ရုိသားစြာႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္ ဘဝေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ဆီသို႔

မပုၾကြယ္နွင့္ခရုငယ္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္သားတိုင္း နားရည္ဝေနတဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ပါ။ ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာတစ္တြတ္တြတ္ ရြတ္ဆိုျပေနတဲ့ပံုျပင္ပါ။က်တိုင္းက်တိုင္း ျပန္တက္ၿပီး  ေနာက္ဆံုးတိုင္ထိပ္ေပၚကိုေရာက္ရွိသြားတဲ့ခရုငယ္ကိုအတုယူၿပီး းအတန္းထဲမွာ အညံ့ဆံုးျဖစ္တဲ့ မပုၾကြယ္ဟာမရဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့စာကို အေခါက္ေခါက္ျပန္ၿပီးက်က္လိုက္တာ အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆံုးလူျဖစ္သြားတယ္ခင္ဗ်။

 

အဓိကကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖုိ႔ ရုိးရုိးသားသားနဲ႔ ႀကိဳးစားဖို႔လိုတယ္။ ေအာင္ျမင္ဖို႔ကိုေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့မပုၾကြယ္တို႔၊ခရုငယ္တို႔လိုႀကိဳးစားဖို႔လိုပါတယ္။ ျဖတ္လမ္းကလိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားတာဟာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ မေသခ်ာဘူးပါဘူး။ တကယ္လို႔အဲဒီျဖတ္လမ္းက ေဖါက္ၿပီး ႀကိဳးစားလို႔ရတဲ့ေအာင္ျမင္မႈဟာအရည္အခ်င္းရွိတဲ့ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။အထပ္ထပ္ဆံုးရႈဳံးခဲ့ရတဲ့   ဆံုးရႈဳံးမႈေတြ       ၊အထပ္ထပ္ႀကံဳေတြရတဲ့      အခက္အခဲေတြမရွိဘဲ ရလာတဲ့ေအာင္ျမင္မႈဟာ ေအာင္ျမင္မႈမစစ္ဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈကို ေငြတို႔ ပကာသနတို႔နဲ႔တိုင္းတဲ့ လူေတြဟာ အဲဒီေငြ၊ အဲဒီပကာသနေတြနဲ႔အပ္နွင္းၿပီး ေအာင္ျမင္မႈကိုယူၾကတယ္။အဲဒီသူတို႔ရလာတဲ့ေအာင္ျမင္မႈ ေတြဟာ ၾကာၾကာခံေလ့မရွိဘူး။

စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ စာေမးပြဲေတြေျဖၾကတာရွိတယ္။ အဲဒီစာေမးပြဲေတြမွာ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားလို႔ ေအာင္တဲ့သူေတြလဲရွိတယ္။ ခုိးခ်လို႔ေအာင္သြားတဲ့လူေတြလဲရွိတယ္။ ဆရာ ဆရာမေတြကို ပုဆိုး၊ထဘီေတြ လာဘ္ထိုးၿပီး ေအာင္တာလဲရွိတယ္။ မခိုးခ်၊ လာဘ္မထိုးဘဲ ရုိးရိုးသားသားႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္သြားတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိတယ္။ အရည္အခ်င္းရွိေတာ့ လူၾကားထဲမွာ ေအာင္ျမင္သူရယ္လို႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေခါင္းေမာ့နိုင္တယ္။ မသာမာမႈနဲ႔ေအာင္ျမင္သူေတြ၊ လာဘ္ထိုးၿပီးေအာင္ျမင္သူေတြ က ေအာင္သာေအာင္တယ္ လူေတာထဲမွာ ေအာင္ျမင္သူရဲလို႔ ေခါင္းေမာ့ၿပီးေနဖို႔ရာ မဝံ့ရဲၾကပါဘူး။ ဒါအမွန္ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမရွိေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ  စာေမးပြဲရ႕ဲအခက္အခဲေတြကို မသမာမႈေတြနဲ႔ အလြယ္တကူေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ အခက္အခဲရွိမွ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာရွိမွာဆိုေတာ့ သူတို႔ေအာင္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္သူေတြမွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္း သူတို႔ဆီမွမရွိဘူး။

“ေအာင္ျမင္မႈဆိုသည္မွာ ေစာင့္ဆိုင္းရမည့္အရာမဟုတ္၊ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အရာ” ဟူ၍ စာအုပ္တစ္ အုပ္ထဲက စာသားေလးက မွတ္သားစရာေကာင္းပါတယ္။ ငါဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေအာင္ျမင္မွာပဲလို႔ စိတ္ထဲမွာ ပဲမွတ္ယူထားၿပီး လက္ေတြ႔ကိုယ္က ေပါ့ေပါ့ေန၊ ေပါ့ေပါ့စားေနရင္၊ ပ်င္းတြဲေနမယ္ဆိုရင္ တစ္ေန႔ေအာင္ျမင္မယ္ ဆိုတာဟာ ေသတာေတာင္ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ သူမ်ားက လာေပးတဲ့အရာမဟုတ္ ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က လုပ္ယူရမယ့္အရာပါ။ ဘဝမွာ ဘယ္အရာမွ အလကားမရပါဘူး။ အလကားရရင္လဲ အဲဒီအရာဟာ အေပါးစားအရာပဲျဖစ္မွာ ပါ။ အေကာင္းစားေတြက ၾကၾကာခံတယ္။ အေပါးစားေတြက ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ပ်က္စီးလြယ္တယ္။ အမ်ားႀကီးေပးဆပ္ၿပီး ရရွိလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို စားသံုးခံစားရတာေလာက္ အရသာရွိတာမရွိပါဘူး။

          ေလာကရဲ႕ ဂုဏ္တကာ့ဂုဏ္ထဲတြင္ ရုိးဂုဏ္ဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ေရႊဂုဏ္ေငြဂုဏ္၊ ဓနဂုဏ္၊ အာဏာဂုဏ္စတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ေတြဟာ အေပၚယံဂုဏ္ပုဒ္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ရုိးသားမႈဂုဏ္သာ တကယ့္ကို စစ္မွန္တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ငါဟာ ေဟာဒီေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္းႀကီးဆီကို ရုိးရိုးသား သားနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီးေရာက္လာတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မသာမာတဲ့နည္းနဲ႔ေအာင္ျမင္လာတာလားဆိုတာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သိမွာသာျဖစ္ပါတယ္။ရိုးသားစြာႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္ ေရာက္လာတဲ့သူေတြကေတာ့ ေအာင္နိုင္သူလို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္နိုင္မွာေသခ်ာပါတယ္ခင္ဗ်ား…။

ေမာင္ျပည္ခ်စ္