ျဖစ္နုိင္မျဖစ္နုိင္

ဆင္ဆိုတဲ့ သတၱဝါက တစ္တန္ေလးတဲ့ပစၥည္းကို ႏွာေမာင္းနဲ႔ အသာေလး မခ်ီႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆပ္ကပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ျမင္တဲ့ဆင္က တုိင္တစ္တိုင္ေအာက္မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ခ်ည္ေႏွာင္ခံခဲ့ရတယ္။ အေၾကာင္းက ဆင္ေတြဟာ ငယ္စဥ္ခြန္အား မရွိခင္ကတည္းက ႀကီးေလးတဲ့သံႀကိဳးေတြနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ခံခဲ့ရတယ္။ စစခ်င္းမွာ ဆင္ငယ္က ရွိသမွ်ခြန္အားနဲ႔ ရုန္းခဲ့ေပမယ့္ သံႀကိဳးမျပတ္ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ဆင္ငယ္ကေန ဆင္ႀကီးျဖစ္လာၿပီး ခြန္အားေတြတိုးခဲ့လည္း တိုင္မွာ မလႈပ္မယွက္ ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရဆဲျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ဆင္ေတြမွာ အသာေလး႐ုန္း႐ုံနဲ႔ သံႀကိဳးျပတ္ႏိုင္တဲ့ ခြန္အားေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ ငယ္စဥ္တည္းက “သံႀကိဳး လံုးဝမျပတ္ႏိုင္ဘူး” ဆိုတဲ့ အခ်ည္ေႏွာင္ခံရတဲ့ အသိက ဦးေႏွာက္ထဲ သံမႈိစဲြေနခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အင္အားရွိခဲ့သည့္တုိင္ ႀကိဳးကလြတ္႐ုန္းဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ၾကေတာ့ဘူး။

သတၱဝါေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အသိပညာရွိတဲ့ လူေတြမွာလည္း “တစ္သတ္မွတ္ အေတြး၊ အျမင္” ေတြ႔ေၾကာင့္ “ငါ့မွာ စြမ္းရည္မရွိဘူး၊ မလုပ္ႏိုင္ဘူး” ဆိုတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးေစခဲ့တယ္။

ပဒူေကာင္ (Hornet)ေတြဟာ မပ်ံသန္းႏိုင္ဘူးလို႔ သိပံၸပညာရွင္ေတြက ေလ့လာဆန္းစစ္ အေျဖထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ပဒူေတြရဲ႕ကိုယ္ထည္ဟာ ႀကီးမားၿပီး အေတာင္ပံက ပါးလႊာေသးငယ္လို႔ျဖစ္တယ္။ စြမ္းအားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပညာအရ (dynamics) ပဒူေတြဟာပ်ံသန္းဖို႔ လံုးဝ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္ကို ပဒူေတြက မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ပ်ံသန္းႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

Ford ကားကုမၸဏီပိုင္ရွင္ Fordဟာ အသက္(၄ဝ)ေရာက္မွ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူဟာ အတန္းပညာကို ဟုတ္တိပတ္တိ သင္ခဲ့ဖူးသူမဟုတ္ဘူး။ စီးပြါးေရးေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ Ford ဟာ 8-cylinder engine ကိုလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ပညာရွင္ အင္ဂ်င္နီယာေတြကို ေခၚယူၿပီး 8-cylinder အင္ဂ်င္တစ္ခုလုပ္မယ့္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။ ထက္ျမက္ၿပီး၊ အဆင့္ျမင့္ပညာေတြ၊ ကိန္းဂဏန္း သခၤ်ာ၊ ရႈပေဗဒ၊ သီအိုရီ စတာေတြ သင္ယူခဲ့ဖူးတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြက ဘယ္အရာကိုျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိေနခဲ့တယ္။ သူတို႔ဟာ Ford ကို ခြင့္လြတ္နားလည္ဟန္နဲ႔ “သနားစရာ ဒီအဘိုးႀကီးကို ရွင္းျပရေတာ့မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက ငါတို႔ရဲ႕ သူေဌးပဲ” ဆိုၿပီး အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရွင္ေတြက Ford ကို စိတ္ရွည္သည္းခံစြာနဲ႔ 8-cylinder အင္ဂ်င္ဟာ စီးပြါးေရးအရ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့လည္း Fordက လက္မခံခဲ့ဘူး။ သူသိတာက 8-cylinder အင္ဂ်င္ရဖို႔ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။

အင္ဂ်င္နီယာေတြက စိတ္မပါတပါနဲ႔ လုပ္ငန္းစၾကၿပီး ရက္အေတာ္အသင့္မွာ Ford ကို မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း တင္ျပျပန္တယ္။

“လုပ္ေလေလ ဒီ 8-cylinder အင္ဂ်င္က မျဖစ္ႏိုင္ေလေလဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သိလိုက္ရတယ္”

Ford က ဒီလိုေတာ္ရံုအေျပာနဲ႔ လက္ေလ်ာ့တတ္သူ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။

“အင္ဂ်င္နီယာမ်ားခင္ဗ်ား .. ဒီ 8-cylinder အင္ဂ်င္ကို မျဖစ္မေန အျမန္ဆံုးျပဳလုပ္ေပးပါ”

အင္ဂ်င္နီယာေတြ လုပ္ငန္းစၾကျပန္တယ္။ ပထမတစ္ေခါက္ထက္ သူတို႔ပိုႀကိဳးစားလာၾကတယ္။ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့သလို ရင္းႏွီးမႈေတြလည္းမ်ားလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ Ford ကို အရင္တစ္ေခါက္လိုပဲ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ သူတို႔တင္ျပျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္က စခဲ့ၿပီး၊ အဆင့္ျမင့္ အတန္းပညာေတြ မတင္ခဲ့ဖူးတဲ့ Fordရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတဲ့စကားက ရွိမေနခဲ့ဘူး။ အင္ဂ်င္နီယာေတြကို သူခိုင္းေစခဲ့ျပန္တယ္။

“အင္ဂ်င္နီယာမ်ားခင္ဗ်ား.. ဒီ 8-cylinder အင္ဂ်င္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ရွိကိုရွိမွျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လုပ္ေပးၾကပါ”

ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆံုးမွာ 8-cylinder အင္ဂ်င္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုအရာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကို မသိတဲ့လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္တဲ့လူတစ္ေယာက္က ေအာင္ျမင္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့သလို ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္တဲ့လူတစ္ေယာက္က ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

Wright ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦး စက္ဘီးအေရာင္းအဝယ္ ျပဳလုပ္ရင္း မိုးေပၚမွာပ်ံသန္းႏိုင္မယ့္ ေလယာဥ္ပ်ံကို ထီထြင္ခဲ့တုန္းက “မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” လို႔ လူေတြဆိုခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ အျမင့္မွာပ်ံသန္းႏိုင္ၿပီး ပို႔ေဆာင္သယ္ယူရမွာ အျမန္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကို ေအာင္ျမင္စြာထီထြင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ “မျဖစ္ႏိုင္” ဆိုတာကို Wrightတို႔ ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦးက “ျဖစ္ေအာင္” လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥေတြဟာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ပံုေသအေတြး၊ တစ္သတ္မွတ္အျမင္ေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရင္ “မျဖစ္ႏိုင္” က “ျဖစ္ႏိုင္” သြားပါတယ္။

၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂ရက္ေန႔မွာ (နယူးေယာက္ တိုင္း(မ္)) ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္လုပ္ခဲ့ၿပီး ေၾကညာစာတစ္ေစာင္ ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။ ေၾကညာစာေစာင္မွာ ယေန႔သတင္းဖတ္ႏႈန္းသည္ ယခင္ ၂၅ႏွစ္ထက္ ၂၅ဆ ပိုခဲ့သည္ဆိုတဲ့ သတင္းတစ္ခုပါခဲ့တယ္။

စာဖတ္သူအမ်ားရဲ႕အျမင္မွာ ဒါဟာ သာမန္သတင္းတစ္ခုလို႔ မွတ္ယူခဲ့ၾကတယ္။ သာမန္လြန္းလို႔ တစ္ခ်ဳိ႕က ဖတ္ၿပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတြးေတာတတ္ၿပီး သာမန္အျမင္နဲ႔ မျမင္တဲ့လူတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ အၾကည့္မွာ ဒါဟာ အရမ္းအဖိုးတန္တဲ့ သတင္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္မွာရွိတဲ့ လူ (၁၆)ဦးက ဒီသတင္းေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ထုတ္ေဝႏိုင္ဖို႔ အျမန္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။ (၃)လ အေတာအတြင္းမွာ ရင္းႏွီးမတည္ေငြ ေဒၚလာ(၅ဝဝ)ကို ဘဏ္မွာ သူ႔ထက္ငါ အလုအယုက္ သြားေရာက္သြင္းခဲ့ၾကၿပီး လုပ္ငန္းလုိင္စင္ေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီေနာက္ သက္ဆိုင္ရာ စာရြက္စာတမ္းျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ စာတိုက္ကို သြားေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ စာတိုက္တာဝန္ခံေတြက ေရြးေကာက္ပဲြေတြ မၾကာခင္ျပဳလုပ္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလိုစာေစာင္ရဲ႕ ေလွ်ာက္လႊာနဲ႔ ထုတ္ေဝမႈေတြကို ေလာေလာဆယ္ လုပ္မေပးႏိုင္ေသးေၾကာင္း၊ လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္အခါကိုလည္း တိတိက်က် မသိေသးေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။

အဲဒီသတင္းေၾကာင့္ လူ (၁၅)ဦးက အခ်ိန္အခါနဲ႔ ဂ်ာနယ္ထုတ္ေဝဖို႔ မသင့္ေလွ်ာ္ဘူးဆိုၿပီး လုပ္ငန္းလိုင္စင္ေလွ်ာက္ဖို႔ ရက္ကို ေနာက္ေရြ႕လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ DeWitt Wallace လို႔ေခၚသူတစ္ဦးက ဒီသတင္းကို ဂရုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ “မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားကိုလည္း စိတ္ထဲမွာ မထည့္ခဲ့ဘူး။ စာတိုက္တာဝန္ခံရဲ႕ “မျဖစ္ႏိုင္” ဆိုတဲ့စကားက သူ႔ၿပိဳင္ဖက္ (၁၅)ဦးကို အလဲထိုးလိုက္တယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူခဲ့တယ္။

Wallaceက သူငွားေနတဲ့ နယူးေယာက္က Greenwich Village ေနအိမ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ စာအေစာင္ (၂ဝဝဝ) နဲ႔အတူ Card ordersကို သူ႔ရဲ႕ဇနီးမယားျဖစ္လာမယ့္ ခ်စ္သူရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကို ပို႔ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ “Reader's Digest” ဆိုတဲ့စာေစာင္တစ္ခု အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ၂ဝ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းမွာ “Reader's Digest” က ဘာသာ (၁၉)မ်ဳိး၊ ဗား႐ွင္း (၄၈)မ်ဳိးနဲ႔ ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္း (၁၂၇) ကို ျဖန္႔ခ်ီခဲ့ၿပီး ဝယ္ယူသူေပါင္း သန္းတစ္ရာ့တစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရွိခဲ့တဲ့အျပင္ ႏွစ္စဥ္ဝင္ေငြ ေဒၚလာသန္း (၅ဝ)ေက်ာ္ရွိခဲ့တယ္။ အေမရိကန္စာေစာင္ေတြမွာ နံပါတ္ (၁) ေနရာအျဖစ္ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ေနရာယူထားတဲ့ စာေစာင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ “Reader's Digest” ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈက လူေတြ “မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” လို႔ ထင္တဲ့အရာကုိ “ျဖစ္ေအာင္” Wallace လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသျပေနခဲ့တယ္။

ပံုေသအေတြး၊ တစ္သတ္မွတ္တည္းေသာ အျမင္ကိုေျပာင္းလဲၿပီး ခ်ံဳ႕ခ်ဲ႕ေကြးဆန္႔လို႔ရတဲ့အေတြးနဲ႔ ေတြးေတာမယ္၊ ဇဲြလံုလမေလွ်ာ့ ႀကိဳးစားမယ္၊ စူးစမ္းမယ္ဆိုရင္ “မျဖစ္ႏိုင္” တဲ့ကိစၥက ေနာက္ဆံုးမွာ “ျဖစ္ႏိုင္”ခဲ့ပါတယ္။

မူရင္း... 丁滿（D Man） ျပဳစုတဲ့ The Secret of Success Inspiring ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲကျဖစ္ပါတယ္။