လက္ဆင့္မကမ္းသင့္ေသာအရာမ်ား

ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ

မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ မမႇန္တာေတြနဲ႔ အမႇားေတြ မလုပ္ေကာင္းတာေတြကို ေျပာလိုတာပါ။ အၾကင္အရပ္သည္သာယာ၏။ ဘာသာတရားထြန္းကား၏။ ေမတၲာတရားပြားမ်ားရာအရပ္ျဖစ္ သည္။ပညာရႇိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ေပ်ာ္ေမြ႕ရာအရပ္ျဖစ္သည္။ထိုအရပ္ သို႔ေရာက္လွ်င္ ေကာင္းေလစြ။ ရြာဦးဆရာေတာ္ ပ်ံေတာ္မူသြားေသာေၾကာင့္ သူ၏စာတုိက္(စာအုပ္ေသတၲာ)ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရႇင္းရင္း ဆရာေတာ္ေရးထားေသာစာမ်ားကို သူငယ္ခ်င္း၀င္းေမာင္က ဖတ္ျပေနသည္။ ''ဒါက ဆရာေတာ္ငယ္စဥ္က နိဗၺန္ကိုနားလည္ေအာင္ေရးထားတဲ့ စာလို႔ေျပာတယ္'' ၀င္းေမာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ရႇင္းျပသည္။ ဆက္လက္ၿပီး သူက''အမႇားအမႇန္ခြဲျခားတတ္ရင္ ပညာရႇိပဲ'' တဲ့။''လြယ္လႇခ်ည္လား'' ''ေအးကြ ပညာရႇိေတြအတြက္ အမႇားအမႇန္ ခြဲျခားတတ္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္တယ္။ ခင္ဗ်ားေကာ အမႇားအမႇန္ခြဲ လို႔တတ္ၿပီလား'' ''အင္း ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အမႇားအမ်ားစုကို သိေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အမႇန္ကိုလုပ္ဖို႔ေတာ့ ခက္တာပါပဲ။ ဒီအတိုင္း သိ႐ံုသိဖို႔ေတာ့ မခက္ဘူးလို႔ ထင္တယ္'' ''ဒါေပမဲ့ လူမႈေရးေတြမႇာ အမႇားအမႇန္ဆိုတာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားရတာ အရမ္းခက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး မမႇန္တာေတြကို ျပႆနာေျပလည္သြားေအာင္ဆိုၿပီး လုပ္တတ္တာေတြလည္း ရႇိပါေသးတယ္'' ''ကြၽန္တာ့္ကို ဥပမာေလးတစ္ခု ႏႇစ္ခုေလာက္ေပးပါလားဗ်ာ'' ''ရပါတယ္။ ဥပမာေတြ အမ်ားႀကီးရႇိတယ္။ ဥပမာ စက္မႈဇုန္ထုတ္ ကားေတြကိစၥပါ။ ဒီလိုကားေတြထုတ္တာ မႇန္လား၊ မႇားလား'' ''စက္မႈဇုန္ကားဆိုတာ ကားေတြရႇားေနတဲ့ကာလက ခြင့္ျပဳလိုက္တာေလ။ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ မႇန္တာပဲေပါ့''''ဘယ္လိုလုပ္မႇန္မလဲ။ ကိုယ္တုိင္ဘာကိုမႇ လုပ္မတတ္တာပဲ။ သူမ်ားေတြဆီက ပစၥည္းေတြနဲ႔ စုေပါင္းစပ္ေပါင္းလုပ္တယ္။ R&D ဆိုတာလည္းမရႇိဘူး'' ''ဘာလဲ R&D ဆိုတာ Research and Development လား'' ''ဟုတ္ပါတယ္။ သုေတသနလုပ္ၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္ေဆာင္ရြက္ရတာကို ေျပာတာ။''  ''ခင္ဗ်ားလည္း ၀ယ္ေသးတယ္မဟုတ္လား'' ''၀ယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ခုေတာ့ ရႇိတယ္။ ဒီလိုကားေတြစီးတဲ့အခါ မိတ္ေဆြေပါတယ္'' ''ဘယ္လို'' ''ခဏ ခဏပ်က္တယ္။ လမ္းတကာက ၀ပ္ေရႇာ့ေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္လာတယ္။ ဟား ဟား''သူေနာက္ကာ ရယ္ေနပါသည္။ သူ ဆက္ေျပာသည္။ ''ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမႇာ စက္မႈဇုန္ကကားေတြဟာ မပ်က္ေတာ့ဘူး'' ''အေတြ႔အၾကံဳမ်ားလာၿပီး သူတို႔ေတာ္လာ တတ္လာတယ္ဆိုပါေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေအာင္ျမင္တာပဲဲ'' ''ထြတ္ ဘယ္ကလာဟုတ္ရမႇာလဲ။ ဒါဟာ ဥံဳဖြလုပ္လို႔ရတာေတြ မဟုတ္ဘူး''''ခင္ဗ်ားပဲ ကားေတြမပ်က္ေတာ့ဘူး ေကာင္းလာတယ္ဆို'' ''သူတို့က ကားအစီးလိုက္ကို စက္မႈဇုန္ကလုပ္တယ္ဆိုၿပီး ႏုိင္ငံျခားကေန တိုက္႐ိုက္ တင္သြင္းလာတာကိုေျပာတာ'' ''ဟုတ္တယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လူေတြအားလံုးဟာ ဒါကိုမသိတဲ့သူမရႇိပါဘူး''  ''အားလံုးသိေနတဲ့ကိစၥပါပဲ။ ကားေတြကို ယိုးဒယားကကုန္းလမ္းနဲ႔ သြင္းတယ္။ ကြန္တိန္နာေတြနဲ႔လည္း ေရလမ္းကေန သြင္းတယ္''  ''ဒါက စက္မႈဇုန္က အမည္ခံတာေပါ့ ဟုတ္လား''  ''ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ႏႇစ္မႇာ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ'' ''ဘာေၾကာင့္'' ''ပထမႏႇစ္က ဌာနဆုိင္ရာနဲ႔ ဇုန္ကလူေတြ ႐ိုက္တယ္'' ''ဒါပဲျဖစ္မႇာေပါ့။ ဒါေပမဲ့လက္ ဆုပ္လက္ကိုင္ျပဖို့ေတာ့ခက္တယ္။ ဒါဟာ လူသိရႇင္ၾကားေတြမႇ မဟုတ္တာပဲ။ ဒီလိုျဖစ္တယ္လို႔ေျပာရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ားတရားစြဲခံရႏုိင္တယ္။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရႇိတယ္ကို ေျပာတာပါဗ်ာ။ ဒီေနရာကိုေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္၏လို႔ေတာ့ ေျပာႏုိင္တာပဲေလ။ တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ ဒီ Super Customs တို႔  Alphad တို႔ဆုိတာ စက္မႈဇုန္ ထုတ္မဟုတ္တာပဲ။ ၾကည့္တာနဲ႔သိတယ္။ အေ၀းေျပး (Express) ကားေတြေတာင္ပါေသးတယ္။ ဒါ ေတြကို စက္႐ံုႀကီးကသာ ထုတ္ႏုိင္တာေပါ့။ ပုစဥ္းေခါင္းလို့ေခၚၾကတဲ့ တုိယိုတာပစ္ကပ္ကားေတြလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ သူတို႔ကုန္းလမ္းမႇာ လိုင္စင္၀င္တယ္။  နံပါတ္ရတယ္'' 'မၾကာေသးမီက ျဖစ္တဲ့ကိစၥပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ ကားေဟာင္းရႇိသူက ကားအသစ္လိုခ်င္ရင္ ကားေဟာင္းကိုအပ္လိုက္တဲ့အခါ ပါမစ္ရတယ္' ' ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ မမႇန္ကန္ဘူးလား' ' ဟင့္အင္း တကယ္ေတာ့ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ မမႇန္ကန္ေပမယ့္ ကားေတြအဆမတန္ေစ်းေတြႀကီးေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ . . . ''ေနာက္ႏႇစ္မႇာ ျပႆနာတက္တာေပါ့ ဟုတ္လား'' ''အစစ္ေပါ့။ အမိုးေဖာက္ခိုင္း တယ္။ ဖရိန္ေတြကို ၀ဲလ္ဒင္ရာေတြ ျပခိုင္းတယ္။ သံုး၊ ေလးခါသြားၿပီးမႇ လိုင္စင္ရတယ္။ RTA ထုေပးလုိက္ရင္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားၿပီ'' ''ဘာလဲ RTA ဆိုတာ'' ''ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ Road Transport Acknowledgement ဆိုတာမ်ဳိးလားပဲ။ အသိ အမႇတ္ျပဳယာဥ္ေပါ့'' ''ကားတုိင္း ဒီလိုပဲလား'' ''မဟုတ္ေသးဘူး။ ဆူပါကပ္ စတန္လိုကားေတြကေတာ့ ခုထိ ျပႆနာေတြတက္ေနဆဲပဲ''ကြၽန္ေတာ့္ကို ရႇင္းျပေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥေတြအားလံုးသည္ မမႇန္ဟူေသာဥပမာကို ေျပာလို၍ ရႇင္းျပျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူကဆို ပါသည္။ အမႇားေတြကို ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားေနသည္။ ဒါေတြ မမႇန္ပါ။ ''ဒါေတြကို ခင္ဗ်ားဘယ္လို ထင္လဲ'' ''မလုပ္ေကာင္းတာေတြလို႔ ျမင္ပါတယ္'' ''ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ'' ''ဥပေဒေတြမႇာ ေပ်ာ့ကြက္ေတြရႇိတယ္။ အဲဒီေပ်ာ့ကြက္ကိုႏိႈက္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားရႇာတာဟာ အင္မတန္ဆိုးတာေပါ့။ မလုပ္ေကာင္းဘူးလို႔ျမင္တယ္'' ''ဒီကားေတြရႇိလာလို႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးေတြ အဆင္ေျပလာတယ္မဟုတ္လား'' ''မမႇန္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ အဆင္ေျပတယ္ဆိုၿပီး လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ေနာက္ပိုင္းကားေဟာင္းအပ္ၿပီး ကားသစ္အတြက္ ပါမစ္ေတြထုတ္ေပးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း မႇားတာေတြ အမ်ားႀကီးရႇိတယ္'' ''စိတ္၀င္စားစရာပါပဲရႇင္းပါဦး''သူက စိတ္ရႇည္လက္ရႇည္ေျပာျပသည္။ ''မၾကာေသးမီကျဖစ္တဲ့ကိစၥပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာကားေဟာင္းရႇိသူက ကားအသစ္လိုခ်င္ရင္ ကားေဟာင္း ကိုအပ္လိုက္တဲ့အခါ ပါမစ္ရတယ္'' ''ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ မမႇန္ကန္ဘူးလား'' ''ဟင့္အင္း တကယ္ေတာ့ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ မမႇန္ကန္ေပမယ့္ ကားေတြ အဆမတန္ေစ်းေတြႀကီးေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမႇာ အဆင္ေျပသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမႇန္ကန္တဲ့ နည္းနဲ႔ေျဖရႇင္းတာပဲ'' ''မမႇန္ဘူး ဟုတ္လား'' ''ဟုတ္တယ္။ မမႇန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္ဟာ တစ္ခ်ိန္မႇာဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ ျပႆနာေတြ တက္တတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ မမႇန္ကန္ဘူးလို႔ ေျပာရလဲဆိုတာကို အစကေနရႇင္းရမယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏႇစ္မႇာ စက္သံုးဆီေတြကို ပုဂၢလိကေရာင္းခ် ခြင့္ေပးလုိက္ေပမယ့္ ဓာတ္ဆီေတြကို အကန္႔အသတ္နဲ႔ေပးတယ္။ ဒီဓာတ္ဆီကို ေပါက္ေစ်းထက္နည္းၿပီး ေစ်းႏႈန္းသက္သာစြာနဲ႔ ရႏုိင္ဖို႔ ဆီစာအုပ္ လိုတယ္။ ကားတစ္စီးမႇာ ဆီစာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ေလာက္ ၀င္ေငြရႇိတယ္'' ''အလုပ္မလုပ္ဘဲ ဆီထုတ္စားတဲ့လူေတြရႇိတာပဲ'' ''ဟုတ္တယ္ ဒီေတာ့ လုပ္ငန္းရႇင္အညံ့စားေတြဟာ ကားစုတ္ကား ေဟာင္းေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔၀ယ္ၿပီး ဓာတ္ဆီေတြကို ထုတ္ေရာင္းတယ္'' ''ဟုတ္ကဲ့'' ''ဒါနဲ႔ ေျခာက္လ၊တစ္ႏႇစ္လည္းၾကာေရာ ကားေဟာင္းရႇိတဲ့သူေတြ ကားအပ္ရင္ ကား၀ယ္ခြင့္ ပါမစ္ထုတ္ေပးမယ္လို႔ အစိုးရကေၾကညာတယ္။ ဒီေတာ့ ဓာတ္ဆီေမႇာင္ခိုထုတ္ေရာင္းတဲ့သူေတြ ပြသြားတာေပါ့။ သူတို႔ ငါးသိန္း၊ ၁၀ သိန္းနဲ႔ ၀ယ္တဲ့ကားေတြ ဟာ သိန္းတစ္ရာေလာက္ ရသြားေတာ့တယ္'' ''ခင္ဗ်ားဆိုလိုတာကမဟုတ္တာ  လုပ္စားတဲ့သူေတြ အဆင္ေျပသြား တာေပါ့'' ''ဒါေပါ့ တကယ္တမ္း ႀကိဳးစားပမ္စားနဲ႔ ႏိုင္ငံတာ၀န္ကို သစၥာရႇိရႇိနဲ႔ ထမ္းတဲ့၀န္ထမ္းတစ္ဦးဟာ ဒီေလာက္ေငြကို အိပ္မက္ေတာင္ မက္လို႔မရဘူး'' ''အင္း ခင္ဗ်ားေျပာတာ မႇန္ပါတယ္။ မဟုတ္တာေတြကိုလုပ္ၿပီး ဟုတ္သေယာင္ေယာင္ျဖစ္သြားတာ လူ႔ေဘာင္မႇာ ခြင့္မျပဳသင့္ဘူးလို႔ ထင္တာပဲ'' ''ကြၽန္ေတာ္ ပံုျပင္ေလးတစ္ပံု ေျပာျပမယ္'' သူ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေအာက္ပါ ပံုျပင္ေလးကိုေျပာျပသည္။ ''တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္မႇာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ျမင္းတစ္ေယာက္ ရႇိသတဲ့။ သူ႔ရဲ႕ျမင္းကို သူေဌးေတြက ႀကိဳက္ေစ်းေပးၿပီး ၀ယ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီျမင္းကို ဘယ္သူ႔ကိုမႇ မေရာင္းႏိုင္ဘူး။ သူေဌးေတြက အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားကာလိုက္၀ယ္တယ္။ မရတဲ့ေနာက္ဆံုး သူေဌးတစ္ေယာက္က အၾကံအစည္တစ္ခု လုပ္တယ္။ သူသြားတဲ့လမ္းမႇာ အစာေရစာငတ္ျပတ္ေနလို႔ လဲက်ေနတဲ့ အဖိုးအိုလို ဟန္ေဆာင္တယ္။ ျမင္းပိုင္ရႇင္က သူေဌးကို သူေတာင္းစားအားျပတ္လို႔ လဲေနတာထင္ၿပီး သူ႔မႇာပါလာတဲ့ ေရဘူးေလးကိုကိုင္ၿပီး သူေဌးကိုေပြ႔ခ်ီကာ ေရသြားတိုက္တယ္။ ဒီအခါမႇာပဲ အေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ သူေဌးဟာ အဲဒီလူရဲ႕ျမင္းေပၚတက္စီးကာ အေ၀းကိုႏႇင္ သြားတယ္။ ဒီလူကလိုက္ၿပီးေျပာတယ္။ ''ေဟ့လူ ခဏေနဦး ခဏေနဦး'' တဲ့။ ျမင္းေပၚေရာက္ေနတဲ့ သူေဌးက က်ီစယ္လိုတာေၾကာင့္ ေခတၲေစာင့္ၿပီး ''မင္းျမင္းကိုမင္းလိုက္မမီပါဘူး။ သြားေတာ့မယ္'' လို႔ လႇမ္းေအာ္ေျပာတယ္။ ဒီအခါျမင္းပိုင္ရႇင္က''ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ဒီျမင္းကို က်ဳပ္လုိက္မမီတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့ မႇာခ်င္ပါတယ္''၊ ''ဘာမႇာမႇာလဲ။'' ''ခင္ဗ်ားျမင္းကို ဒီလိုနည္းနဲ႔ရတာ အျခားလူေတြကိုမေျပာျပပါနဲ႔ဗ်ာ။ တကယ္လို႔ ဆင္းရဲသားေတြဟာ ဒီလိုပဲ အစာေရစာျပတ္ၿပီး လမ္းေပၚမႇာလဲေနရင္ ဘယ္သူမႇ မကယ္ရဲမႇာစိုးလို႔ပါ။ ကဲသြားေပေတာ့'' တဲ့။သူေျပာျပသည့္ပံုျပင္ကို ကြၽန္ ေေတာ္သေဘာက်ပါသည္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားသည္ ေလာကမႇာ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ အမႇန္တရားဟာ အေရးႀကီးပါသည္။ ေနာက္တစ္ေခတ္တြင္ သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြကို ''အေဖတို႔ေခတ္က ေလးဘီးကား၀ယ္ ဆီထုတ္စားလိုက္တာ ခ်မ္းသာသြားပါေလေရာ'' ဆိုတာမ်ဳိးကိုေတာ့ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ကို မေျပာၾကပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းပန္ရပါသည္။ http://www.weeklyeleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=12190:2012-02-01-17-32-37&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135