ေတာ္လွန္ေသာ သတင္းစာဆရာ – ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္

ေမာင္စြမ္းရည္

မတ္လ ၁၃၊ ၂၀၁၂

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက “စာေပ” ရွိတာကို ဘယ္လိုမ်ားစတင္ သတိျပဳမိလာသလဲလို႔ျပန္ေတြးမိတဲ့ အခါေတြရွိပါတယ္။ မူလတန္း အထက္တန္းဆင့္ ေက်ာင္းသားအရြယ္မွာအိမ္က လူႀကီးမိဘေတြ စာေၾကာင္း ေပေၾကာင္းေျပာျပပံုေတြကိုနားစြင့္မိပါၿပီလို႔ သတိရပါတယ္။ “စာေၾကာင္းေပေၾကာင္း” ဆိုတာ ဘုရားစာလဲ မဟုတ္။ ေက်ာင္းစာထဲမွာလဲ မပါတာကိုေခၚရမွာေပါ့ေႏွာ္။ အဲဒီကာလမွ က်ေနာ္မိဘေတြနဲ႔ ဦးႀကီးဦးေလး၊ ေဒၚႀကီး ေဒၚေလးေတြဟာ သူတို႔ ဖတ္ၾကတဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္းကို တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သေဘာထားဖလွယ္ၾကတာမ်ဳိးေတြရွိပါတယ္။ သူတို႔ေျပာၾကတဲ့ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္းထဲမွာ “သူလိုလူ” ဆိုတာပါခဲ့ေၾကာင္း အမွတ္ရေနပါတယ္။

“သူလိုလူ” ဆိုတာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးေရးတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္ အေၾကာင္းလို႔လဲ တျဖည္းျဖည္းသိလာတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ ထုတ္ေဝတဲ့ “ဂ်ာနယ္ေက်ာ္” ဆိုတာေတြကိုလဲ ဖတ္ရဘူးပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ဆိုသူဟာ စာသိပ္ဖတ္တယ္၊ စာသိပ္ေရးတယ္၊ အိမ္သာသြား ရင္ေတာင္ စာေရးစာဖတ္ မပ်က္ေစရဘူးဆိုတာလဲ ခဏမၾကာေျပာဖူးၾကၿပီး က်ေနာ္ဦးႀကီး ဦးေလးမ်ားဟာ ဦးခ်စ္ေမာင္ကို အတုယူၿပီး အိမ္သာသြားရင္ စာအုပ္ယူသြားေလ့ရွိပါသတဲ့။


က်ေနာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ စာဖတ္ဝါသနာအေတာ္ပါေနပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ခုနွစ္တန္း၊ ရွစ္တန္းေလာက္ကတည္း ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးေရးတဲ့ “သူလိုလူ” ေရာ၊ ဦးခ်စ္ေမာင္ေရးတဲ့ “သူ”ေရာ အထပ္ထပ္ဖတ္ဖူးေနပါၿပီ။ အိမ္သာထဲကို စာအုပ္ယူတဲ့အက်င့္လဲ ရေနပါၿပီ။ “သူ”ဝတၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္ကိုလဲ အားက်ေနတတ္ပါၿပီ။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ႔ သူမထြက္လာေတာ့လဲ ရွာဖတ္လိုက္တာပါပဲ။[ ဒါေပမယ့္ “သူ” ဆိုတဲ့ နာမ္စားသာၾကားဖူးၿပီး၊“သူမ” ဆိုတဲ့ “နာမ္စား” ကို မၾကားဘူးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရဘူးပါရဲ႕။] ဘာျဖစ္ျဖစ္ “သူ” ၊ “သူလိုလူ”၊ “သူမ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္အမည္ သံုးခုဟာတခုအေၾကာင္းေတြးမိ ရင္ က်န္ႏွစ္ခုအေၾကာင္းကိုတဆက္တည္း ဆက္လက္ေတြးေတာမိတာခ်ည္းပါပဲ။ အခုလဲ ဒီသံုးခုအမည္ေတြကို မေဖာ္ျပပဲ မေနႏိုင္ပါ။ “သူလိုလူ”ဆိုတဲ့ အမည္ကေတာ့ တကယ္လူ အေၾကာင္းျဖစ္လို႔ အထၳဳပၸတိၱစာအုပ္ လို႔ဆိုရမွာေပါ့။ စိတ္ကူးရင္ ဝတၳဳမဟုတ္ပဲ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ စာတမ်ဳိးေပပ။
ေနာက္ေတာ့ ဇဝန၊ လူထုဦးလွ၊ သခင္အုန္းျမင့္ စတဲ့ တျခားသတင္းစာဆရာေတြနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ျဖစ္ၿပီး အတူအိပ္ အတူစားေနလာခဲ့ၾကေၾကာင္းကို သူတို႔ေရးၾကတဲ့စာေတြကိုဖတ္ရင္သိရွိလာခဲ့ရပါတယ္။[သခင္အုန္းျမင့္က ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ ဆရာတပည့္ပါ။] ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ဆိုသူ ဟာ သူတပါးကိုအလြန္အားနာတတ္သတဲ့။ သူတပါးအိပ္ေနတာအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔တဲ့၊ မုန္႔ေလေပြကိုေတာင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသြားၿပီး စားသတဲ့ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္အစိုးရနဲ႔ တကြ အထက္အရာရွိအားလံုးကိုေတာ့အားမနာတတ္ပဲ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို သတၱိရွိရွိစြဲစြဲၿမဲၿမဲ ေနာက္မဆုတ္တမ္း လုပ္ေဆာင္တတ္သူ ျဖစ္တယ္လို႔လဲ သိလာရပါတယ္။
ေခာတ္ၿပိဳင္စာနယ္ဇင္းသမားေတြအေၾကာင္းကိုေလ့လာဖတ္ရႈရင္း ႀကီးပြားေရးဦးလွ (ေနာင္အခါလူထုဦးလွ ျဖစ္လာသူ)၊ ျမန္မာ့အလင္းဦးခ်စ္ေမာင္(ေနာင္အခါ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ျဖစ္လာသူ) တို႔ဟာႏႈိင္းယွဥ္ စရာျဖစ္လာတာကိုလဲ ေျပာၾက ဆိုၾက၊ေရးၾကသားၾကတာကို မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႔လာရပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ တကၠသိုလ္ပညာကို ဆက္မယူဘဲ တကၠသိုလ္ကိုကူးၿပီးပညာသင္ၾကရမယ့္အရြယ္မွာ စာနယ္ဇင္း ေလာကထဲကို ေျခစံုပစ္ဝင္ခဲ့ၾကပံုခ်င္းက အေတာ္တူပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ‘လူထု ဦးလွနဲ႔လူထုေဒၚအမာ’ ဆိုၿပီး စာ နယ္ဇင္းေလာကမွာ ေက်ာ္ၾကားသလို၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးဆိုၿပီး စာနယ္ဇင္းေလာကမွာ စံုတြဲအလိုက္ ေက်ာ္ၾကားလာပံုခ်င္းကလဲ အေတာ္တူပါ တယ္။
လူထုဦးလွနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္တို႔ဟာ သတင္းစာနဲ႔ ဂ်ာနယ္ကို သူတို႔ဘဝတေလွ်ာက္ အစ အဆံုး စိုက္လိုက္မတ္လုပ္သြားၾကသူေတြျဖစ္ၿပီး ဒီလိုလုပ္သြားၾကတာကလဲ အဓိကအားျဖင့္ စာေပခ်စ္စိတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ျပင္းျပလြန္းၾကလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုးဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးႀကံဳေတာ့ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လူထုဦးလွက မႏၲေလး ဖဆပလအဖြဲ႕မွာ ဦးရာဇတ္နဲ႔ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သလို ရန္ကုန္ဖဆပလမွာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္က ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းနဲ႔ အတူတူလႈပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးစလံုးဟ စာေရးဆရာအသင္းေတြ မွာလဲ တေယာက္က အထက္ဗမာႏိုင္ငံ(မႏၲေလး)မွာ တေယာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံဆရာမ်ားအသင္း (ရန္ကုန္) ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕လမ္းစဥ္ကို ေထာက္ခံၿပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စာေပနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ၾကဖို႔ပါပဲ။ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ စိတ္ဓါတ္ခ်င္း ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္းတူၾကေပမဲ့ သူတို႔ခ်င္းမတူ တာ တခုကေတာ့ လူထုဦးလွက အားကစားသမား က်န္းမာေရးလိုက္စားသူျဖစ္ၿပီး ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္က က်န္းမာေရးဂရုမစိုက္သူ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ အခ်ိန္ျခားၿပီး ကြယ္လြန္သြားၾကေပမယ့္ “အေႂကြေစာေလျခင္း’’ လို႔ျပည္သူကႏွေမ်ာ တမ္းတၾကရ သူေတြခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးမွာကံေကာင္းတဲ့ အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ အမ်ဳိးသမီးအိမ္ေထာင္ဘက္မ်ားက သူတို႔မွာ လူေရတတ္ ပညာတတ္အထက္ တန္းလႊာ အမ်ဳိးသမီးအိမ္ေထာင္ဘက္ေတြ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ၾကပါလ်က္နဲ႔ စာနယ္ဇင္းထုတ္ေနသူမ်ား၊စာေရးဆရာ သတင္းစာဆရာမ်ားကို စာေပကို အေၾကာင္းျပဳဆက္သြယ္ရင္းကေန ၿပီး သူတို႔ႏွစ္သက္ရာအမ်ဳိးသားကို သူတို႔ဘာသာေရြးခ်ယ္လက္ထပ္ခဲ့ျခင္းပါပဲ။ သတင္းစာဆရာ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ဆက္မတက္ၾကပဲ သတင္းစာဆရာလုပ္ေနသူေတြျဖစ္ၾကၿပီး သတင္းစာဆရာဆိုတာ အမ်ဳိး သမီးေတြက အိမ္ေထာင္ဖက္ အျဖစ္ စဥ္းစားစရာမဟုတ္တဲ့ ေနာက္တန္းက လူေတြပါ။ ဆိုလိုတာက အဲဒီေခတ္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြက ဦးစား ေပးၿပီး အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္အေရြးခံရတဲ့ ၿမိဳ႕အုပ္၊အေရးပိုင္၊ အိုင္စီအက္စ္အေလာင္းအလ်ာေတြ မဟုတ္ဘဲသူေဌးသမီးမ်ားက ပန္းကံုး စြပ္ခံရသူေတြအ ျဖစ္ကံထူးပံုခ်င္းတူလွေပတယ္လို႔။
လူထုဦးလွကြယ္လြန္ေတာ့ “လူထုခ်စ္သမွ် လူထုဦးလွ’’ ဆိုၿပီး ငွားေရးၾကတဲ့ စာအုပ္ေတြထြက္လာပါတယ္။ ခုေနအခါျပည္သူခ်စ္သမွ် ဦးခ်စ္ေမာင္ဆိုၿပီး စာအုပ္ထုတ္မယ္ဆုိရင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရြယ္တူတန္းတူေတြအလြန္နည္းသြားပါၿပီ။ “သူလိုလူ’’ ကိုဖတ္ရင္းသတင္းစာဆရာျဖစ္လာသူေတြကပဲေရးၾက မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္၊လူထုစိန္ဝင္း၊ဦးသာဘန္း၊ ေမာင္ဝံသ၊ေမာင္မိုးသူတို႔လို “လူငယ္’’ ေဟာင္းႀကီးေတြ ကလဲေရးျပေပလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့တကယ့္လူေဟာင္းႀကီးေတြေရးၾကတဲ့ စာေတြကိုလဲ ျပန္စုၾကေပလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္ဆီမွာ အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဗိုလ္လက္်ာရဲ႕စာတပုဒ္ရွိေနပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ကြယ္လြန္တာ ၁၅ ႏွစ္အၾကာမွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့စာအုပ္ေလး ထဲမွာ အမွာစာအျဖစ္ေရးခဲ့တာပါ။ ဦးခ်စ္ေမာင္ေနာက္ဆံုးေရးခဲ့တဲ့ “ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ေတာ္လွန္ေရးစာေစာင္’’ ကို စာအုပ္ငယ္အျဖစ္ ဂ်ာနယ္ ေက်ာ္မမေလးက ထုတ္ခဲ့တာပါ။ သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ကိုမိုးဟိန္းမကြယ္လြန္မီကေလးက အေမရိကားကိုလာေတာ့ တင္မိုး၊ ေမာင္စြမ္းရည္ တို႔ႏွစ္ဦးနဲ႔ ေန႔ေန႔ညည အတူအိပ္အတူစားေနသြားခဲ့ေတာ့ “ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ေတာ္လွန္ေရးစာေစာင္’’ ေလး ျပန္မထုတ္ေသးဘူးလားလို႔ေမး လိုက္မိတယ္။ စာေပစီစစ္ေရးကိုတင္ေတာ့ ထုတ္ခြင့္မေပးဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ ဗိုလ္လက္်ာရဲ႕အမည္ပါလို႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္ ကေလးက စာမ်က္ႏွာ ၆၀ ေက်ာ္ရံုေလးပဲရွိပါတယ္။
ဗိုလ္လက္်ာဆိုတာ ပန္းခ်ီအဆြဲလဲေကာင္း၊စာေရးလဲ ေကာင္းသူ အႏုပညာသမားျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ေတာ္လွန္ေရးဂ်ာနယ္ေနာက္ဆံုးထုတ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဖတ္ရေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “ဒီလူဟာ လူရိုးလူေကာင္းတေယာက္ဗ်၊ က်ေနာ္တို႔ရွင္းလင္းစရာေတြ ဦးခ်စ္ ေမာင္ရဲ႕ေဆာင္းပါးနဲ႔ပဲ အေတာ္ႀကီးရွင္းသြားၿပီ’’ လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေၾကာင္းကို ဗိုလ္လက္်ာကေရးပါတယ္။ စာေစာင္ေလးမွာ အခန္းငါးခန္း ေလာက္ခြဲၿပီး ေရးခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးၿပီးစမွာ မလိုသူေတြက ေတာ္လွန္ေရးကို သြားပုတ္ေလလြင့္ေျပာခဲ့ၾကတာကို ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ အခ်က္က်က်ေခ်ပေရးသားထားတာပါ။ တကယ့္ကို ျဗန္းျဗန္းကြဲေရးသားဟန္ပါပဲ။ ပထမ အခန္း (၁) မွာ (၁) “ဂ်ပန္ေအာင္ဆန္း ေခၚလာသည္ဆိုေတာ့ စြပ္စြဲခ်က္မွာ မွန္သလား၊ မွားသလား” လို႔ ေခါင္းစီးတပ္ထားတယ္။ ဒုတိယအခန္းမွာ (၂) “ဂ်ပန္ကိုထၿပီးေတာ္လွန္ၾက ျခင္းသည္ အဂၤလိပ္ႏိုင္ခါနီး၍သာဆိုျခင္းမွာ ဟုတ္သေလာ၊ လံုးဝမဟုတ္” လို႔ ေခါင္းစီးကပ္ထားပါတယ္။ ေနာက္ အခန္းသံုးကိုလဲ အလားတူပဲ ေခါင္းစဥ္ေတြတပ္ၿပီး တခန္းခ်င္း အခ်က္က်က်ေျဖရွင္းထားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေလးကို ဒီႏွစ္အတြင္းျပန္ထုတ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။(ထုတ္ခဲ့ရင္က်ေနာ္ဆီကို လွမ္းမွာပါ။ မရွိရင္ေပါ့။)
ဗိုလ္လက္်ာက ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕အဆိုကိုေထာက္ခံၿပီး အခုလိုဆက္ေရးပါတယ္ “အမွန္ပင္ ဦးခ်စ္ေမာင္သည္ ရိုးရိုးေအးေအးခပ္ ကုတ္ ကုတ္ေနၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ သူအားရိုးရိုးမ်ဳိးခ်စ္ သတင္းစာဆရာတဦးအေနႏွင့္သာ လူသိမ်ားသည္။ ထို႔ထက္ေက်ာ္ လြန္၍သိသူ အလြန္ရွားသည္။တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သမွ် သူဟာေရွ႕တန္းသို႔ ဘယ္ေသာအခါမွမထြက္လို၊ မထြက္ခဲ့၊ ေနာက္ ပိုင္းမွ လိုေလေသးမရွိ၊ ေငြအားလူအား၊ အႀကံဥာဏ္အားမ်ားသာတတ္ႏိုင္သမွ်ေပးလိုသည္၊ေပးခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီး ဂုဏ္ထူး ရာထူးမ်ားကိုလဲ မေမွ်ာ္မွန္း၊ အမတ္ျဖစ္ဖို႔ စိတ္မကူး၊ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိးကို တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ေဆာင္ရြက္ရလွ်င္ ေက်နပ္တတ္ေသာပုဂၢိဳလ္ပင္ျဖစ္သည္။ မွန္သည္ထင္က စကားေျပာခ်ဳိသေလာက္ တင္းတင္းမာမာ ျပဳလုပ္တတ္သည္။တိက်မႈရွိသည္။ မယိမ္းမယိုင္တတ္ေပ။ သူသည္ဂ်ပန္ေခတ္ မွစ၍ လူမသိေအာင္ ႏိုင္ငံေရးကို ေဇာက္ခ်လုပ္လာသည္။ တိုင္းျပည္အတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ တိတ္တိတ္ႀကိတ္၍ မည္သည့္တာဝန္ ေပးေပး ရိုးရိုးသားသားတာဝန္ယူသည္။ ကုန္စရာရွိရင္ အိပ္ထဲမွ စိုက္၍အကုန္ခံသည္။ တခါတရံ ၎၏ဇနီးပင္ သိမည္မထင္။
ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး နီးလာေသာအခ်ိန္၌ တပ္မ်ားႏွင့္လိုက္ရန္တာဝန္ယူမည္ ဟုေျပာလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မအ့ံၾသေပ။သူ၏မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကိုသိၿပီးျဖစ္သည္။ သူ၏ခံစားခ်က္ကိုလဲသိၿပီးျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ေခာတ္တြင္မ်ားေသာ အားျဖင့္ သူတို႔ အိမ္သားတစုသည္ ဂ်ပန္တဦးႏွင့္ဖက္စပ္၍ အိမ္တအိမ္တြင္အတူေနေလ့ရွိသည္။ေနရင္းႏွင့္ ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းႀကီးကို ပိပိရိရိလုပ္သည္။ သူယူထားေသာတာဝန္ႀကီးကို အေျခ အေနအရ ရပ္ဆိုင္း၍မထား တေန႔မလုပ္ရလွ်င္ တေန႔စာအႏၲရာယ္ပိုႀကီးသည္ ဟုေအာက္ေမ့ေလ့ရွိသည္။
ဗိုလ္လက္်ာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာပိုဒ္မွာေတာ့ “သို႔ႏွင့္ေန႔မအား ညမအား ဖဆပလအတြက္ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ရင္း မက်န္းမာျဖစ္ၿပီး အနိစၥေရာက္ ရွာသည္” တဲ့။
ဖဆပလမွာ အသက္ရင္းညပီးလုပ္ေနသူကို ဗဟိုေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ သခင္စိုးေတာင္မသိခဲ့။ ရန္ကုန္မွာ ဂ်န္ပန္ေျပးၿပီးေတာ့ ဖဆပလ ကို လူသိရွင္ၾကားျပန္လည္ဖြဲ႕ စည္းတဲ့အခါမွာ ဦးခ်စ္ေမာင္ထည့္သြင္းဖို႔ အဆိုျပဳတဲ့အခါ သခင္စိုးက ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ သခင္သန္းထြန္းက ”ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ တေလွ်ာက္လံုးဖတ္လာခဲ့ရတဲ့ (ကမၻာအေရး၊ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ဂ်ပန္တို႔လႈပ္ရွားမႈ) စာေတြဟာ ဘယ္သူလုပ္ေန တယ္မွတ္သလဲ” ဆိုမွ “ၾသ – သူလား” ဆိုၿပီးခ်က္ျခင္းမဆိုင္းလက္ခံဖို႔ သေဘာတူလိုက္ပါသတဲ့။ အဲဒီလို အဂၤလိပ္ဖီဆန္ေရး၊ ဂ်န္ပန္ေတာ္ လွန္ေရးေရွ႕မွာပါဝင္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေသာသူရဲေကာင္း သတင္းစာဆရာႀကီးကို ေနာင္ေခတ္အဆက္ဆက္စာေပလူငယ္ေတြက အေလးအနက္ထားေလ့လာဆည္းပူးနည္းယူၾကပါစို႔။
http://moemaka.com/2012/03/%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%9E%E1%80%AC-%E1%80%9E%E1%80%90%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%85%E1%80%AC%E1%80%86%E1%80%9B%E1%80%AC/