါဘဲ။

 အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္သံုးသပ္မိတာတစ္ခုရွိပါတယ္။ အခုေထာက္ျပေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း သို႔မဟုတ္ ျမန္႔မာဒီမုိကေရစီျဖစ္ေပၚတုိးတက္လာေရးအတြက္ မိမိဘဝကို အသက္ကိုပဓါနမထားဘဲ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားေန တယ္လုိ႔၊ လႈပ္ရွားခဲ႔တယ္လုိ႔ မိမိကိုယ္ကိုခံယူထားတဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေဟာင္းေတြ၊ ပါတီဝင္ေတြကို ေျပာခ်င္ ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ လူေတာ္ေတြမရွားတာေတာ႔ေသခ်ာတယ္။ လူေကာင္းေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွား ပါတယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔ကြ်န္ေတာ္အဲလုိေျပာရလည္းဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕လူမႈနယ္ပယ္ အ သီးသီးမွာ လူေတာ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီလူေတာ္ေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနနဲ႔ အံဝင္ခြင္ က်ရပ္ တည္ဦးေဆာင္ ႏုိင္တဲ႔ လူေကာင္းေတြျဖစ္မလာၾကပါဘူး။ အတၱဗဟိုျပဳျပီး ေတာ္ေနသူေတြအမ်ားၾကီးပါ။ ဒါကို လံုးဝ လက္ မခံဘူးဆုိရင္ေတာင္ ျငင္းမရတဲ႔အမွန္တရားတစ္ခုလုိ႔ေတာ႔ သံုးသပ္မယ္လုိ႔ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒါဟာ လူ႔သဘာဝဘဲ လုိ႔ လည္း ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီလုိပါ။ ခုနင္ကေျပာခဲ႔သလုိ ၅ႏွစ္တာအတြင္းမွာ အခြင္႔သင္႔လွ်င္သင္႔သလုိ  အတူတူပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ လာခဲ႔တဲ႔ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ ဘာသြားေတြ႔ရသလဲဆုိေတာ႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ေတြအားလံုး (ကြ်န္ ေတာ္ထိေတြ႔ဆက္ဆ ံခဲ႔ရသူေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားကိုဆုိလုိပါသည္) သူတုိ႔ရဲ႕အတိတ္မွာ စိတ္ဒဏ္ရာၾကီးၾကီး မားမားၾကီးကို ရ ရွိခဲ႔ရွာသူေတြျဖစ္ေနျပီး တခါတေလ သို႔မဟုတ္ အျမဲလုိလုိအဲဒီစိတ္ဒဏ္ရာရဲ႕ အထုိင္မွာ မိမိကိုယ္ကိုအေျခတည္ျပီး ကိုယ္႔ ကို ထိေတြ႔လာသမွ်ကို တုန္႔ျပန္ျပဳမူလုိက္သလုိျဖစ္ေန တာကိုလည္း သြားေတြ႔ရပါတယ္။

ဥပမာ-လမ္းေဘးထမင္းဆုိင္မွာ စားၾကေတာ႔ ဆုိင္ရဲ႕မသန္႔ရွင္းမႈကို သာမန္လူတစ္ေယာက္က ညည္းတြားလုိက္စဥ္မွာဘဲ ႏုိင္က်ဥ္း(ႏုိင္က်ဥ္းလုိ႔ဘဲ အတုိေကာက္ဆက္လက္သံုးသြားပါရေစ)တစ္ေယာက္က ေထာင္ထဲမွာဆုိ ဒိထက္ဆုိးတာေပါ႔ အခုတည္းက အဲဒါေတြစားႏိုင္ေအာင္က်င္႔ထား..စသည္ျဖင္႔ အေျခတည္ျပီး သူ႔ရဲ႕ေထာင္တြင္းျဖတ္သန္းမႈကို သူ႔ပင္ကိုယ္ စိတ္က မထိန္းခ်ဳပ္လုိက္မိခင္ မသိလုိက္ခင္မွာဘဲ ေျပာခ်သြားတာမ်ိဳးေတြ။ အခက္အခဲအဆင္မေျပမႈတစ္ခုခုနဲ႔ တိုးလာတဲ႔ အခါမ်ိဳးမွာ ငါတုိ႔ကိုအဲလုိလာမခ်ိဳးနဲ႔ ေထာင္႔အျပင္တန္းမရွိဘူး အဆံုးထိတုိးပစ္လုိက္မယ္ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ ျပႆနာကို အခြ်န္အ ခြ်န္ျခင္းတည္ျပီးမ်က္ႏွာ ခ်င္းဆုိင္ပစ္လုိက္တာ။

ေနာက္ ငါတုိ႔ေထာင္ထြက္ျခင္းဘဲယံုတယ္ဆုိတာမ်ိဳး၊ ပြဲလမ္းေတြ၊ အခန္းအနားေတြမွာ ႏိုင္က်ဥ္းေတြမ်ားသြားရင္ လုပ္တဲ႔ ပြဲက ဦးတည္ခ်က္ ေပ်ာက္ သြားျပီး ႏုိင္က်ဥ္းအခ်င္းခ်င္း ဟိုစုစု စုစု၊ ဒီစုစု စုစု စကားေျပာေနတာေတြ။ တျခားသူ ေတြကို မိတ္သဟာရမလုပ္ဘဲ တည္တည္ငုတ္ ငုတ္ၾကီး ထုိင္ေနတာမ်ိဳးေတြ၊ ငါတုိ႔သာ ဘဝအပ်က္ခံ၊ အဆံုးအရံႈးခံျပီး ေပးဆပ္ခဲ႔ ရတာ မင္းတုိ႔ကအလကားဆုိတဲ႔အေတြးေတြ၊ အေျပာေတြ၊ အျပဳအမူေတြဟာ ျပင္ပအထိအေတြ႔ေတြကို စိတ္ဒဏ္ရာရဲ႕ ခ်က္ခ်င္းတုန္႔ျပန္ျပဳမႈေတြကေန ကန္ထြက္လာတာပါ။ ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ သံုးသပ္ၾကည္႔ရင္ အဲလုိေပးဆပ္ အနစ္နာ ခံခဲ႔လုိ႔လည္း လူေတြရဲ႕အားကိုးယံုၾကည္ျခင္း၊ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းေတြကို အျခားသူမ်ားထက္ ပိုခံရတာ မဟုတ္ပါလား။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနဟာ အိပ္ေနတဲ႔ေျမြေပြးတစ္ေကာင္ရွိတဲ႔အခန္းထဲမွာ ေရႊထုပ္လုိက္ရွာေနရသ လုိ အေျခအေနပါ။ ေရႊထုပ္ ရွိမယ္၊ မရွိမယ္။ ရွာေတြ႔မယ္၊ မေတြ႔မယ္က မေသခ်ာေပမယ္႔ ေျခလွမ္းမေတာ္ရင္ အိပ္ေနတဲ႔ ေျမြ ေပြးကိုနင္းမိျပီး အကိုက္ခံရမယ္႔ အေျခအေနမ်ိဳးပါ။ အဲလုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျဖတ္သန္းဖုိ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စိတ္ ေတြဟာ ၾကည္ရွင္းျဖတ္လပ္ေနမွျဖစ္မွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္းခုိင္မာက်စ္လစ္ေနမွျဖစ္မွာပါ။ ထက္၊ ေအာက္၊ ေဘး ဘယ္၊ ညာမွာ ဟာကြက္နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ျပည္႔စံုေနမွျဖစ္ပါမွ။ ေဒါက္တုိင္ကလည္း ေဒါက္တုိင္ အေလ်ာက္၊ ပလႅင္ ကလည္းပလႅင္အေလ်ာက္၊ ျခံစည္းရိုးကလည္းျခံစည္းရိုးအေလ်ာက္ ခုိင္မာေသခ်ာေနမွသာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆာေလာင္မြတ္ သိပ္ေနတဲ႔ အုိေအစစ္ကိုရွာေတြ႔ၾကမွာပါ။

ကမာၻေပၚမွာ ေရေဘး၊ မီးေဘး၊ ေလေဘး၊ ငလ်င္ေဘးစတဲ႔ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ေၾကာင္႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္ပြဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ၾကံမႈေတြ စတဲ႔ လူလုပ္တဲ႔ေဘးဒုကၡအႏၱရာယ္ေၾကာင္႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေဘးဒုကၡေတြျဖစ္ေပၚလာျပီဆုိရင္ အေၾကာင္း တရားရဲ႕ ပရမတၱသေဘာအရ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ၾကတာပါ။ အဲလုိျဖစ္ေပၚလာရာမွာ သဘာဝေဘးအႏၱ ရာယ္ေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ႔ ဆုိးက်ိဳးခံစားရသူေတြရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာကို ကိုင္တြယ္ခ်ဥ္းကပ္ဖုိ႔ရာမွာေတာ႔ လူလုပ္တဲ႔ေဘး ဒု ကၡေၾကာင္႔ ခံစားရရွိတဲ႔ စိတ္ဒဏ္ရာက ပိုျပင္းျပီးကိုင္တြယ္ရခက္ပါတယ္။ သဘာဝေဘးမွာခံစားရသူေတြအတြက္ စာဖတ္ သူျဖစ္ျဖစ္၊ စာေရးသူကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ျဖစ္ ဝင္ေရာက္ေျဖေလ်ာ႔ေပးလွ်င္အဆင္ေျပႏုိင္ေပမယ္႔ လူလုပ္တဲ႔ေဘးေၾကာင္႔ ခံစားရ တဲ႔စိတ္ဒဏ္ရာကိုက်ေတာ႔ ျပဳလုပ္သူနဲ႔ ျပဳလုပ္ျခင္းခံရသူ ကာယကံရွင္ေတြအခ်င္းခ်င္း ကုသၾကမွာသာ အေပ်ာက္ပိုျမန္ ပါတယ္။

အဲဒီလုိအေျခအေနအထိ ေရာက္ခြင္႔မရေသးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ႕အေျပာင္းအလဲမွာ စိတ္ဒဏ္ရာခံစားေနရတဲ႔၊ ခံ စားခဲ႔ရတဲ႔ ႏုိင္က်ဥ္းေတြကို ဝန္းရံေပးေနၾကတဲ႔သူအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း အရမ္းတာဝန္ရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစု ဝင္ေတြ၊ ဇနီးသားသမီးေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြမွာ သူတုိ႔ကို နားေထာင္ေပးႏုိင္တဲ႔၊ ႏွစ္သိမ္႔ေပးႏိုင္တဲ႔ စိတ္အေနျပည္႔ ဝရပါမယ္။ အဲဒါေတြမျပည္႔ဝရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္စိတ္ဆင္းရဲရသလို သူ႔ေရွ႕ေလ်ာက္ဘဝခရီးကို စိတ္ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ျဖတ္သန္း ရမွာပါ။

အားလံုးမွတ္မိၾကမွာပါ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႔နဲ႔ ဒီႏွစ္ဦးမွာလြတ္ခဲ႔တဲ႔ သူေတြရဲ႕ပံုေတြကိုမီဒီယာေတြမွာျမင္ရေတာ႔ အားလံုး မွာမ်က္ရည္ကိုယ္စီနဲ႔ စာေရးသူဆုိ သားငယ္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးေဝွ႔ေပြ႔ဖက္ေနတဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံု၊ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသူ မနီလာသိန္းနဲ႔ သူ႔သမီးေလး ေပြ႔ဖက္ေနတဲ႔ပံု၊ ကိုေဇာ္သက္ေထြး သူ႔ဇနီးနဲ႔ သမီးငယ္ေလးေပြ႔ဖက္ျပံဳးရႊင္ေနတဲ႔ ပံုကိုေတြ႔ေတာ႔ မ်က္ရည္လည္ေလာက္ေအာင္ကို ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရပါတယ္။ ကာယကံရွင္သူတုိ႔ေတြရင္ထဲမွာဆုိ ဘယ္လုိေနၾကမလဲ။ သူတုိ႔ေတြအဖမ္းခံရခ်ိန္မွာဆုိ ကေလးေတြက ႏုိ႔မျပတ္ေသးတဲ႔ လသား အရြယ္၊ မိခင္ဖခင္ရင္ေငြ႔ကို တမ္းမက္ရ တဲ႔အရြယ္ေလးေတြျဖစ္သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုိရင္ ႏွစ္ကိုဆယ္စုႏွစ္ခ်ီျပီး လင္ျပစ္၊ သားျပစ္ျပီး တုိင္း ျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ခဲ႔ရသူေတြပါ။

ကဗ်ာဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္ပါ။

 “‘လူ’ ဆိုတာ..

လင္းေ၀စိမ္းၿမတဲ့ ပန္းညမ်ားစြာထက္

သရဲေၿခာက္ရာ ညတစ္ညကို ပိုသတိရတတ္တယ္…။” (တာရာမင္းေဝ-မီးေတာင္ရစ္သမ္ကဗ်ာရွည္မွ)

ဟုတ္ပါရဲ႕ လူဆုိတာ ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ခဲ႔တဲ႔ သရဲေျခာက္ရာညတစ္ညကိုသာ သတိယျပီး ညေတြကိုျဖတ္သန္းရတာ ဓမၼ တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆုိသူတုိ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ႔ရတဲ႔ အေျခာက္ခံခဲ႔ရတဲ႔ အတိတ္တေစၦညေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ သာမန္လူေတြ ေတြးထင္ထားတာထက္ ရွည္လ်ားခဲ႔သလုိ၊ ၾကမ္းလည္းၾကမ္းတမ္းခဲ႔ၾကရပါတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ ေယာက္ကေျပာတယ္ ေထာင္ကလြတ္လာလာခ်င္းတုန္းကဆုိ ကားသံၾကားရင္ေတာင္ ငါ႔ကိုျပန္လာေခၚတာလားဆုိျပီး ညညလန္႔ႏိုးတယ္။ ခဏေလာက္ေမးစရာရွိလုိ႔ပါဆုိျပီး လူငယ္ ဘဝတစ္ခုလံုးကို ေထာင္ထဲမွာ ျမွဳပ္ႏွံပစ္လုိက္ရတာဆုိေတာ႔ ထစ္ခနဲဆုိ စိတ္ကေထာင္ထဲကေန႔နဲ႔ လက္တေလာအေျခအေနေတြကို ျပန္ညွိေနရတယ္ဗ်တဲ႔။ အမတစ္ေယာက္ဆုိရင္ စာေရးသူ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝ ပထမဆံုးေက်ာင္းအပ္တဲ႔ေန႔မွာ သူ႔ကိုေနာက္ဆံုးေတြ႔လုိက္ရျပီး ေနာက္၁၁ႏွစ္ ေက်ာ္ ၾကာမွ သူ႔ကိုအျပင္ေလာကမွာျပန္ေတြ႔ရတယ္။ သူ႔ကိုဖမ္းသြားတုန္းက ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူ တစ္ကယ္႔လူငယ္ဘဝအစ အ ရြယ္ အျပင္ေလာကကိုျပန္ေရာက္ေတာ႔ အသက္ ၃၀ေက်ာ္အရြယ္။ သူဥာဏ္ကစားခဲ႔တဲ႔ ေခတ္ေတြဟာ သူ႔ကိုထားခဲ႔ တယ္။ တစ္ေယာက္ဆုိ ဆယ္စုႏွစ္နီးပါေထာင္က်ျပီး သူျပန္လြတ္လာတဲ႔ေန႔ဟာ သူ႔ခ်စ္ဇနီးရဲ႕ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ႔ေန႔။ သူတို႔ ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ အေျခအေနေတြဟာ ဝထၱဳထက္လည္း ဆန္းတယ္။ ခေယာင္းလမ္းထက္လည္း ၾကမ္းခဲ႔ ၾကတယ္။

ႏုိင္က်ဥ္းေတြ ျပန္ေခ်ခ်ခြင္႔ရတဲ႔ေခတ္က်ေတာ႔ တုိးတက္သေယာင္နဲ႔ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနတဲ႔ေခတ္။ မ်ိဳးဆက္ကြာဟာမႈ လက္ငင္းကို သူတုိ႔ရင္ဆုိင္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိ မိသားစုက အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာျပိဳကြဲသြားျပီ။ ဖေအမေအေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ခရီးဆုိတာ သူတုိ႔ေထာင္ထဲမွာရွိခဲ႔ ႏွစ္အခ်ိဳ႕မွာက်န္ခဲ႔ျပီ။ စီးပြားေရးယိမ္းယိုင္ေနတဲ႔ လင္၊ သားဇနီးေတြနဲ႔ ဘဝကိုအႏုိင္ႏုိင္ ျဖတ္သန္းေနရတဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြရဲ႕ ကိုယ္႔အေပၚေလးစားစိတ္နဲ႔ မိသားစုတာဝန္မေက်လုိ႔ စိတ္ကုန္ေနရွာတဲ႔ ဆက္ဆံေရး ၾကားကို ျပန္ခုန္ခ်ရအေျခအေနေတြ။ သားသမီးေတြက ခပ္စိမ္းစိမ္းျဖစ္သြားၾကသလို ကိုယ္တုိင္လည္း မိသားစုတာဝန္မ ေက်သူအျဖစ္ရယ္၊ ႏုိင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ တာဝန္ေက်လုိသူအျဖစ္ရယ္ၾကားမွာ ညတုိင္းသက္ျပင္းခ်ေနရတဲ႔အေျခအေန။ အ က်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ေန႔ညေတြဆုိတာလည္း လသာညေတြမဟုတ္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ အခါၾကီးရက္ၾကီးတစ္ခု မွာ သီခ်င္းေတြဖြင္႔ သူတို႔ကိုမ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ရိုက္ခဲ႔တာမ်ိဳးကစ မုိင္ရာခ်ီရွိတဲ႔ တစ္လမွတစ္ခါေတာင္ေထာင္ဝင္စာ မွန္မွန္မေတြ႔ ႏိုင္တဲ႔မိဘေဆြမ်ိဳးအလာကိုေမွ်ာ္ေနတုန္း မုိင္ရာခ်ီအေဝးကေရာက္လာတဲ႔ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကို ေထာင္ဝင္စာပိတ္တယ္ ဆုိျပီး ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ ပိတ္လုိက္တာမ်ိဳးေတြ၊ အိမ္သာ၊ ေဆးဝါးနဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေလ်ာက္မႈ ေမ႔ေလ်ာ႔ခံခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းေန႔ ညေတြကို ျဖတ္သန္းျပီး ျပန္လာခဲ႔ရသူေတြပါ။ ဒါဟာ တကယ္႔ေသရာပါမယ္႔ စိတ္ဒဏ္ရာေတြပါ။

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ ေခတ္ၾကီးေတြျဖစ္လာ

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ ၾကယ္ေတြဖူးပြင္႔ၾက

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ ပြဲေတြလမ္းေတြျဖစ္လာ

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ သတင္းပလင္းေတြျဖစ္လာ

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ အလင္းေတြေတြ႔လာ

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ အကူအညီေတြျဖစ္လာ

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြျဖစ္လာ

ဝန္းၾကရံၾကရင္းျဖင္႔ အျပံဳးေတြျဖစ္လာ

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရရင္း အသက္ရႈၾကပ္ၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံစဥ္ ေသဆံုးသြားၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရင္း အမွန္အမွားေပ်ာက္ဆံုးသြားၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရစဥ္ အိမ္ျပန္မေရာက္ၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရရင္း သြားရမည္႔ လမ္းေပ်ာက္သြားၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရစဥ္ ဝန္းရံသူကိုေမ႔သြားၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရရင္း တုိးေဝွ႔ျဖတ္ေက်ာ္

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရစဥ္ ဝန္းရံသူတုိ႔က ရွာမေတြ႔ၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရရင္း အိပ္မက္ေတြဆက္မက္ၾက

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရစဥ္ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါး

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံရရင္း မီးေတြတျဖပ္ျဖပ္ပြင္႔

တခ်ိဳ႕က ဝန္းရံခံစဥ္ ကိုယ္႔လူကိုယ္နင္းမိ

တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္၊ တစ္ဖြဲ႔ကို တစ္ဖြဲ႔၊ နယ္ပါယ္တစ္ခုကို တစ္ခု အျပန္အလွန္ ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္ဝန္းရံေနၾကတာပါ။ ဝန္းရံျခင္းဟာ ရႈပ္ေထြးေနသလုိရွိေပမယ္႔ သူ႔အဆင္၊ သူ႔အကြက္နဲ႔ သူ႔တန္ဖုိးသူရွိ ၾကတာမုိ႔ ေသခ်ာၾကည္႔ရင္လွပါတယ္။ ဝန္းရံရင္း အသက္ရႈၾကပ္၊ အခ်င္းခ်င္းနင္းမိျပီး အဆံုးအရံႈးျဖစ္မသြားေစဖုိ႔ အားလံုး မွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ဝန္းရံျခင္းဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လုိခ်င္တဲ႔ ဒီမုိကေရစီကုိလည္း သာယာေျဖာင္႔ျဖဴးစြာရွာေဖြ ေတြ႔ႏိုင္ေစပါ တယ္။ တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္ ဝန္းရံရင္း မိမိတုိ႔လုိခ်င္ေတာင္႔တေနတဲ႔ ေခတ္ကိုတည္ရမယ္႔အခ်ိန္ပါ။

တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္ ေက်ာ္နင္းမိေစမယ္႔၊ တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္ေကြ်း၊ ခ်စားမိေစတဲ႔႔ အေျခအေနေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ကို တတ္ႏုိင္သမွ်ေရွာင္ျပီး ကိုယ္နဲ႔တကြ ကိုယ္႔ကိုေမွ်ာ္လင္႔ေတာင္႔တခဲ႔ေသာ သူေတြ၊ ကိုယ္နဲ႔လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြအတြက္ ပိုယံုၾကည္သည္ ထက္ ယံုၾကည္စရာေကာင္းလာတဲ႔ အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ေပးႏုိင္ တဲ႔ သူေတြျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ ကိုယ္ဒဏ္ကိုယ္လွ်ာနဲ႔ရဲရဲျပန္ လွ်က္ျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုကုသရမယ္႔အခ်ိန္လုိ႔ အားေပးခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္အဲဒီလုိ စိတ္ဒဏ္ရာေတြရခဲ႔တာဟာ မိမိအမွားေၾကာင္႔မွမဟုတ္တာ၊ မိမိရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေၾကာင္႔မွ မဟုတ္တာ။ မိမိရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုေၾကာင္႔မွ မဟုတ္တာ။ အဲဒါေတြဟာ တသက္လံုးေျပေပ်ာက္သြားမယ္လုိ႔ မေျပာႏုိင္ေပမယ္႔ ဒဏ္ရာပို ၾကီး မလာေအာင္ေတာ႔လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႔  ခဏနားလုိက္ပါလုိ႔ အၾကံေပးလုိတာပါ။ နားတယ္ဆုိတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘယ္အရာမွကိုေခါင္းထဲမထည္႔ဘဲ နားပစ္တာ၊ ပတ္သတ္လာႏိုင္ေျခရွိရာေတြကို ထားခဲ႔ျပီး နားတာမ်ိဳးကိုဆုိလုိတာပါ။ နား ရင္ အားျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္႔အသံကိုယ္ျပန္ၾကားသလုိ တျခားသူေတြရဲ႕ အသံေတြလည္း ၾကည္လင္လာပါတယ္။ အေဝး ကိုပိုျပီး ျပန္ျမင္လာပါတယ္။ ေထာင္ထဲ မွာေနခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြဟာ နားခ်ိန္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင္ထဲမွာေနခဲ႔ရ ခ်ိန္ေတြ မွာ အေတြးတစ္ခုရရင္ တုိက္ပိတ္ခံနံရံေတြနဲ႔ ေထာင္ဝတ္စံုေတြေပၚမွာ ေရးခဲ႔ရတာပါ။ အခုအေတြးတစ္ခုရရင္ တစ္ကမာၻ လံုးကို ခ်ျပလုိ႔ရပါတယ္။ နားတဲ႔ခ်ိန္မွာရလာတဲ႔အေတြးကို ခ်က္ခ်င္းေျပးလုပ္ လုိ႔ရပါတယ္။

ခု နားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သံေျခက်င္းေတြ၊ မထုိင္ခ်င္ထုိင္ခ်င္ပံုစံေတြ၊ စာဖတ္လုိ႔၊ စာေရးလုိ႔ အပို႔ခံရမယ္႔ စစ္ေခြးတုိက္ေတြ မပါ ေတာ႔ ပါဘူး။ ေက်းငွက္ေလးေတြရဲ႕ေအာ္သံေလးေတြ၊ ကေလးေတြေဆာ႔သံဆူညံသံေလးေတြ၊ အေမ႔ဘုရားရွိခုိးသံေတြ၊ တီဗီက လာေနတဲ႔သတင္း၊ ဇာတ္လမ္းတြဲအသံေတြ၊ သီခ်င္းသံေတြ၊ အိမ္ေရွ႕ကေန ေအာ္ဟစ္ႏုတ္ဆက္သြားမယ္႔ သူငယ္ ခ်င္း မိတ္ေဆြအသံေတြသာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေဘးမွာ ဝန္းရံေနတာပါ။ တစ္ခါတေလ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ဆုိျပီး ထားခဲ႔တဲ႔ ငယ္ရည္း စားေတြအေၾကာင္းလည္း ဟာသေလးေႏွာျပီးေတြးခ်င္ ေတြးလုိ႔ရေနပါေသးတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ ေခတၱနား လုိက္ပါ။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္က်ဥ္းမဟုတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ သာမန္လူေတြဟာလည္း ႏုိင္က်ဥ္းေတြကို အားကိုးလြန္ျခင္းအားျဖင္႔၊ ေမွ်ာ္ကိုးလြန္ ျခင္းအားျဖင္႔ ဖိအားအမ်ားၾကီးမေပးမိေအာင္ စနစ္တက်အျပန္အလွန္ဝန္းရံ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ကိုယ္တုိင္ကုမွ ေပ်ာက္မယ္႔ ဒဏ္ရာၾကီးျပည္တရႊဲရႊဲနဲ႔ သူမ်ားဒဏ္ရာကုဖုိ႔ဆုိတာ အလြန္ဘဲအႏၱရာယ္မ်ားလွပါတယ္။ နားဖုိ႔ အားေပးပါတယ္။ ေရွ႕ေလ်ာက္ အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ရဦးမွာပါ။ အလုပ္ေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ဖုိ႔ လူေတြကို ရွင္းရွင္းလင္း လင္း သိဖုိ႔ ခဏနားလုိက္ပါ။ ခပ္ေဝးေဝးက ခြာၾကည္႔ၾကည္႔ပါ။ ဘယ္သူဟာ ဘာနဲ႔သင္႔ေတာ္ျပီး တာဝန္ေတြကို ဘယ္လုိေဝ ယူၾကမလဲဆုိတာမ်ိဳးေတြကိုၾကည္ၾကည္ လင္လင္ေတြးလာႏိုင္မွာလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ ေနာင္လာမည္႔ အနာဂတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔ေတြရဲ႕ တုိင္းျပည္အတြက္ ပိုလင္းႏိုင္တဲ႔ၾကယ္ေတြ၊ လမ္းျပႏုိင္တဲ႔ၾကယ္ေတြကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ ထပ္ျပီးအဆံုးအရံႈး မခံ ခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးလုပ္ဖုိ႔ တစ္ရက္၊ တစ္ပတ္၊ တစ္လဆုိ တဲ႔ အခ်ိန္ေလးကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ နား ခ် ပစ္လုိက္ဖုိ႔ မတြန္႔တုိပါနဲ႔၊ ေခါင္းမမာပါနဲ႔၊ လစ္လွဴမရႈပါနဲ႔လုိ႔ေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ္႔ ေဆြးေႏြးမႈကိုရပ္ျပီး စာဖတ္သူဆီက ျပန္ လာမယ္႔အေတြးအျမင္ေတြကို ေစာင္႔ေနပါဦးမယ္။

စိမ္းခက္စိုး

(ၾကာသာပေတး) ေမလ ၃၁၊ ၂၀၁၂

နံနက္ - ၀၁ း ၀၈ နာရီ