နယူးေယာက္ ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာတဦးက ေ၀ဖန္

ကုိကုိ ေအာက္တုိဘာ ၁၁ ဘားမားတူေဒး
ျမန္မာစစ္အစိုးရ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဆိုသူရဲ့ ကားကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္ၿမိဳ့ေတာ္ရွိ ဆႏၵျပသူအခ်ိဳ႔က ဖိနပ္နဲ႔ ပစ္ေပါက္ခဲ့မွဳအား ၂၀၀၉ ေအာက္တိုဘာ ၁၂ - ၁၈ ရက္ေန႔ထုတ္ The Voice ဂ်ာနယ္ရဲ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ တဖက္ပါအတိုင္း ေ၀ဖန္ ေရးသားထားပါတယ္။

ထိုသို႔ ေရးသားရာမွာ ဆႏၵျပသူမ်ားက ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဆိုသူအား ဖိနပ္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္ျခင္းကို

တိုက္ရိုက္ ေရးသားျခင္း မျပဳပဲ “အီရတ္ႏိုင္ငံတြင္ သမတဘုရွ္ကို ဆႏၵျပခဲ့သူတဦးကို အတုယူ၍ အလားတူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းသည္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ျမန္မာတို႔သည္ အီရတ္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ လူႀကီးလူေကာင္းမဆန္ေသာ၊ မယဥ္ေက်းေသာ၊ Civilize မျဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးအျဖစ္ သက္ေသထူျခင္း ျဖစ္ရာ ျမန္မာတဦးအေနျဖင့္ မ်ားစြာ

အရွက္ရမိပါသည္“ လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

ထို႔အျပင္ The Voice Journal အယ္ဒီတာက “ထို အျပဳအမူမ်ိဳးသည္ ျမန္မာတို႔အေနျဖင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိ၊ မရွိ သက္ေသထူေနျခင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ...... အသိမဲ့ ေထာက္ခံအားေပးမိေသာ ျမန္မာမ်ား ရွိေနမည္ကို မ်ားစြာ ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ ယခုေခါင္းႀကီးကို ေရးသားလိုက္ရပါသည္“ လို႔ ဆက္လက္ ေရးသားထားျပန္ပါတယ္။

အဲဒီေခါင္းႀကီးပိုင္းရဲ့ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္မွာေတာ့ “ကၽြႏု္ပ္တို႔အားလံုးသည္ စနစ္တခု၏သားေကာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး ထိုစနစ္ကို ယခုအခါ ျပင္ဆင္ရန္ အခြင့္ရေနခ်ိန္ျဖစ္ရာ စနစ္ႏွင့္ စနစ္အတြင္း က်ရာက႑မွ

၀င္ေရာက္ သရုပ္ေဆာင္ကျပေနသူမ်ားကို ခြဲျခားႏိုင္ေရးသည္ မ်ားစြာ အေရးႀကီးပါေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္“ လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပုဂၢလိကသတင္းမီဒီယာ ၄ ခုကို ယခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံမွာ သတင္းရယူႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ Living Color Media, 7 Day၊ ရန္ကုန္တိုင္းမ္နဲ႔ ျမန္မာတိုင္းမ္ မီဒီယာမ်ားမွ သတင္းသမားမ်ား အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထိုသို႔ ေရာက္ရွိစဥ္ ျပည္တြင္း ျမန္မာမီဒီယာမ်ားမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကိုလည္း ေရာက္ရွိခဲ့ေၾကာင္း မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားက သတင္းေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းက သတင္းသမားမ်ား အေနနဲ႔ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ထုိသို႔ လာေရာက္ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုေရာက္ ျမန္မာမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆံု အားေပး ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ေပမယ့္ ဆႏၵျပပြဲသတင္းမ်ားကိုေတာ့ သူတို႔ရဲ့ မီဒီယာေတြမွာ မေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။

The Voice Journal အယ္ဒီတာရဲ့ နယူးေယာက္က ျမန္မာစစ္အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုသူနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဆိုသူမ်ားအား ဆႏၵျပခဲ့သူမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရးသားထားတဲ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းအေပၚ ယေန႔ျမန္မာ သတင္းဌာနမွ ဦးျမင့္လွိဳင္က “ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြကို ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္မွဳဟာ မွန္သလား၊ မွားသလားဆိုတာကို ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ျခင္း မျပဳလုိပါဘူး။ ဒီျဖစ္ရပ္ကို သံုးသပ္သူေတြဟာ သူတို႔ ရွိေနတဲ့ေနရာ၊ သူတို႔ျမင္တဲ့ ျမင္ကြင္းကေန သူတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သလို ေ၀ဖန္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ဖန္ သံုးသပ္လိုတာက အခု ေရးသားထားတဲ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းပါ စာသားေတြကို ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထပ္ ေျပာပါမယ္။ မွန္ျဖင့္ ေဆာက္မည့္အိမ္၊ စနစ္ႏွင့္ လူမ်ား ဆိုတဲ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ ေရးသားထားတဲ့ စာသားကို ေ၀ဖန္မွာပါ။ အဲဒီ စာသားေရးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အေျခအေန တခုေၾကာင့္ ဒီ ေခါင္းႀကီးပိုင္းကို ေရးရတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူ ေရးသားထားသလို သူကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္လို႔

ေရးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ရတဲ့အရာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မျမင္ရတဲ့အရာကို မေ၀ဖန္ပါဘူး။ ျမင္ရတဲ့ အယ္ဒီတာဆိုသူရဲ့ စာသားေတြကိုသာ ေ၀ဖန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စ ေျပာခ်င္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ “အီရတ္ႏိုင္ငံတြင္ သမတဘုရွ္ကို ဆႏၵျပခဲ့သူတဦးကို အတုယူ၍ အလားတူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းသည္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ျမန္မာတို႔သည္ အီရတ္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ လူႀကီးလူေကာင္းမဆန္ေသာ၊ မယဥ္ေက်းေသာ၊ Civilize မျဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးအျဖစ္ သက္ေသထူျခင္း ျဖစ္ရာ ျမန္မာတဦးအေနျဖင့္ မ်ားစြာ အရွက္ရမိပါသည္“ စာသားပါ အခ်က္အလက္နဲ႔ အသံုးအႏွဳန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အီရတ္မွာ အေမရိကန္သမတ ဘုရွ္ကို ဆႏၵျပသူက ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္တာ မဟုတ္ပါ။ သတင္းသမားက ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ဖိနပ္နဲ႔

ေပါက္သင့္တယ္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ျမန္မာ အယ္ဒီတာ တဦး အေနနဲ႔ ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္တဲ့ အျဖစ္ကို ႀကိဳက္သလို ရွဳံ႔ခ်လို႔ ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အီရတ္တို႔ကဲ့သို႔ပင္ လူႀကီးလူေကာင္းမဆန္ေသာ၊ မယဥ္ေက်းေသာ၊ Civilize မျဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးအျဖစ္္ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းကိုေတာ့ မသံုးႏွဳန္းသင့္ဘူးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီအသံုးအႏွဳန္းဟာ အီရတ္လူမ်ိဳးအားလံုးကို ေစာ္ကားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ The Voice Journal ဟာ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းေရး အခန္းက႑မွာ အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္အေနနဲ႔ ပါ၀င္ေနၿပီး ဒီမိုကေရစီဆိုင္ရာ အေတြးအေခၚမ်ား ေရးသားေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒ့ါေၾကာင့္မို႔ အခုလို သံုးႏွဳန္း ေရးသားလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ စည္းကမ္း ျပည့္၀တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္မွဳအတြက္ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားဟာ အျခားလူမ်ိဳးေတြကို ေစာ္ကားတတ္တဲ့ လူေတြမ်ားလားလို႔ စာဖတ္သူေတြနဲ႔ ကမၻာ့ျပည္သူေတြ ေတြးေတာ

သြားမိမွာကို အင္မတန္ စိုးရိမ္မိပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာလိုတာက ထို အျပဳအမူမ်ိဳးသည္ ျမန္မာတို႔အေနျဖင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိ၊ မရွိ သက္ေသထူေနျခင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္ ဆိုတဲ့ စာသားျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အဲဒီစာသားေတြကို နားလည္တာကေတာ့ အဲဒီလို ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္တဲ့ အျပဳအမူအတြက္ ျမန္မာေတြဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိ မရွိကို The Voice Journal အယ္ဒီတာက ျပန္လည္ သံုးသပ္ေနပံုပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ ေရႊတိဂံုဘုရား အေရွ႔ဘက္မုဒ္ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတြကို တုတ္နဲ႔ ရိုက္ဖို႔ အမိန္႔ေပးသူေတြ၊ ေတာင္ဥကၠလာပ ေငြၾကာရံဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို ညအခ်ိန္မွာ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းၿပီး သက္ေတာ္ႀကီးရင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဖမ္းဆီးကာ က်န္ သံဃာေတြကို ရိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးဖို႔ အမိန္႔ေပးသူေတြ ရွိေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုေရာ ဘယ္လို သံုးသပ္မလဲ။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုေရာ The Voice Journal အယ္ဒီတာအေနနဲ႔ ဘယ္လို သံုးသပ္လိုပါသလဲ။ သိခ်င္ပါတယ္။

ထပ္ေရးထားတာက အသိမဲ့ ေထာက္ခံအားေပးမိေသာ ျမန္မာမ်ား ရွိေနမည္ကို မ်ားစြာ ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ ယခုေခါင္းႀကီးကို ေရးသားလိုက္ရပါသည္ ဆိုတဲ့စာသား ပါ။ လူသားနဲ႔ တိရိစၦာန္နဲ႔ ကြာျခားတဲ့အခ်က္ဟာ အသိရွိမွဳ ကြာဟခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခု ေဖာ္ျပတဲ့ စာသားမွာ ေရးထားတဲ့ အသိမဲ့ ေထာက္ခံအားေပးမိေသာ ျမန္မာမ်ား ရွိေနမည္ကို မ်ားစြာ ရိပ္မိေသာေၾကာင့္ ဆိုတဲ့စာသားက

ဘာကို ဆိုလိုပါသလဲ။ မေျပးေသာ္လည္း ကန္ရာရွိ ဆိုသလို ျမန္မာေတြဟာ သိျမင္တတ္မွဳ မရွိဘူးလို႔ ေျပာဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္မေနဘူးလား။

အခုလို ေခါင္းႀကီးပိုင္းမွာ မေရးသားလိုက္ရင္ အသိမဲ့ျမန္မာေတြက The Voice Journal အယ္ဒီတာ ညႊန္းဆိုတဲ့ လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံမိမွာကို စိုးရိမ္တာလား။ ဒါေတြဟာ ေတြးေတာစရာပါ။

စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းရဲ့ ေနာက္ဆံုးစာသားေတြပါ။ အဲဒီစာသားေတြထဲမွာ စနစ္ႏွင့္ စနစ္အတြင္း က်ရာက႑မွ ၀င္ေရာက္ သရုပ္ေဆာင္ကျပေနသူမ်ားကို ခြဲျခားႏိုင္ေရးသည္ မ်ားစြာ အေရးႀကီးပါေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္ လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

အဲဒီ စာသားေတြကို ေရွ႔က ေဖာ္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ စဥ္းစားတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ လုပ္ေနၾကၿပီ၊ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အနိမ့္ဆံုးအေနနဲ႔ မေကာင္းတဲ့စနစ္နဲ႔ အဲဒီစနစ္အတြင္း သရုပ္ေဆာင္ကျပေနသူမ်ားကို ခြဲျခားသိဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆိုၿပီး ေရးသားထားတာလို႔ နားလည္ပါတယ္။ စနစ္ထဲမွာ က်ရာက႑ကေန ၀င္ေရာက္ သရုပ္ေဆာင္ကျပေနၾကရတယ္ဆိုတာဟာ ဘာသေဘာကို ေျပာတာပါလဲ။

စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ အသိဉာဏ္မဲ့ လုပ္ေဆာင္ေနၾကရတာကို ေျပာတာလား။ မဟုတ္ဘူး၊

မမွန္ဘူးဆိုတာကို သိလ်က္နဲ႔ ဆက္မိုက္ေနၾကတာလား၊ အဲဒီလို လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြရဲ့ အသိရွိမွဳေရခ်ိန္္က ဘယ္နားမွာလဲ။ ၀င္ေရာက္ သရုပ္ေဆာင္ကျပေနသူမ်ားဟာ အသိရွိမွဳ ေရခ်ိန္ နိမ့္က်သူေတြ ျဖစ္ေနၾကရင္ေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အနာဂတ္ဟာ လွပႏိုင္ပါ့မလား။ ဒါေတြဟာ ေဖာ္ျပထားတဲ့စာသားေတြ ေနာက္က စိတ္၀င္တစား ေတြးရမယ့္အခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီေခါင္းႀကီးပိုင္းဟာ သက္ဆိုင္ရာ စာေစာင္ေတြရဲ့ အာေဘာ္ကို ေျပာေနသလို သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္ေတြကိုလည္း ထပ္ဟပ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခု ေရးသားထားတဲ့ ေခါင္းႀကီးပိုင္းကို ဖတ္မိသူ တေယာက္က The Voice Journal ဟာ အျခားလူမ်ိဳးတမ်ိဳးကို ေစာ္ကားတတ္သူမ်ားရဲ့ ဂ်ာနယ္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုကိုယ္ ႏွိပ္ခ်ၾကည့္တတ္သူေတြရဲ့ ဂ်ာနယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးၿပီး သူတပါးကို အထင္ေသးသူမ်ားရဲ့ဂ်ာနယ္ စသည္ျဖင့္ စာဖတ္ပရိသတ္ တဦးဦးကမ်ား သံုးသပ္မိသြားမလားလို႔ စိုးရိမ္မိပါတယ္။

The Voice Journal ဟာ ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္မိသလို စာဖတ္သူ ယူဆရမယ့္ ဂ်ာနယ္မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ မီဒီယာဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့ နား၊ မ်က္စိ၊ တိုင္းျပည္ရဲ့ အား ပါ။ ဒီအခ်က္ေတြကိုု The Voice Journal ဖန္တီးသူေတြ ေကာင္းေကာင္း သိပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔ေတြဟာလည္း ျပည္သူေတြကို မွားယြင္းတဲ့ အေတြးအေခၚ အသိအျမင္ေတြ မေပးပဲ တိုင္းျပည္ရဲ့ အသိအျမင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမွဳအတြက္ က်ရာေနရာက တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မယ္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္“ လို႔ ေ၀ဖန္သြားခဲ့ပါတယ္။