ခြင့္လႊတ္ျခင္း

တင္တင္

ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာ သူတစ္ပါးရဲ႕ အျပစ္ကို ေျဖလႊတ္ေပးလိုတဲ့ သေဘာ ကိုယ့္မွာရွိေနပါမွ သို႔မဟုတ္ တစ္ဖက္သားအေပၚ ေအးခ်မ္းတဲ့ အျမင္နဲ႔ ရႈျမင္သံုးသပ္တတ္မႈကိုယ့္မွာ ရွိေနပါမွ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔မွာပါ။

သို႔ေသာ္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ အရာရာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ သူက်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္ဟာ ဘယ္လိုအျပစ္မ်ိဳးလဲ၊ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္  ခြင့္လႊတ္သင့္သလဲ၊ ခြင့္လႊတ္ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘာအေၾကာင္းဆက္ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သလဲလို႔ သေဘာထားႀကီးျမင့္မႈကို ျပသႏိုင္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲ ခြင့္လႊတ္မႈဟာ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အဆိပ္္ပင္ေရေလာင္းျဖစ္တတ္တယ္။

တိုင္းေရး ျပည္ေရး ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ၊ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြအေပၚမွာ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း မလိုက္နာျခင္း၊ သစၥာေဖာက္ဖ်က္ျခင္း၊ အာဏာ အလြဲသံုးစား ျပဳျခင္း၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အလြဲသံုးစားျပဳျခင္း၊ အျမတ္ထုတ္ျခင္း ကိစၥေတြဟာ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ မထိုက္တန္ သလို ဗိုလ္က်စိုးမိုးေရးဝါဒစြဲကိုင္သူေတြ အၾကမ္းဖက္ဝါဒစြဲကိုသူေတြ လူလူခ်င္း စာနာေထာက္ထားကင္းမဲ့မႈ ေတြ၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ ၿပီးေရာ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္သူေတြ အေပၚမွာမွာလည္း ခြင့္လႊတ္ဖို႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။

ခြင့္မလႊတ္ထုိက္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို မွားယြင္းစြာ ခြင့္လႊတ္ထားခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္လုိက္သူပါ ခြင့္မလႊတ္ ထိုက္တဲ့သူျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ မွားယြင္းစြာခြင့္လႊတ္ျခင္းဟာ ေနာက္ထပ္အျပစ္က်ဴးလြန္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚရာေရာက္ ပါတယ္။ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိ။ သစၥာေစာင့္ထိန္းျခင္းကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း မသိ။ တိုင္းျပည္ လူမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရေကာင္းမွန္းမသိ။ အဲဒီမသိျခင္းေတြ လူ႔စိတ္ဓာတ္မွာ ကိန္းေအာင္းလာတာနဲ႔ အမွ် ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္လူမ်ိဳးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ေလးနက္တဲ့ ခံယူ ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္မယ္။ အနစ္နာခံခ်င္စိတ္ နည္းပါးလာၿပီး အရာရာကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းအျမင္နွင့္ သာၾကည့္ျမင္သံုးသပ္လာမယ္။ သမာသမတ္က်က် ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ နည္းပါးလာၿပီး အသိဥာဏ္ေတြ တလြဲေနရာေကာင္းျဖစ္ကုန္မယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ “ေရေပၚဆီ” သေဘာေလာက္သာ အေပၚယံပဲ ေရႊမႈန္႔ႀကဲ သြားတတ္မယ္။  အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြမ်ားရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးဟာ (Slow Poison) မိသလို တရိရိ တတိတိ ပ်က္စီးသြားလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြကို ဥပေဒႏွင့္ အညီ တိတိက်က်အေရးယူ အျပစ္ေပးတာပဲ အလိုရွိအပ္ပါတယ္။ အျပစ္ကို ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊  ေလွ်ာေပါ့ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ထိမ္ခ်န္ျခင္းတို႔ကို အလိုမရွိအပ္ပါဘူး။ ေနာက္လာေနာက္သားေတြ အတုယူမွားမည့္ကိစၥရပ္ေတြကို ဘာတစ္ခုမွ ခြင့္မလႊတ္သင့္ ပါဘူး။ အဲဒီလို ခြင့္မလႊတ္ထိုက္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး အျခားေသာ “ခြင့္လႊတ္ျခင္း” ႏွင့္ ဆိုင္တဲ့ စိတ္ကူးအေတြးေတြကို ဆက္လက္ေရးသားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

လူလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္အက်ိဳးလိုလားသူ၊ ေက်းဇူးျပဳသူ၊ အနစ္နာခံေပးသူ၊ ခ်စ္ခင္ေမတၱာထားသူ၊ အဆင့္အတန္းရွိရွိျပဳမူဆက္ဆံတတ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳဆက္ဆံရမွာ ျဖစ္သလို ကိုယ့္အက်ိဳးဆုတ္ယုတ္ေအာင္ ျပဳမူဆက္ဆံတတ္သူ၊ ကိုယ့္အေပၚအျမတ္ထုတ္သူ၊ တာဝန္မဲ့ျပဳမူေျပာဆိုတတ္သူ၊ ေမတၱာေစတနာ အလြဲသံုး ျပဳသူ၊ ေက်းဇူးေခ်ဖ်က္သူ၊ မိုက္ရိုင္းေစာ္ကားသူ၊ ပညာရွိနည္းနဲ႔ ညွဥ္းဆဲတတ္သူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ႀကံဳဆက္ဆံ ရမွာပဲ၊ ဒီအခါမွာ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ေလာကီသားပီပီ အားလံုးစံု ျဖဴစင္ႏိုင္သူေတြ မဟုတ္ေတာ့ ဘဝအမွားေတြ သူတစ္ျပန္ ကိုယ္တစ္ျပန္ ျပဳမိၾကလိမ့္မယ္၊ ကိုယ္အခြင့္သာရင္ သာသလို အေျခအေနေပးလွ်င္ေပးသလို ႏိုင္လို မင္းထက္ျပဳျခင္းမ်ားလည္းရွိလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က ခံရတဲ့ အလွည့္က်လည္း ဝမ္းနည္းေၾကကြဲျခင္း၊ ခံျပင္းျခင္းမ်ား လည္းရွိလိမ့္မယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္ျပဳမိခဲ့ဖူးတဲ့ အမွားေတြကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္လည္သတိျပဳမိတတ္တာ ဓမၶတာပါ။ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ သတိတမန္ ဥာဏ္ေျမကတုတ္စိတ္နဲ႔သာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရင္ က်ိဳးေၾကာင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ တကြ ဒါဟာ ကိုယ့္အမွား ဒါဟာ သူ႔အမွားဆိုတာ ထင္ထင္လင္းလင္းသိျမင္လာတတ္တယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္အမွားအတြက္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳး အၿမဲရွိတယ္။ ယုတိၱယုတၱာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးလဲ ျပတတ္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲတမ္းခြင့္လႊတ္တတ္တယ္။ အျခားလူတစ္ေယာက္ေယာက္ ရဲ႕ အမွားအေပၚမွာေတာ့ မစာနာတတ္ဘူး၊ ခြင့္မလႊတ္တတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေတာင္းပန္သူက ေတာင္းပန္လာ သည့္တိုင္ ကိုယ့္စိတ္ထဲက ဘယ္လိုေျပာေနတတ္သလဲဆိုေတာ့

“ေအး ခြင့္လႊတ္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး…” တဲ့၊ ဒီစကားဟာ “ငါ မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ဘူးကြ” လို႔ ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပဲမဟုတ္ပါလား။

အမွန္က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျပႆနာဆိုတာ အခ်ိန္ႏွင့္အတူတူ သူအလိုလိုေက်ေအးသြားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မွ ေက်ေအးရမယ္ဆိုတာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အကယ္၍ ကိုယ္ကအေၾကာင္း ေၾကာင္းကို ေထာက္ၿပီးခြင့္လႊတ္ေပးရမယ့္သူျဖစ္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့ တစ္ဖက္လူက ခြင့္မလႊတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္ လာၿပီလဲဆိုပါေတာ့ ကိုယ္က ခြင့္လႊတ္သင့္ မသင့္ဆံုးျဖစ္ရေတာ့မယ္။

ရင္ထဲမွာ ေက်ေက်လည္လည္မရွိေပမယ့္ “ခြင့္လႊတ္တယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ရတာမ်ိဳးဟာ အၾကြင္းမဲ့ ခြင့္လႊတ္မႈမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ ေက်နပ္မႈေလး နည္းနည္းရသြားတဲ့ ယာယီခြင့္လႊတ္မႈ၊ မေက်နပ္မႈ အမွတ္အေတး ေတြ အျမစ္မျပတ္တဲ့ ခြင့္လႊတ္မႈပါ။

ဒီအခါ ဘာကို သတိျပဳမိသလဲဆိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ခံယူတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရန္လိုအပ္သလို ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္ လူ႔ဘဝရဲ႕ ျမင့္ျမတ္ျခင္းကို ရယူရန္ႀကိဳးစားဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရတယ္။

ကိုယ္က မွားေနသူဆိုရင္ ကိုယ့္အျပစ္ကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ အမွားကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေနာက္ထပ္ အမွားမက်ဴးလြန္ဖို႔ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရဲရမယ္။ တစ္ဖက္လူရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထား ေလးစားစိတ္နဲ႔ ေတာင္းပန္သမႈျပဳႏိုင္ရမယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ခိုင္ခုိင္မာမာ လိုက္နာရင္ ကိုယ့္အမွားအတြက္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ရယူဖို႔ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ မူမွန္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရသူလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ တစ္ဖက္လူရဲ႕ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို တံု႔ျပန္မႈမရေသး သည့္တိုင္ေအာင္ ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္ေခ်ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းရွိသူပဲ။ ကိုယ္ဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ အျပစ္က်ဴးလြန္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဇက္ရဲလက္ရဲမျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္ ဘဝရဲ႕ ျမင္ျမတ္မႈကို ရယူဖို႔ ႀကိဳးစားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း သိျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ခြင့္လႊတ္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစာသင္ယူေနဆဲ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ အသက္အရြယ္အေတြ႔ အႀကံဳအရ အျခား လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာ-

“ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ဘူး…”ဆိုတဲ့ အစြဲႀကီး စြဲေနသေရြ႕ မီးျဖင့္ၿပီးေသာဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးႀကီးကို သယ္ပိုထားရသလို ပူေလာင္ေလးလံလာတတ္တာေလ။ ၿပီးခဲ့တာကို ၿပီးၿပီလို႔ လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိေသားသေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရေသးဘူးဆိုေတာ့-

“အလကား.. ဘာလုပ္ဖို႔လဲ၊ ဒီစိတ္ဒုကၡေတြ၊ သြားစမ္းပါ…” ဆိုၿပီး အမွတ္အေတးေတြ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳစားမိမွာပဲ။

သို႔ေသာ္ ကံအားေလ်ာ္စြာ အဲဒီလိုေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရာမွာ ဘဝရဲ႕ လွပျခင္းတရားတစ္ခုဟာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျခင္းပဲဆိုတာ သြားေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ဘဝဆိုတာ ကိုယ့္အလိုျပည့္မွ(သို႔မဟုတ္)ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ရမွ(သို႔မဟုတ္) ခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္စားခံရ မွ ေပ်ာ္ႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ျပဳဖူးတဲ့ ျပစ္ေတြ ခြင့္လႊတ္ျခင္းခံရရင္လည္း ေပ်ာ္တာပါပဲ။ ကိုယ့္ဆီက ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တျခားလူတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာျမင္ရရင္လည္း ကိုယ္ပါ လိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ရတာပါပဲ။ အဲဒီအေပ်ာ္ဟာ အေပ်ာ္ခ်ည္းသက္သက္မဟုတ္ဘဲ ၾကည္ႏူးမႈပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေပ်ာ္ဟာ လွပပါတယ္။

ဘဝေလာကဓံ အေကာင္းအဆိုးကို ပယ္ပစ္လို႔လဲ မရ၊ ဖက္တြယ္ထားလို႔လဲ မရပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ရဲ႕ အသာတၾကည္လက္ခံၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သေဘာထားႀကီးုျမွင့္မႈေတြေပၚလာ မွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဖက္လူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္အားနည္းခ်က္ကို သိျမင္လာသည္ထိ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရင္ ကရုဏာစိတ္ ေတာင္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ဒီအေျခဆိုက္ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ဆိုတာ ခြန္အားစိုက္ထုတ္ဖို႔ေတာင္ မလိုဘဲ ကိုယ့္ ပင္ရင္းစိတ္ထားမွာ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မႈေတြ အလိုလို လွ်ံက်လာမွာပါ။

သူကခြင့္လႊတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေတာင္းပန္သည္ျဖစ္ေစ ျပႆနာရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း၊ ဇာစ္ျမစ္ကို သိၿပီးသား နားလည္းၿပီးသား၊ လက္ခံၿပီးသားျဖစ္လို႔ သူ႕ကိုသာမက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘာမွ အျပစ္မတင္ေတာ့ဘူး။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သည္သာမက ဥေပကၡာျပဳဆိုလည္း ဥေပကၡာျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီခြင့္လႊတ္မႈ ဟာ အသန္႔ရွင္းဆံုး၊ အစင္ၾကယ္ဆံုး၊ အလွပဆံုးခြင့္လႊတ္မႈပါ။

တင္တင္

အေတြးအျမင္စာစဥ္ အမွတ္(၁၉၉)၊ ၂၀၀၈ ေအာက္တိုဘာလ