ေျမာက္၀င္႐ုိးစြန္းမွာေနတဲ့ ပိုလာ၀က္၀ံရဲ႔ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ၾကားဖူးပါသလား.... ?
ေအးခဲတဲ့ ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းမွာ ပိုလာ၀က္၀ံေတြဟာ ဘုရင္တစ္ဆူလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ အက္စကီးမိုး လူမ်ဳိးေတြက ဘာမွ အင္အားထုတ္စရာ မလိုဘဲ အဲဒီ၀က္၀ံေတြကို ဖမ္းႏိုင္တယ္။
ဘယ္လိုဖမ္းသလဲဆိုေတာ့ အက္စကီးမိုးေတြက ဖ်ံတစ္ေကာင္ကို အရင္သတ္လိုက္ျပီး ဖ်ံရဲ႕ေသြးကို ပံုးတစ္ခုထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္။ အသြားႏွစ္ဖက္ပါတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ကို ေသြးထဲမွာ စိုက္ထားလိုက္တယ္။ အရမ္းေအးတဲ့အတြက္ ဖ်ံေသြးဟာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ခဲသြားပါတယ္။ အဲဒီခဲသြားတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ပါတဲ့ ဖ်ံေသြးကို ပံုးထဲကထုတ္ျပီး ေရခဲျပင္မွာ ပစ္ထားလိုက္ရံုပါပဲ။
၀က္၀ံေတြက ေသြးအရမ္းၾကိဳက္တယ္။ အဲဒီအၾကိဳက္ကပဲ သူတို႔ကို ေသမင္းလက္ထဲ ေရာက္ေစခဲ့တယ္။ အနံ႔ခံေကာင္းတဲ့ သူတို႔ဟာ ေသြးညႇီန႔ံကို အေ၀းၾကီးကေတာင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အက္စကီးမိုးတို႔ ပစ္ထားတဲ့ ေသြးခဲကို ေျခရာခံျပီး ေတြ႔တာနဲ႔ အငမ္းမရ လွ်ာနဲ႔ စတင္လ်က္ပါေတာ့တယ္။ လ်က္ရင္း လ်က္ရင္း လွ်ာခဲသြားလည္း အစာေကာင္းကို လက္မလြတ္ခ်င္တာနဲ႔ ဆက္လ်က္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခဲေနတဲ့ေသြးက ပိုခ်ဳိလာတယ္။ ပိုလတ္ဆတ္လာတယ္။ ပိုပူေႏြးလာတယ္ဆိုကို သတိမထားမိေတာ့တဲ့ အထိပါပဲ။
လ်က္ေလ အရသာရွိေလ၊ အရသာရွိေလ လ်က္ေလနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔ေသြးကို သူတို႔ ေသာက္ေနမိမွန္းေတာင္ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းက ေသြးခဲအလယ္မွာ စိုက္ထားတဲ့ ဓားက လ်က္ေနတဲ့ သူတို႔လွ်ာကို လွီးျဖတ္ေနခဲ့လို႔ပဲ။ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ထံုေနတဲ့ လွ်ာက နာက်င္တာကို မခံစားမိေတာ့ဘူး။ အနံ႔ခံေကာင္းတဲ့ ႏွာေခါင္းက လတ္ဆတ္တဲ့ ေသြးန႔ံရေလ လ်က္ႏႈန္းက ျမန္ေလေလ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေသြးကို ကုိယ္ျပန္ေသာက္ေနမိေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေသြးထြက္လြန္ျပီး မူးလဲသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အက္စကီးမိုးေတြက သူတို႔ကို ဘာအင္အားမွ မသံုးဘဲ ဖမ္းလိုက္ရံုပါပဲ။
ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ရွာေဖြတဲ့အခ်ိန္မွာ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြ လဲြမွားခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာလည္း ပိုလာ၀က္၀ံနဲ႔ တူသြားႏိုင္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔လူေတြက အလုပ္ခ်ိန္ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ပိုေအာင္ျမင္ေလေလ ၀င္ေငြမ်ားမ်ား ရေလေလလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ အဲဒီေငြေၾကးကို ျဖဳန္းဖို႔ အခ်ိန္မရွိခဲ့ၾကဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႔က အဲဒီေငြေၾကးကို ဘယ္လိုသံုးရမယ္မွန္း မသိၾကဘူး။
၀င္ေငြမ်ားလာတာနဲ႔နည္းတူ တစ္ဖက္မွာလည္း တစ္ခ်ဳိ႔အရာေတြကို သူတို႔ဆံုး႐ႈံး ၾကရတယ္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႔ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အရာျဖစ္တဲ့ မိသားစုနဲ႔အတူေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ေႏြးေထြးတဲ့ မိဘေမတၱာငတ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြ၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူတစ္ဖက္သားကို ကူညီဖို႔အေရး ဆိုတာကိုေတာင္ သူတို႔ ေမ့ေနခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကားရဲ႔ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုက အျငိမ္းစားယူကုန္ၾကတဲ့ ထိပ္သီးစီးပြါးေရး ပညာရွင္ ဆယ္ဦးကို ေမးခြန္းေမးျပီး စာရင္းလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေမးခြန္းက “ တကယ္လို႔ ဘ၀ကို အသစ္ျပန္စရရင္ သင္အေမွ်ာ္လင့္ဆံုးနဲ႔ လက္မလြတ္ခ်င္ဆံုးအရာက ဘာလဲ” တဲ့။ ပညာရွင္ ခုႏွစ္ဦးက တူညီတဲ့ အေျဖကိုေပးခဲ့ပါတယ္။ အေျဖက “ တကယ္လို႔ ဘ၀ကို အသစ္ျပန္စရရင္ သားသမီးေတြနဲ႔ အတူေနတဲ့ အခ်ိန္ကို လက္မလြတ္ ခ်င္ဆံုးပါ” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႔လူေတြက ဆံုးျဖတ္ျပီးရင္ ေနာင္တမရဘူးလို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆံုးျဖတ္ခင္ ေသခ်ာ မစဥ္းစားခဲ့ရင္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေနာင္တ ရၾကစျမဲပါပဲ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ ေငြဟာ ရွာလို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ အရာပါတဲ့... ရွာေလေလ ရေလေလ လိုခ်င္ေလေလ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လံုေလာက္ျပီလို႔ မထင္ဘဲ ေငြေနာက္ကိုပဲ ေကာက္ေကာက္ပါ ကုန္ၾကတယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ပိုလာ၀က္၀ံလို ကိုယ့္ေသြးကို ေသာက္ျပီး ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့လူူ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား...
တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့လူက ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူး။ မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့လူက အျမဲ ဆင္းရဲေနတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
အာဏာနွင့္စည္းစိမ္ကုိခံစားရင္းေမ့ျပီး ကုိယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ေသြးကုိကုိယ္ကုိယ္တုိင္ျပန္ေသာက္မိေနသူေတြကုိ သတိတရားရေစခ်င္ပါသည္။သတိတရားရနုိင္ၾကပါေစ။
0 comments:
Post a Comment