ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္း၏ အျခားတဖက္

ဆင္းရဲျခင္း၏ နိဒါန္း
ကမၻာေပၚတြင္ လက္႐ွိေနထိုင္သူ လူဦးေရ ၆.၁ ဘီလ်ံ ( သန္း ၆,၁၀၀) ႐ွိသည့္အနက္ လူဦးေရ ၁ ဘီလ်ံ (သန္း ၁,၀၀၀) ထက္မကေသာ သူမ်ားသည္ တစ္ရက္တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ ေဒၚလာ ပမာဏေအာက္သာ သံုးစြဲႏိုင္ကာ အသက္႐ွင္ ေနထိုင္လ်က္ ႐ွိသည္။

လူဦးေရ စုစုေပါင္း ၂.၇ ဘီလ်ံ (သန္း ၂,၇၀၀) မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ ေဒၚလာ ပမာဏမွ်သာ သံုးစြဲႏိုင္ၾကေပသည္။ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းဟု ဆိုရာတြင္ ၀င္ေငြ အလြန္တရာ နည္းပါးၾကသူမ်ားဟု အမ်ားက ထင္ျမင္တတ္ၾကသည္။ အမွန္မွာ ထို႔ထက္မကဘဲ ေသာက္သံုးရန္ ေရ၊ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ ထင္း စသည္တို႔အတြက္ ေန႔စဥ္ မိုင္ခ်ီ ေျခက်င္ေလွ်ာက္၍ ႐ွာေဖြၾကရျခင္း၊ ခ်မ္းသာသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေသာ ေရာဂါဘယမ်ားအား ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႕ေနၾကရျခင္း စသျဖင့္ ဒုကၡအဖံုဖံုကို ႀကံဳေတြ႕ေနရျခင္းပင္ ျဖစ္၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္တို႔တြင္ အစစ အရာရာ လိုက္မမီေအာင္ ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း ကမၻာေပၚ႐ွိ အသက္ ၅ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ ၁၁ သန္းခန္႔ ေသဆံုးေနရၿပီး ၎တို႔အနက္ ၆ သန္းေက်ာ္မွာ ကာကြယ္ ကုသရန္ ေဆး၀ါးမ်ား ေတြ႕႐ွိေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္သည့္ ဌက္ဖ်ားေရာဂါ၊ ၀မ္းေရာဂါ၊ အဆုတ္အေအးမိေရာဂါ စသည့္ ေရာဂါမ်ားေၾကာင့္ ေသဆံုးေနရသည္။ ကမၻာတ၀ွမ္း႐ွိ ကေလးငယ္ ၁၁၄ သန္းမွာ အေျခခံ မူလတန္း ပညာေရးကိုပင္ မသင္ၾကားၾကရသလို အမ်ဳိးသမီး ၅၈၄ သန္းမွာလည္း လံုး၀ စာမတတ္ၾကေပ။ ထို႔ျပင္ လူဦးေရ ၆၀၀၀ သည္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိၿပီး လူဦးေရ ၈၂၀၀ သို႔ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါပိုး ကူးစက္ ျပန္႔ပြားလ်က္ ႐ွိသည္။ ထိုအေၾကာင္းျခင္းရာမ်ား အားလံုး၏ အဓိက လက္သည္ တရားခံမွာ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။


ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းေၾကာင္း (Poverty Line)

ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းကို တိုင္းတာရာတြင္ ၀င္ေငြ သို႔မဟုတ္ သံုးစြဲႏိုင္စြမ္းေပၚတြင္ မူတည္၍ တြက္ခ်က္ေလ့ ႐ွိၿပီး လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္သည္ ၎၏ ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ အနိမ့္ဆံုး သတ္မွတ္ထားသည့္ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုပင္ ျပည့္မီေအာင္ ၀င္ေငြမရ႐ွိလွ်င္ သို႔မဟုတ္ သံုးစြဲႏိုင္စြမ္း မ႐ွိလွ်င္ ထိုသူအား ဆင္းရဲသူဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနထိုင္ရာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေပၚ မူတည္၍ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ကြာျခားမည္ျဖစ္ရာ လူတစ္ဦးသည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္း၏ ေအာက္တြင္ ႐ွိေနသေလာ၊ အထက္တြင္ ႐ွိေနသေလာ ဆိုသည္တို႔မွာ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ မတူညီဘဲ ကြဲျပားေပလိမ့္မည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတစ္ခုတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းေၾကာင္းႏွင့္ မည္သို႔မွ် တူညီမည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ ႏိုင္ငံအလိုက္ သတ္မွတ္သည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ား ႐ွိေနသလို ကမၻာ့အဆင့္ တိုင္းတာ သတ္မွတ္သည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းေၾကာင္းဟူ၍လည္း သီးျခား သတ္မွတ္ခ်က္ ႐ွိေနသည္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ၀ယ္လိုအားညႊန္းကိန္းမ်ားအရ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းကို တစ္ရက္လွ်င္ အေမရိကန္ ၁ ေဒၚလာ (အတိအက်ဆိုရလွ်င္ ၁.၀၈ ေဒၚလာ) ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္မူ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းကို တစ္ရက္လွ်င္ အေမရိကန္ ၁.၂၅ ေဒၚလာဟု ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့သည္။


ေအာက္ေျခ သန္း ၁,၀၀၀ (The Bottom Billion)

၁၉၉၃ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းအရ ကမၻာေပၚ႐ွိ လူဦးေရ သန္း ၁,၀၀၀ မွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္း၏ ေအာက္တြင္ ေနထိုင္လ်က္ ႐ွိၿပီး ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္မွ ေဘာဂေဗဒပညာ႐ွင္ ျဖစ္သူ Paul Collier က ထိုသူ သန္း ၁,၀၀၀ အား ရည္ညႊန္း၍ ၎၏ ေအာက္ေျခ သန္း ၁,၀၀၀ (The Bottom Billion) အမည္႐ွိ စာအုပ္ကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ထိုေအာက္ေျခ သန္း ၁,၀၀၀ အနက္ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အာဖရိကတိုက္႐ွိ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

ေအာက္ေျခ သန္း ၁,၀၀၀ ေနထိုင္သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားဟူ၍ စာရင္း အတိအက်ျဖင့္ ေဖာ္ျပထားျခင္း မ႐ွိေသာ္လည္း ထိုစာအုပ္တြင္ ပါ႐ွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ရသည္။

အာဖရိကတိုက္႐ွိ ႏိုင္ငံမ်ား
(၁) ဆိုမာလီယာ (၂) Sierra Leone (၃) ဂါနာ
(၄) ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား (၅) တန္ဇန္းနီးယား (၆) ဆီနီေဂါ
(၇) Burkina Faso (၈) ဇင္ဘာေဘြ (၉) လစ္ဘားရီးယား
(၁၀) Cote D'lvoire (၁၁) တိုဂို (၁၂) ဂမ္ဘီယာ
(၁၃) နီဂါ (၁၄) ရ၀မ္ဒါ (၁၅) ယူဂန္ဒါ
(၁၆) ဆူဒန္ (၁၇) ကင္ညာ (၁၈) Burundi
(၁၉) Madagascar (၂၀) လီဆိုသို (၂၁) Mozambique
(၂၂) အီသီယိုပီးယား (၂၃) Eritrea (၂၄) Chad
(၂၅) Central African Republic (၂၆) ကြန္ဂို (၂၇) ဒီမိုကရက္တစ္ ရီပဘလစ္ ကြန္ဂို
(၂၈) အန္ဂိုလာ (၂၉) Equatorial Guinea (၃၀) မာလာ၀ီ
(၃၁) ကင္မ႐ြန္း

အျခားကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ား
(၁) Haiti (၂) ဘိုလီးဗီးယား (၃) ကေမၻာဒီးယား
(၄) လာအို (၅) ျမန္မာ (၆) ေျမာက္ကိုရီးယား
(၇) ရီမန္ (၈) တာဂ်စ္ကစၥတန္ (၉) အာဖဂန္နစၥတန္
(၁၀) ကာဇတ္စတန္ (၁၁) ဥဇဘတ္ကစၥတန္ (၁၂) Kyrgystan
(၁၃) တက္ခ္မန္နစၥတန္ (၁၄) နီေပါ (၁၅) တိဘက္
(၁၆) မြန္ဂိုလီးယား (၁၇) အေ႐ွ႕တီေမာ (၁၈) ေဆာ္လမြန္ကၽြန္းစုမ်ား
(၁၉) Qinghai ျပည္နယ္ႏွင့္ Xinjiang ျပည္နယ္ (တ႐ုတ္)
ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား (Poverty Traps)

ဆင္းရဲမြဲေတလ်က္ ႐ွိသည့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အသီးသီးသည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခု သက္ဆင္းလ်က္ ႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္းမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။ ၎ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေယဘုယ် ခြဲျခားႏိုင္သည္။

(က) အျငင္းပြားမႈ ေထာင္ေခ်ာက္ (Conflict Trap)
(ခ) သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ သယံဇာတ ေထာင္ေခ်ာက္ (Natural Resource Trap)
(ဂ) ကုန္းတြင္းပိတ္ေလွာင္ အိမ္နီးခ်င္းဆိုး ေထာင္ေခ်ာက္ႏွင့္ (Landlocked with Bad Neighbours Trap)
(ဃ) အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္းသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္ (Bad Governance Trap) ဟူ၍ ေယဘုယ် ခြဲျခားႏိုင္သည္။

အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ အာဏာလြန္ဆြဲ အျငင္းပြားမႈမ်ား၊ အာဏာသိမ္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈ မ႐ွိဘဲ စစ္အသံုးစရိတ္ကသာ မ်ားေနၿပီး တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္း မ႐ွိဘဲ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ဆင္းရဲတြင္း ၀ဲဂယက္တြင္ မလူးသာ မလြန္႔သာေအာင္ ႐ွိေနေစသည္။ ၎ကို အျငင္းပြားမႈ ေထာင္ေခ်ာက္ဟု ေခၚဆိုသည္။

အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္လြန္းသည္ေသာ္ျငားလည္း ၎အေပၚ မွီခုိလြန္းၿပီး လူ႔အရင္းအျမစ္၏ ကုန္ထုတ္ႏိုင္စြမ္းအားကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားသျဖင့္ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား ေလ်ာ့က်ကာ ထိုသယံဇာတမ်ားမွ ရသည့္ ၀င္ေငြ ကုန္ခန္းေလ်ာ့ပါး လာၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရင္ဆိုင္ရကာ ဆင္းရဲတြင္းမွ ထြက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ေျမေအာက္႐ွိ သယံဇာတမ်ားကို ေျမေပၚ႐ွိ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းျခင္း မျပဳႏိုင္လွ်င္ ထိုသယံဇာတမ်ား ကုန္ခန္းသည့္ တစ္ေန႔၀ယ္ ကုေဋ ႐ွစ္ဆယ္ သူေဌးသားကဲ့သို႔ေသာ အျဖစ္မ်ဳိးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေပလိမ့္မည္။ ၎ကို သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ သယံဇာတ ေထာင္ေခ်ာက္ဟု ေခၚဆို၍ ေဘာဂေဗဒ ပညာ႐ွင္မ်ားကမူ ဒတ္ခ်္ေရာဂါ (Dutch Disease) ဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ကုန္းတြင္းပိတ္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အျခားျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ေရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္း မ႐ွိသည့္ အတြက္ ပိတ္ေလွာင္ခံထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ႐ွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ထိုျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္း တိုင္းျပည္မ်ား တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေလ မိမိ တိုင္းျပည္အတြက္ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားေလ ျဖစ္၍ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီသဖြယ္ ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈ မ႐ွိပါက ကုန္းတြင္းပိတ္ႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္သကဲ့သို႔ ေရာေယာင္၍ ဒုကၡေရာက္ကာ ဆင္းရဲတြင္းထဲ သက္ဆင္းရျပန္သည္။ ၎ကို ကုန္းတြင္းပိတ္ေလွာင္ အိမ္နီးခ်င္းဆိုး ေထာင္ေခ်ာက္ဟု ေခၚဆိုသည္။

အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေကာင္းမြန္ၿပီး မွန္ကန္သည့္ ေပၚလစီမ်ား ခ်မွတ္ႏိုင္သည့္ အစိုးရတစ္ရပ္ေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ တိုင္းျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႏႈန္းမွာ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္ ပိုလာဖြယ္ မ႐ွိေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္းၿပီး မွားယြင္းသည့္ ေပၚလစီမ်ားျဖင့္ ခရီးဆက္ေနသည့္ အစိုးရတစ္ရပ္ေၾကာင့္မူ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုအား အ႐ွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ ဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္သည္။ ဥပမာ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံတြင္ သမၼတ ေရာဘတ္မူဂါဘီ အာဏာရၿပီးေနာက္ တိုင္းျပည္၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းမွာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၁၀၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ မ်ားျပားလာခဲ့သည္။ အစိုးရ ၀န္ထမ္းမ်ား အက်င့္ပ်က္ ျခစားျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲတြင္းမွ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေရးအတြက္ အတားအဆီး တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ Chad ႏိုင္ငံ၌ ေ၀းလံေခါင္သီသည့္ ေဒသမ်ား႐ွိ ေဆးခန္းမ်ားအတြက္ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ား ထုတ္ေပးခဲ့ရာ အမွန္တကယ္ မည္ေ႐ြ႕မည္မွ် ေရာက္သနည္းဟု စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့ရာ၌ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွန္း မသိဘဲ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ား ရခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုသို႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္း၍ ေပၚလစီအမွားမ်ား ခ်မွတ္ေလ့႐ွိျခင္း၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈမ်ား ထိန္းမရေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားေနျခင္းတို႔ ႐ွိေနသည့္ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္းသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္းတြင္ ႐ွိေနသည္ဟု ေခၚဆိုသည္။

ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ား (Millennium Development Goals)

ကမၻာ့ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တိုက္ဖ်က္ရန္ႏွင့္ ကမၻာ့လူသားတို႔ အက်ဳိးအတြက္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ ညီလာခံတြင္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၈၉ ႏိုင္ငံက ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူညီ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။ ထိုသေဘာတူညီခ်က္တြင္ ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္ ၈ ခု ပါ၀င္ၿပီး အဆိုပါ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ၂၀၁၅ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး ျဖစ္ေနေစရန္ ရည္႐ြယ္ထားသည္။ ၎ရည္မွန္းခ်က္ ၈ ခုမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။

(၁) အလြန္အမင္းဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ငတ္မြတ္မႈအား ထက္၀က္ေလွ်ာ့ခ်ရန္
(၂) တစ္ကမၻာလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ မူလတန္းပညာေရး သင္ယူခြင့္ရၾကရန္
(၃) က်ားမ မဟူ တန္းတူအခြင့္အေရးရရန္
(၄) ကေလးေမြးဖြားမႈႏႈန္းအား ၃ ပံု ၂ ပံုအထိ ေလွ်ာ့ခ်ရန္
(၅) မိခင္ကိုယ္၀န္ေဆာင္မႈႏႈန္းအား ၄ ပံု ၃ ပံုအထိ ေလွ်ာ့ခ်ရန္
(၆) ေအအိုင္ဒီအက္စ္၊ ဌက္ဖ်ားႏွင့္ အျခား အထင္ကရ ေရာဂါဆိုးႀကီးမ်ား ပ်ံ႕ႏွ႔ံေနမႈအား ေလွ်ာ့ခ်ရန္
(၇) သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈ ေရ႐ွည္တည္တံ့ေစရန္
(၈) ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ တစ္ကမၻာလံုးေပါင္းစည္း၍ လက္တြဲေဆာင္႐ြက္သြားရန္

အဆိုပါ ေထာင္စုႏွစ္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား အေကာင္အထည္ ေပၚလာမည္ ဆိုပါက ကမၻာေပၚတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသူမ်ားအနက္ လူဦးေရ သန္း ၅၀၀ မွာ ဆင္းရဲတြင္းမွ လြတ္ေျမာက္ၾကမည္ ျဖစ္ၿပီး လူဦးေရ သန္း ၂၅၀ မွာ အငတ္ေဘးမွ ကင္းလြတ္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေသဆံုးႏိုင္ဖြယ္႐ွိသည့္ ကေလးဦးေရ သန္း ၃၀ ႏွင့္ မိခင္ဦးေရ ၂ သန္းမွာလည္း အသက္ေဘးမွ ခ်မ္းသာရာရေပမည္။

ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ စီမံကိန္း (UN Millennium Project)

ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ စီမံကိန္း (UN Millennium Project) ကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ကိုဖီအာနန္၏ လက္ထက္တြင္ ကုိလံဘီယာ တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡျဖစ္သူ Jeffrey Sachs (“End of Poverty” အမည္႐ွိ စာအုပ္ကို ေရးသားသူ) က စီမံကိန္း ဒါ႐ိုက္တာ အျဖစ္ ဦးေဆာင္၍ ကမၻာအ၀ွမ္းမွ သုေတသနပညာ႐ွင္မ်ား၊ သိပၸံပညာ႐ွင္မ်ား၊ ေပၚလစီခ်မွတ္သူမ်ား၊ အစိုးရမဟုတ္သည့္ အဖြဲ႕အစည္း (အန္ဂ်ီအို) မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ား၊ ကမၻာ့ဘဏ္၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႕ စသည္တို႔မွ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာ႐ွင္ ၂၅၀ ဦးမက ပါ၀င္၍ ေလ့လာေရးဆြဲခဲ့ၾကၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီတြင္ ေလ့လာေတြ႕႐ွိခ်က္မ်ားကို ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ထံ တင္ျပခဲ့ၾကသည္။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားစုသည္ ဂလုိဘယ္လိုက္ေဇး႐ွင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား ရ႐ွိခဲ့႐ံုမက ထိုႏိုင္ငံတို႔၏ ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္ အခ်ဳိ႕မွာလည္း ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ရ႐ွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ဘဏ္၏ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၁၉၈၁ ႏွင့္ ၂၀၀၁ ၾကား ကာလတြင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ား၏ အလြန္အမင္း ဆင္းရဲမြဲေတမႈမႈ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ထိုႏိုင္ငံမ်ား႐ွိ လူဦးေရ၏ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွသည္ ၂၁ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ ေလ်ာ့က်လာခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ အာ႐ွတိုက္ အေ႐ွ႕ပိုင္းႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈအေဆာက္အအံုတို႔မွာ သိသိသာသာ တိုးတက္လာခဲ့သည္။ အာဖရိကတိုက္႐ွိ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားတြင္ အစာ အာဟာရခ်ဳိ႕တဲ့သည့္ ကေလးသူငယ္ ဦးေရမွာ တိုးပြားလ်က္ ႐ွိၿပီး အျခားကမၻာ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ က်ဆင္းလ်က္ ႐ွိသည္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈဆိုင္ရာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ အခ်က္အလက္မ်ား

က်န္းမာေရး
-အစာအာဟာရ မျပည့္၀မႈေၾကာင့္ ကေလးငယ္ ၆ သန္းမွာ အသက္ ၅ ႏွစ္မတိုင္မီ ေသဆံုးေနရသည္။
-အာဖရိကတိုက္႐ွိ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာသူတို႔သည္ ေရႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ ေရာဂါဘယမ်ားျဖစ္သည့္ ၀မ္းေရာဂါႏွင့္ ကေလးသူငယ္ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေယာင္ ေရာဂါတို႔ကို ခံစားေနရသည္။
-လူဦးေရ ၆၀၀၀ သည္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိၿပီး လူဦးေရ ၈၂၀၀ သို႔ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါပိုး ကူးစက္ ျပန္႔ပြားလ်က္ ႐ွိသည္။
-စကၠန္႔ ၃၀ တိုင္း အာဖရိကတိုက္႐ွိ ကေလးငယ္ တစ္ဦးမွာ ဌက္ဖ်ားေရာဂါျဖင့္ ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိၿပီး ႏွစ္စဥ္ ကေလးသူငယ္ ၁ သန္းမက ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိသည္။
-ႏွစ္စဥ္ လူဦးေရ သန္း ၃၀၀ မွ ၅၀၀ အထိ ဌက္ဖ်ား ေရာဂါ ကူးစက္ျပန္႔ပြားလ်က္ ႐ွိၿပီး ထိုျပန္႔ပြားမႈ ရလဒ္အျဖစ္ လူဦးေရ ၃ သန္းခန္႔ ႏွစ္စဥ္ ေသေၾကလ်က္ ႐ွိသည္။
-HIV ေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံရသူမ်ား၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္ တီဘီေရာဂါပိုး ႐ွိေနၿပီး တီဘီေရာဂါပိုးသည္ အာဖရိကတိုက္ ေဒသအခ်ဳိ႕႐ွိ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေ၀ဒနာ႐ွင္မ်ားသည္ တီဘီပိုးေၾကာင့္ အမ်ားဆံုး ေသဆံုးၾကရသည္။

ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္း -ကမၻာ့လူဦးေရ သန္း ၈၀၀ သည္ အစာေရစာ၀လင္ေအာင္ မစားရဘဲ ေန႔စဥ္ အိပ္ရာ၀င္ရေလ့႐ွိၿပီး ၎တို႔အနက္ သန္း ၃၀၀ မွာ ကေလးသူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
-ထိုကေလးငယ္ သန္း ၃၀၀ အနက္ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ကာလၾကာျမင့္စြာ အစာအဟာရခ်ဳိ႕တဲ့မႈ ခံစားခဲ့ၾကရသူမ်ား ျဖစ္သည္။
-၃.၆ စကၠန္႔တိုင္းတြင္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္မႈေၾကာင့္ လူ ၁ ဦးႏႈန္း ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိၿပီး အမ်ားစုမွာ ၅ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးသူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ေရ-
ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္သည့္ ၂.၆ ဘီလ်ံမကေသာသူမ်ားသည္ သန္႔႐ွင္းေသာ ေရကို မသံုးစြဲရဘဲ လူဦးေရ ၁ ဘီလ်ံသည္ မသန္႔႐ွင္းသည့္ ေသာက္သံုးေရမ်ားကိုသာ သံုးစြဲေနရသည္။
-ကမၻာ့လူဦးေရ ၁၀ ဦးလွ်င္ ၄ ဦးမွာ အိမ္သာကိုပင္ အသံုးမျပဳႏိုင္ၾကေပ။
-ေရႏွင့္ ဆက္ႏြယ္သည့္ ေရာဂါမ်ားျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ လူ ၅ သန္း ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိၿပီး အမ်ားစုမွာ ကေလးသူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈလႈိင္းဒဏ္ကို ခံၾကရသူအမ်ဳိးသမီးမ်ား
-အာဖရိက႐ွိ လယ္သမားမ်ားအနက္ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္မွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္သည္။
-အာဖရိက႐ွိ အမ်ဳိးသမီး ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အေျခခံပညာေရးအဆင့္ပင္ သင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ၾကေပ။
-ပညာမသင္ၾကားဖူးသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါ ပ်ံ႕ပြားမႈႏႈန္းမွာ ပညာသင္ၾကားဖူးသူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားထက္ ၂ ဆ ႐ွိသည္။
-အေျခခံ ပညာသင္ၾကားဖူသူ အမ်ဳိးသမီး၏ ကေလးငယ္မွာ ပညာမသင္ဖူးသူ အမ်ဳိးသမီးထက္ ႐ွင္သန္ရန္ အခြင့္အလမ္း ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုမိုသည္။
-အာဖရိကတိုက္႐ွိ အမ်ဳိးသမီး ၁ ဦးသည္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ သို႔မဟုတ္ ကေလးမီးဖြားစဥ္တြင္ ေသဆံုးရန္ အလားအလာမွာ ၁၆ ပံု ၁ ပံု ႐ွိေနၿပီး ေျမာက္အေမရိကတိုက္႐ွိ အမ်ဳိးသမီး ၁ ဦးမွာမူ ထိုသို႔ျဖစ္ရန္ ၃,၇၀၀ ပံု ၁ ပံုသာ ႐ွိသည္။
-ကမၻာေပၚတြင္ မိနစ္တိုင္း ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီး ၁ ဦး သို႔မဟုတ္ မီးေနသည္ အမ်ဳိးသမီး ၁ ဦး ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိၿပီး ေန႔စဥ္ အမ်ဳိးသမီး ၁,၄၀၀ ဦး ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိကာ ႏွစ္စဥ္ ၅၂၉,၀၀၀ ဦး ေသဆံုးလ်က္ ႐ွိသည္။
-ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ား႐ွိ ကေလးေမြးဖြားျခင္းမ်ား၏ ထက္၀က္ခန္႔မွာ နားလည္တတ္ကၽြမ္းျခင္း မ႐ွိသည့္ အရပ္လက္သည္မ်ားျဖင့္ ေမြးဖြားေနရျခင္း ျဖစ္သည္။


ဆင္းရဲျခင္း၏ နိဂံုး

ယခုေဆာင္းပါးတြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္းေၾကာင္း (Poverty Line)၊ ေအာက္ေျခ သန္း ၁,၀၀၀ (The Bottom Billion)၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား (Poverty Traps)၊ ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ား (Millennium Development Goals)၊ ကုလသမဂၢ၏ ေထာင္စုႏွစ္ စီမံကိန္း (UN Millennium Project) ႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈဆိုင္ရာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ အခ်က္အလက္မ်ား ဟူ၍ အသီးသီး ႐ွင္းလင္းေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္သို႔ နီးကပ္လာၿပီ ျဖစ္၍ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ ကုလသမဂၢ ေထာင္စုႏွစ္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၏ ပန္းတိုင္ျဖစ္သည့္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ သည္လည္း မေ၀းေတာ့သည့္ ကာလတြင္ ေရာက္႐ွိလာေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္း၏ အျခားတဖက္ သို႔တည္းမဟုတ္ အထက္ဘက္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ အမိျမန္မာႏိုင္ငံကို မည္သည့္အခ်ိန္ကာလတြင္ ေတြ႕ရမည္ဆိုသည္ကိုမူ ခန္႔မွန္းရခက္ဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုး စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ႐ွိမွသာ လက္႐ွိက်ေရာက္ေနသည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။


ညီညီ(သံလြင္)
ရည္ညႊန္း: -
http://en.wikipedia.org/wiki/Poverty_threshold
UN Millenium Project Fast Facts
Poverty Net, World Bank
The Bottom Billion (2007) by Paul Collier
UN Millienium Project (Questions and Answers)
Investing in Development - A Practical Plan to Achieve the Millenium Development Goals : Report to the UN Secretary-General

http://www.thanlwin.com/ မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။