မသိလုိ႔မွားတာပါဆုိတုိင္း

ဧရာဝတီ ေဆာင္းပါး
ေအာင္ေက်ာ္ | စက္တင္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၀၈
ယမန္ႏွစ္က ဘာသာေရးပြဲတခုတြင္ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေနျပည္ေတာ္မွ အရာရိွၾကီးတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဆံုျဖစ္သည္္။ သည္လုိျဖင့္ စကားစပ္မိၾကရာက ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ကန္ေတာ့တဲ့အခါ ခါးမွာခ်ိတ္ထားေသာ ေသနတ္ကုိ ျဖဳတ္ထားသင့္ေၾကာင္းကိစၥ ေရာက္သြားသည္။

မိတ္ေဆြတေယာက္က ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ၀ိနည္းေတာ္ရိွေၾကာင္း၊ “အဂါရ၀ ငါးပါး” ကုိ ေရွာင္ရွားၾကရေၾကာင္း၊ အျမင့္မွာ ရိွေနသူ၊ ေက်ာေပးထားသူ၊ မေလးမစား အမူအယာျပသူ၊ လက္နက္ကုိင္ေဆာင္ထားသူ၊ အရုိအေသ မျပဳသူတုိ႔ကုိ တရား မေဟာရ၊ အကန္ေတာ့ မခံၾကရေၾကာင္း၊ အကန္ေတာ့ခံမိပါက ရဟန္းေတာ္တြင္ အာပတ္ သင့္ ေရာက္ပါေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။

ဥပမာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ အာဏာရိွစဥ္က တရက္တြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕မွ စာသင္တုိက္ႀကီး တတုိက္သုိ႔သြားကာ ဆရာေတာ္ကုိ ဖူးေတြ႕ ေၾကာင္း၊ ထုိအခါ ဆရာေတာ္က “ငါ့ကုိရိွမခုိးခင္ မင့္ခါးက ေသနတ္ကုိ အရင္ျဖဳတ္ပါဦး” ဟု အမိန္႔ရိွ ေၾကာင္း၊ ထုိစကားကုိ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔က သူ႔ကုိ ဆရာေတာ္က ရႈတ္ခ်စကားဆုိသည္အထင္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္းလွည့္ျပန္ သြားခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

မသိနားမလည္လုိ႔ပါဆုိၿပီး အမွားတခုကုိ က်ဴးလြန္မိလွ်င္ အကုသုိလ္ကံကေတာ့ ခြင့္လႊတ္မည္ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာပါ သည္။ အမိအဘကို မသတ္ရဆုိသည့္ ပညတ္ခ်က္ကုိ မသိနားမလည္လုိ႔ဆုိၿပီး က်ဴးလြန္မိလွ်င္ ထုိသူ မွာ ကံႀကီးထုိက္ မည္ပင္ ျဖစ္သည္။

ယေန႔ကာလတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားက နအဖ၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ႀကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္စသည့္ အေပါင္းပါမ်ားအား သံဃာကုိ ေစာ္ကားေမာ္ကား ျပဳမႈမ်ားေၾကာင့္ “ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ” ေဆာင္ထား ၾကသည္။

အမွန္စင္စစ္ ထုိ “ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ” ဆုိသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ သာသနာေတာ္ထမ္း ရွင္ရဟန္းတုိ႔အား ေစာ္ကားျပဳမူလာျခင္းကုိ ေနာင္မျပဳရဲေအာင္ ကံေဆာင္တားျမစ္ ဆံုးမျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အၾကင္သူသည္ …

• ရဟန္းတို႔အား လာဘ္မရစိမ့္ေသာငွာ အားထုတ္၏။
• ရဟန္တုိ႔အား အက်ိဳးမဲ့စိမ့္ေသာငွာ အားထုတ္၏။
• ရဟန္းတုိ႔အား ေနရာမရစိမ့္ေသာငွာ အားထုတ္၏။
• ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဆဲေရး၏၊ ၿခိမ္းေျခာက္၏။
• ရဟန္းအခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေစ၏။
• ျမတ္စြာဘုရား ေက်းဇူးမဲ့ကုိ ေျပာ၏။
• တရားေတာ္၏ ေက်းဇူးမဲ့ကုိ ေျပာ၏။
• သံဃာ၏ ေက်းဇူးမဲ့ကုိ ေျပာ၏။

ရဟန္းတုိ႔ ထုိအဂၤါ ရွစ္ပါးႏွင့္ညိစြန္းေသာ ဥပါသကာအား သပိတ္ေမွာက္ရမည္ဟု စူဠ၀ါပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္ စာ-၂၆၅ ခုဒၵက ၀တၳဳကမၼ အခန္းက႑တြင္ သပိတ္ေမွာက္အဂၤါရွစ္ပါးကုိ ျပဆုိထားသည္။

“ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ”ကုိ သာသနာေတာ္အတြင္း ရိွရိွသမွ်ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဆႏၵရယူျပီးမွ သိမ္အတြင္းတြင္ ကမၼ၀ါစာျဖင့္ ျပဌာန္းရသည္ျဖစ္၍ ရဟန္းေတာ္တပါးတေလ၏ ျပဌာန္းခ်က္မဟုတ္။ သံဃာေတာ္အားလံုး၏ အမိန္႔ အာဏာျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံျပဳစဥ္က မိမိဆႏၵပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ သာသနာေတာ္ထမ္း ရဟန္းေတာ္တုိင္းက ေလးစားလုိက္ နာၾကရသည္။ ထုိကံေဆာင္ျခင္းမွ ေသြဖည္၍ ကံျပဳခံရသူမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးကိစၥမ်ား လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးပါက ထုိပုဂိၢဳလ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပညတ္ခ်က္ကုိ က်ဴးေက်ာ္ရာေရာက္သျဖင့္ အာပတ္ သင့္ေရာက္ပါသည္။

“ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ”၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဘာသာေရးကုိ မသိနားမလည္၍ တၾကိမ္တခါ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္မိျခင္းကုိ အခ်ိန္မီ သိရိွကာ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ႏိုင္ေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။

ကာယကံရွင္မ်ားက မိမိတုိ႔ျပဳမွားမိသည္မ်ားကုိ သံဃာသုိ႔ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မွသာလွ်င္ ကံေဆာင္ထားျခင္းမွ ရုပ္သိမ္းေပးခြင့္ ရိွပါသည္။ ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းမည္ဆုိကလည္း၊ ကံေဆာင္စဥ္က နည္းအတုိင္း၊ သံဃာအားလံုး၏ ဆႏၵရယူျပီး သိမ္အတြင္း ၀ယ္ ကမၼ၀ါစာျဖင့္ ျပန္လည္၍ ကံလႊတ္ ရုပ္သိမ္းေပးေတာ္မူၾကရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားက နအဖအစိုးရႏွင့္အေပါင္းပါ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္တုိ႔ အားလံုး အေပၚ “ပတၲနိကၠဳဇၨနကံ” ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္ခဲ့ပါျပီ။ တၾကိမ္မွ် မေတာင္းပန္ခဲ့ဘူးပါ။ ထုိသုိ႔ မေတာင္းပန္ျခင္းသည္ နအဖ စစ္အစုိးရႏွင့္ အေပါင္ပါမ်ားအဖုိ႔ သံသရာခရီးတြင္ နစ္သည္ထက္ နစ္လာၾကရဖုိ႔ သာ ရိွေပသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားအား အလွဴအတန္းစသည္ ေပးလွဴခြင့္၊ ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ခြင့္၊ ေသလွ်င္ သရဏဂံုတင္ခြင့္ ဆံုးရႈံးၾကရေပေတာ့မည္။ လူ႔ဘ၀ကုိရပါလွ်က္ အေပါင္းအသင္း မွားသျဖင့္ လူျဖစ္ရႈံးၾကရေလျပီ။

လတ္တေလာအားျဖင့္ သံဃာမ်ားက ထုိကံေဆာင္ထားၾကသည့္အတြက္ မိမိတုိ႔တြင္ “သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ” ဟူေသာ သရဏဂံု တပါး က်ိဳးေပါက္သြားၾကျပီ။ သရဏဂံု မတည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကရျပီ။ ထုိသူမ်ားအဖုိ႔ မည္မွ် ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္၍ လွဴလုိၾကသည္ျဖစ္ေစ၊ လွဴေလသမွ် တန္းေလသမွ် ဘာကုသုိလ္မွ်မရႏိုင္ေတာ့ျပီ။ စစ္တပ္၊ ရဲ ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္တုိ႔ အားလံုး သတိထားၾကစရာပါ။ ကုသုိလ္လုပ္၍မရေတာ့လွ်င္ အသက္ရွင္ေနသည့္ ကာလတေလွ်ာက္ အကုသုိလ္သာ စုမိၾကဖုိ႕ျဖစ္လာသည္။

ယခုလတ္တေလာမွာေတာ့ နအဖက ၄င္းတုိ႔လုပ္ေနၾကလုပ္ထံုးအတုိင္း သံဃာေတာ္မ်ားကပဲ သူတုိ႔ အလွဴကုိ လက္ခံေနၾက သေယာင္ေယာင္ ဆရာေတာ္ေတြကုိ ၀ါဆုိသကၤန္းေတြကပ္၊ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးမ်ားသုိ႔ ဆြမ္းဆန္ ေတာ္ အိတ္ေတြ၊ ၀တၳဳ ပေဒသာပင္ေတြ ေ၀ေနေအာင္လွဴျပ ေနၾကသည္။ စင္စစ္ ထုိအလွဴမ်ားအေပၚ သံဃာ ေတာ္ မ်ားက သာယာမႈျဖစ္ေတာ္ မမူၾက။ ထုိအလွဴမ်ားေၾကာင့္ လွဴရသူတုိ႔မွာ ကုသုိလ္မရသည့္ျပင္ ရဟန္းေတာ္ တုိ႔အား အာပတ္သင့္ ေရာက္ေအာင္ တြန္းပုိ႔ေနရာသာေရာက္ေနသည္။ ကုသုိလ္ျပဳကာမွ ငရဲသာရေနသည္။

အဆုိးဆံုးကေတာ့ သံဃာ့၀ိနည္းကုိ နားမလည္ဘဲ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကဲ့သုိ႔ ဆက္ဆံေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အေရးအခင္းမွာ ပါသည္ဆုိလွ်င္ပင္ သူတုိ႔မွာ ဆံုးမၾကဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းရထားသူမ်ားလုိ သံဃာေတာ္ ေတြကုိ ရိုက္လုိရုိက္၊ သတ္လုိသတ္ သကၤန္းဆြဲခြၽတ္ လုိခြၽတ္္ျပဳေနၾကသည္။

သံဃာေတာ္ျဖစ္ျပီဆုိသည္ႏွင့္ ကာယကံရွင္၏ ဆႏၵမပါဘဲ၊ မည္သူတစံု တဦးကမွ် သကၤန္းကို ဆြဲခြၽတ္၍မရပါ။ ထုိပုဂိၢဳလ္ ကုိယ္တုိင္က ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္ႏွင့္မညီဘဲ ပါရာဇိက ကဲ့သုိ႕ေသာ လူ၀တ္လဲေပးရမည့္ သိကၡာပုဒ္ ေတာ္ကုိ က်ဴးလြန္ ေဖာက္ဖ်က္မိသည့္တုိင္ ထုိအျပစ္ကုိ ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္က ၀န္ခံမွသာ လူ၀တ္လဲေပးႏိုင္ သည္။

အကယ္၍ ဇြတ္အတင္းဆြဲခြၽတ္သျဖင့္ ကုိယ္ေပၚတြင္ သကၤန္းမရိွေတာ့လင့္ကစား၊ ကာယကံရွင္က မိမိသည္ ရဟန္းတပါး ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ယူထားေလသမွ် သံဃာအျဖစ္မွာပဲ ရိွေနေပသည္။ ထုိပုဂိၢဳလ္ကုိ ရုိက္ႏွက္ ညွဥ္းပန္း ျခင္းျပဳျပဳသမွ်သည္ သံဃာအေပၚက်ဴးလြန္မိျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ သံဃာေတာ္ဆိုသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ တတန္းတည္းထား ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ၾကရမည့္ ရတနာ သံုးပါး ၀င္ ျဖစ္ေတာ္မူၾကသည္။ ရတနာသံုးပါးကုိ ျပစ္မွား က်ဴးလြန္ရဲေနၾကသည္။

“သံဃာမရိွလဲျဖစ္ပါတယ္”ဆုိသည့္စကားမွာ သရဏဂံု ပ်က္ေစပါသည္။

ထုိအကုသုိလ္မ်ားေၾကာင့္ ျပစ္မွားၾကသူတုိ႔မွာ သံဃာဂုိဏ္းသင့္ၾကရျပီ။ သံဃာဂုိဏ္းသင့္သည္ ဆုိသည္မွာ ယခု ဘ၀တြင္ ဘာကုသုိလ္လုပ္လုပ္ ကုသိုလ္မရ။ တရားထုိင္လွ်င္လည္း မဂ္ဖုိလ္မရ ႏိုင္ေတာ့သည့္“မဂ္တားဖုိလ္တား ကိစၥၾကီး” ျဖစ္ပါ သည္။ “မဂ္၏ အႏၲရာယ္္”ျဖစ္ၾကရျပီ။ မည္သူမွ် ကယ္တင္၍မရႏိုင္ဘဲ အပါယ္ေလးဘံု သုိ႔ သာသြားရ မည့္ တလမ္းသြားမ်ား ျဖစ္ၾကရျပီ။

ကုလားဖုမင္းသည္ ခႏၲီ၀ါဒီရွင္ ရေသ့ကုိ ညွဥ္းပန္းခဲ့သျဖင့္ ေျမမ်ိဳခံရဘူးေၾကာင္း နိပါတ္မွာလာပါ သည္။ ရေသ့ သည္ ရဟန္းေလာက္မျမင့္ျမတ္ေသးပါ။

မႏုႆတၲဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ။ လူ႕ဘ၀သည္ရခဲလွပါ၏။ ထိုရခဲလွေသာလူ႕ဘ၀တြင္၊ မိမိေနာင္ ေရးအတြက္ တတ္ ႏိုင္သမွ် ကုသုိလ္စုဖုိ႕သာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ မိမိေသလွ်င္ မိမိေနာက္သုိ႔ မိမိျပဳခဲ့သည့္ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ကံမ်ားသာ ပါသြားၾကပါ မည္။ မိမိအတြက္မဟုတ္ပါဘဲ သံဃာကုိသတ္ျဖတ္ေနရသည့္အျဖစ္မ်ိဳး ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ေရာက္ ေနရပါသနည္း။ ထုိပုဂိၢဳလ္ မ်ိဳးအတြက္ မိမိမွာ တသံသရာလံုး အနစ္မြန္းခံရေပေတာ့မည္။ ထုိက္တန္ပါရဲ႕လား။

ထုိက်ဴးလြန္ေနသူမ်ားကုိ ေမးလုိပါသည္။ သင္တုိ႔လူ႔ျပည္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ဆက္လက္ အသက္ရွည္ေနၾကဦး မည္ဟု ထင္ပါသနည္း။ အာဏာတည္ၿမဲဖုိ႔ဆုိေတာ့ေကာ။ ဘယ္ႏွႏွစ္ခံပါ မည္နည္း။ အဲသည့္ ႏွစ္ကေလး အတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာသြားမလဲ။ အဲသည့္ ဥစၥာပစၥည္းကေကာ ျမဲပါ့မလား။

ဦးေန၀င္းတုန္းက ၁၉၈၅ မွာ မဟာ၀ိဇယေစတီေတာ္ကုိ အသံုးခ်၍ မလုပ္ေကာင္း လုပ္ေကာင္း ယၾတာေခ်ခဲ့ သည္။ သာသနာသန္႕ရွင္းေရးဆုိျပီး တကယ့္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ မိန္းမေတြႏွင့္ရႈပ္သေယာင္စြပ္စြဲျပီး သကၤန္း ဆြဲခြၽတ္ လုပ္ခဲ့သည္။ ဘယ္ႏွႏွစ္ခံခဲ့ပါသနည္း။ ဦးေန၀င္းေသေတာ့ ဘယ္ပံုစံႏွင့္ေသခဲ့ရပါသနည္း။

ဦးေန၀င္းတသက္ စုေဆာင္းခဲ့ရသမွ် ဥစၥာဓနမ်ားကုိေကာ စံစားသြားရပါရဲ႕လား။ ဦးေန၀င္းကုိယ္တုိင္ အေျခခံ ဥပေဒ ၾကီးေတြအခုိင္အမာျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ တုိင္းျပည္ၾကီး မရႈမလွ ပ်က္စီးခဲ့ရသည္ကုိ သံေ၀ဂ ယူသင့္ ပါသည္။ အဲသည္တုန္းက သံဃာကုိ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပစ္မွားခဲ့ၾကသူမ်ား ဘာျဖစ္သြားၾကပါသနည္း။

ဗိုလ္ခင္ညြန္႕က ပထမအၾကိမ္ သံဃာကံေဆာင္ပြဲၾကီးကုိ ေခ်မွဳန္းျပီး အထင္ကရ သံဃာေတာ္ ၾကီးမ်ားကုိ အတင္းလူ၀တ္လဲ ေထာင္ခ်လုပ္ခဲ့သည္။ ဘယ္ႏွႏွစ္မ်ား အာဏာမွာ တည္ျမဲခ့ဲပါ သနည္း။ သူလုပ္ခဲ့သမွ် အကုသုိလ္ကံေတြပဲ သူ႔ေနာက္ပါသြား မည္သာျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္ ထဲတြင္ အခုိင္မာဆံုးဆုိရမည့္ ဗိုလ္ခင္ညြန္႕တေယာက္ ဘယ္ပံုစံျဖင့္ ျပဳတ္သြားခဲ့ရပါ သနည္း။ သူ႔တသက္ ရွာေဖြစုေဆာင္းရယူခဲ့ေသာ ဥစၥာ မ်ားေကာ တည္ျမဲခဲ့ပါရဲ႕လား။ သံဃာကုိ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္းခဲ့ၾကသည့္ သူ႕ေနာက္လုိက္မ်ားေကာ ဘာျဖစ္ သြားၾကပါသနည္း။

အခုေကာ ဗိုလ္သန္းေရႊ အာဏာမက္ျပီး သံဃာေတာ္မ်ားကုိ သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းႏွိမ္နင္းေရး ေတြလုပ္ေနျပန္ျပီ။ သူလဲအခု အသက္ ၇၄ ႏွစ္။ ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွႏွစ္အသက္ရွင္ေနဦး မွာမုိ႕လဲ။ ကုိယ္ျပဳလုိက္ရသည့္ အကုသုိလ္ ႏွင့္ ျပန္ ရမည့္ အာဏာတည္ၿမဲေရး လံုး၀မမွ်တ။ အာဏာမွာ ျမဲေနယင္ေတာင္ တေန႔မွ် စားေကာင္းျခင္းမစားရ။ အိပ္ေကာင္းျခင္းမအိပ္ရ။ အျမဲတန္း ပူပင္ေသာကျဖင့္သာေနေနရပါမည္။ ရွာေဖြရရိွထားသမွ် ဥစၥာပစၥည္းေတြက ေကာ ျမဲပါ့မလား။ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ေရွ႕လူမ်ားကုိ ရက္ရက္စက္စက္ က်ဴးလြန္ထားမိ ခဲ့ျပီ။ ထုိအကုသုိလ္ကံမ်ားကေကာ ၀ဋ္မလည္ဘဲေနၾကမည္လား။

သည္အာဏာရခဲ့သည့္ ကာလတုိတုိကေလးအတြက္ အ၀ီစိငရဲမွာ အဆံုးအစမရိွ က်က္ၾကရမွာ ျမင္ေယာင္ေသး သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတမိမင္းသားကေလးသည္ ထုိအျပစ္မ်ားကုိ ျမင္သျဖင့္ “မင္း” မလုပ္ရေအာင္ စကားမေျပာသည့္ အဓိဌာန္ေဆာက္တည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အမွန္ဆုိ မိမိအာဏာရေနစဥ္မွာ တုိင္းျပည္ေကာင္းစားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကမည္ဆုိပါလွ်င္ သူတုိ႔တည္ျမဲေရး အတြက္ ျပည္သူကပင္ ၾကိဳးပမ္းေပး ၾကပါလိမ့္မည္။

ဗို္လ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ တုိ႔ က်ဆံုးသြားပံုကုိၾကည့္လွ်င္ သူတုိ႔သာမက ဆက္စပ္ပတ္သက္သူမွန္သမွ် အားလံုး ဘ၀ပ်က္ ခဲ့ၾကရသည္။

ယခု ဗိုလ္သန္းေရႊက်လွ်င္ေကာ၊ အတူတြဲလုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကသည့္ စစ္တပ္၊ ရဲ ၊ ၾကံ႕ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္ တုိ႔အားလံုး ဘုမသိ ဘမသိ ျဖင့္ သံဃာ့ကံမ်ားပါ ထိၾက မွာမလြဲပါ။ ထုိကံမ်ားမွလြတ္ေအာင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူလည္းကံထုိက္မည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ျပဳလုပ္သူေကာ ေစခုိင္းသူပါ အကုသုိလ္ထပ္တူရၾကပါလိမ့္မည္။

ေနာင္ဘ၀မွာေတာ့ အ၀ီစိမွာတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ေနၾကရဦးမွာပါ။ “ေဂါေဏန ေဂါေဏာ” ဆုိသမုိ႕လား။ ။