ကထိနံနာမ ဗုဒၶဝဏၰိတံ=တစ္ႏွစ္မွ တစ္ၾကိမ္ မဟာကထိန္ အလွဴဒါမည္သည္ကုိ၊ ဘုရားအဆူဆူတုိ႔ခ်ီက်ဴးေတာ္မူသည္ဆုိသကဲ့သုိ႔ပါပဲ။ ဆြမ္းမွာ ပိဏ္၊ေက်ာင္းမွာသိမ္၊ သကၤန္းမွာကထိန္ ဆုိတဲ့ဆုိရုိးစကားအရ...
ဆြမ္းဆုိလ်ွင္
မိမိတုိ႔ အိမ္ေရွ့ဆြမ္းရပ္လာတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ရဲ့ သပိတ္ထဲ
ဆြမ္းတစ္ဇြန္း၊ဟင္းတစ္ခြက္၊ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ခ်က္ျပီး ေလာင္းလွဴမယ္ဆုိရင္
ပုဂၢဳိလ္စြဲလည္းကင္း၊ေစတနာလည္းနုိင္နင္း၊သဒၶါတရားလည္းျဖဴဝင္းျပီး စိတ္နုိင္
ကုိယ္နုိင္လွဴရလုိ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္မယ္။တစ္ႏွစ္မွာ
ရက္ေပါင္း(၃၆၅)ရက္ရွိေတာ့ ရက္မွန္မွန္ ဆြမ္းေလာင္းလွဴသူမွာ တစ္ရက္လ်ွင္
ပုဗၺေစတနာ(မလွဴမီျဖစ္တဲ့ေစတနာ)၊မုဥၥေစတနာ(လွဴဆဲအခါမွာျဖစ္တဲ့ေစတနာ)၊အပရေစတနာ(လွဴျပီးေနာက္
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္တဲ့ေစတနာ)ကုသုိလ္ရယ္ဆုိျပီး သုံးမ်ဳိးရတာေပါ့။(၃၆၅)ရက္ဆုိေတာ့ တစ္ႏွစ္မွာ(၁၀၉၅)မ်ဳိးရတယ္လုိ႔ဆုိရမွာပါ။
အဲဒီလုိ ေန႔ရက္မွန္မွန္ ဆြမ္းေလာင္းတာကလည္း တမင္သက္သက္ တကူးတက လုပ္ေနရတာ မဟုတ္ပါဘူး။မိမိစားဖုိ႔ရာ ခ်က္တဲ့အထဲက ေဝခြဲျပီး လွဴရတာျဖစ္လုိ႔ လုပ္အားေရာ ပစၥည္းဝတၳဳပါ ပင္ပန္းတယ္၊တာဝန္ၾကီးတယ္လုိ႔ မဆုိနုိင္ပါဘူး။စိတ္နုိင္၊ကုိယ္နုိင္၊သဒၶါနုိင္၊ ပစၥည္းဝတၳဳနုိင္နင္းစြာလွဴရတဲ့ အလွွွွဴမုိ႔ "ဆြမ္းမွာ ပိဏ္" ဆုိၾကတာပါ။
ေက်ာင္းမွာသိမ္ ဆုိတာကေတာ့ သာသနာေတာ္ အေနႏွင့္ၾကည့္မည္ဆုိလ်ွင္ သိမ္သည္ အေရးအၾကီးဆုံး၊ခရီးအေရာက္ဆုံး၊ေက်းဇူးအမ်ားဆုံျဖစ္ေပသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရဟန္းခံခ်င္တယ္၊သိမ္မရွိက ရဟန္းခံလုိ႔ မရဘူး၊သံဃာေတာ္မ်ား ဥပုသ္ကံျပဳခ်င္တယ္၊သိမ္မရွိပါက ဥပုဥ္ကံျပဳ၍မရပါ။ကထိန္ခင္းခ်င္တယ္။သိမ္မရွိလ်ွင္ ကထိန္ခင္းလုိ႔မရပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ သိမ္သည္ သာသနာေတာ္အေနႏွင့္အင္မတန္ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ အရာဝတၳဳျဖစ္ပါတယ္။ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းမည္ဆုိလ်ွင္ ရုိးရုိးေက်ာင္းေဆာက္လုပ္လွဴတာထက္ သိမ္ကုိေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းတာက ပုိျပီး အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားပါတယ္။ရဟန္းခံခ်င္သူမ်ား၊ကထိန္ခင္းခ်င္သူမ်ားကုိ ရဟန္းခံျဖစ္ေအာင္၊ကထိန္ခင္းျဖစ္ေအာင္ သိမ္က ေက်းဇူးျပဳစြမ္းေဆာင္ေပးမွာပါ။ေက်ာင္းတကာ ေက်ာင္းတြင္ သိမ္ေက်ာင္းက ပုိမုိအသုံးဝင္ ေက်းဇူးမ်ားသျဖင့္ ေက်ာင္းမွာ သိမ္လုိ႔ဥဒါန္းစကားဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သကၤန္းမွာကထိန္ဆုိတာက။ကထိန္ဆုိတာ ဘာလဲ၊ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ၊ဘာေၾကာင့္ကထိန္အလွဴလုိ႔ေခၚတာလဲ၊ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ လူေတြျပဳရတာလား၊ရဟန္းေတြျပဳလုပ္ရတာလား၊ဘယ္လုိရဟန္းမ်ားသာ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရသလဲ၊ဆုိတာေမးဖြယ္ရွိပါတယ္။
ကထိန္ဆုိတာ ကထိန=ဆုိတဲ့ပါဠိစကားလုံးကေနဆင္းသက္လာျပီး ၊ထုိ ကထိနဆုိတဲ့ ပါဠိကုိ ကထိန္ဟူ၍ ျမန္မာမွဳျပဳျပီး အလြယ္အသုံးျပဳထားတဲ့ပါဠိပ်က္စကားလုံးျဖစ္ပါတယ္။ကထိနဆုိတဲ့စကားလုံးက ျမဲျမံျခင္း၊ခုိင္ခံျခင္း၊ခုိင္ျမဲျခင္းဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။အနည္းငယ္ခ်ဲ့ေျပာရရင္ ဝါဆုိလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ထိ ပုရိမ ဝါဆုိေတာ္မူၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လအတြင္းမွာ သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျပီး အလွဴခံရရွိေတာ္မူၾကသည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ထုိသကၤန္းရဲ့ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ ဝိနည္းေဒသနာေတာ္မ်ားထဲက တစ္ခ်ဳိ့ေသာ သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ကာလအပုိင္းအျခားနဲ႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္းဆုိတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ကုိ မလြဲမေသြ ဧကန္မုခ် ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲ ရရွိမွာျဖစ္လုိ႔ ကထိန ကထိန္ဟုေခၚဆုိရျခင္းျဖစ္ျပီး၊ကထိန္ခင္းတဲ့အခါမွာ သကၤန္းသုံးထည္ျဖင့္သာခင္းရတာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီသကၤန္းကုိ ကထိန္သကၤန္း၊လုိ႔ေခၚဆုိျပီး၊အဲဒီအလွဴကုိလည္း ကထိန္အလွဴလုိ႔ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက အာရညကဓုတင္၊ပိ႑ပတ္ဓုတင္၊ပံ့သုကူဓုတင္၊တိစီဝရဓုတင္ ေဆာင္ေတာ္မူၾကတဲ့ ပါေဝယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ဖူးေမ်ွာ္ဖုိ႔အတြက္ သာဝတၳိကုိလာရင္း လမ္းမွာ ဝါဆုိရမယ့္အခ်ိန္နဲ႔နီးေနတဲ့အတြက္ သာဝတၳိမေရာက္မီ သာဝတၳိႏွင့္ ယူဇနာေျခာက္ဆယ္ေလာက္ေဝးတဲ့ သာေကတျမဳိ႔မွာ ဝါဆုိရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ၾကုံၾကရပါတယ္။ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရားသီးတင္းေတာ္မူတဲ့ သာဝတၳိျပည္နဲ႔နီးေနတဲ့ ေနရာမွာ ဝါဆုိရျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိဖူးေမ်ွာ္ခြင့္မရတာေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၾကပါတယ္။ဒါနဲ႔ဝါက်ြတ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ သာဝတၳိကုိလာတဲ့အခါ လမ္းမွာ သည္းထန္စြာရြာသြန္းတဲ့မုိးေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဝတ္ဆင္ထားတဲ့ သကၤန္းေတြ၊ႏွစ္ထပ္သကၤန္းေတြအားလုံး မုိးေတြစုိရႊဲကုန္ပါတယ္။ျမတ္စြာဘုရားထံကုိေရာက္လာတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဝါတြင္းကာလမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးျပီး တရားအားထုတ္ခြင့္ရ.မရေမးတဲ့အခါ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားအပါးသုံးဆယ္က မိမိတုိ႔အျဖစ္ကုိေလ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ အခက္အခဲမ်ားကုိ ေရွးရွဳျပီးျမတ္စြာဘုရားရွင္က ရဟန္းတုိ႔ ဝါက်ြတ္ျပီးေသာရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ငါဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္။ထုိကထိန္ခင္းေသာ(ကထိန္အာနိသင္)ရေသာ ရဟန္းတုိ႔အားလည္း ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းအား မပန္ၾကားမူပဲ ဒါယကာတုိ႔အိမ္ကုိသြားလာနုိင္ျခင္း၊တိစီဝရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာသကၤန္းကုိမယူပဲသြားလာနုိင္ျခင္း၊ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကြပါဟုမဖိတ္ပဲ၊ထမင္းစားၾကြပါ၊မုန္႔စား
ၾကြပါ စတဲ့လူအသုံးအႏွဳန္းမ်ားျဖင့္ ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ ဘုဥ္းေပးနုိင္ျခင္း၊အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိေဆာင္နုိင္ျခင္း၊ထုိကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္းတုိက္၌ ျဖစ္ေပၚသမ်ွေသာ သကၤန္းမ်ားကုိ ကထိန္ခင္းေသာရဟန္းတုိ႔အားျဖစ္ရျခင္း စတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ငါးပါး(သိကၡာပုဒ္ငါးပုဒ္)ကင္းလြတ္ခြင့္ကုိ ရေတာ္မူပါတယ္။ဒါကကထိန္ခင္းျခင္းရယ္၊ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ပုံလာပုံျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ပထမဝါဆုိေတာ္မူတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာခင္းရတာပါ။ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္သြားခင္းမလုိ႔စတဲ့ လူအမ်ားေျပာဆုိတဲ့စကားအရ ..ကထိန္ကုိလူမ်ားခင္းလုိ႔မရပဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာခင္းရတာပါ။ရဟန္းေတာ္ေတာင္မွ ပုရိမဝါ(ပထမဝါ)ဆုိတဲ့ရဟန္းမ်ားသာခင္းလုိ႔ရတာပါ။(ပစၦိမဝါ)လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒုတိယဝါဆုိေတာ္မူတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ားခင္းလုိ႔မရပါဘူး။လူမ်ားကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကထိန္ခင္းလုိ႔ရေအာင္ သကၤန္းကုိလွဴဒါန္းေပးတဲ့ ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္ျဖစ္သာခံယူခြင့္ရတာပါ။လူအမ်ားအေနနဲ႔ သံဃႆေဒမဆုိျပီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ သကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားက ကထိန္ခင္းမယ့္ ရဟန္းကုိစီစစ္ေရြးခ်ယ္ျပီး သိမ္ထဲမွာ ဥတ္ကမၼဝါစာျဖင့္ ရြတ္ဖတ္ျပီး ကထိန္ခံမယ့္ရဟန္းကုိေပးရတာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိ ကမၼဝါစာျဖင့္ ေပးလာတဲ့သကၤန္းကုိ ခံယူရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္က မိမိဝါဆုိရာေက်ာင္းမွာ ကထိန္ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာကလည္း စြန္႔သင့္တဲ့သကၤန္းကုိစြန္႔၊အဓိ႒ာန္ျပဳသင့္တဲ့သကၤန္းကုိျပဳျပီး ရရွိထားတဲ့သကၤန္းကုိ ဝိနည္းကံအရလုိက္နာျပဳက်င့္ရတာကုိဆုိတာပါ။အဲဒီလုိကထိန္ခင္းျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္(၅)ပါးကုိလည္း ပထမဝါဆုိေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာမ်ားကုိ မိမိႏွင့္အတူ အညီအမ်ွရေစဖုိ႔ အနဳေမာဒနာ သာဓုေခၚဆုိေစတာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိ ကမၼဝါစာနဲ႔ေပးလုိက္တဲ့သကၤန္းကုိ ရရွိထားတဲ့ရဟန္းေတာ္ဟာ မိမိဝါဆုိရာေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ျပန္ျပီး ကထိန္ခင္းကာ မိမိကဲ့သုိ႔ ပထမဝါဆုိေတာ္မူၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အနုေမာဒနာသာဓုေခၚေစျပီး ကထိန္အာနိသင္ငါးပါးရေစတာကုိ ျခဳံျပီး ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ကထိန္ကုိ ပုရိမဝါဆုိၾကတဲ့ရဟန္းေတာ္သာခင္းနုိင္ျပီး လူအမ်ားအေနနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔မရဘဲ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းမွဳသာျပဳလုပ္နုိင္တာပါ။ဒါေၾကာင့္ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ လူအမ်ားကခင္းတာမဟုတ္ပဲ ကထိန္ခံတဲ့ရဟန္းေတာ္ကသာ ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းဟာ ဒီေန႔အလွဴခံျပီး ဒီေန႔ျပီးေအာင္ကံေဆာင္ျပီးတဲ့ သကၤန္းမွသာ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရတာပါ။ညလြန္တဲ့သကၤန္းမျဖစ္ရပါဘူး။ဆုိလုိတာက ဒီေန႔ရတဲ့သကၤန္းကုိ ေနာက္ေန႔က်မွ ခင္းမယ္ဆုိရင္ ကထိန္ခင္းရာမေရာက္ပါဘူး။မသုိးသကၤန္းဆုိတာ ရက္လြန္သြားတဲ့သကၤန္းမဟုတ္ပဲ ဒီေန႔အလွဴခံ ဒီေန႔အျပီးကံေဆာင္ျပီး ဒီေန႔ခင္းတဲ့သကၤန္းကုိေျပာတာပါ။ရက္လြန္သြားတဲ့သကၤန္းမဟုတ္မွသာ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရတာပါ။မသုိးသကၤန္းမွသာကထိန္ခင္းလုိ႔ရတာပါ။အျခားပေဒသာပင္မွာသီးထားတဲ့ ပစၥည္းမ်ားနဲ႔လည္းကထိန္ခင္လုိ႔မရပါဘူး။အဲဒီပစၥည္းမ်ားက လုိအပ္တဲ့ အျခံအရံအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ စည္းရုံးတာမ်ဳိး၊အလွဴခံတာမ်ဳိးလည္းမျဖစ္ရပါဘူး။ေအာက္ထစ္ဆုံး မိမိကုိေမြးေပးလုိက္တဲ့ မိခင္ကုိေတာင္မွ က်ဳပ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္ခင္းပါဆုိျပီး မေျပာရပါဘူး။အဲလုိေျပာျပီး ရလာတဲ့သကၤန္းကုိလည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔မရပါဘူး။ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္က မိမိအလုိလုိ နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး သံဃႆေဒမဆုိျပီး သံဃာကုိရည္စူးျပီး လွဴဒါန္းတဲ့သကၤန္းျဖင့္သာ ကထိန္ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသကၤန္းက ဘယ္ရဟန္းအတြက္စတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ကုိစြဲျပီးလွဴဒါန္းတဲ့သကၤန္းဆုိလည္းက ထိန္ခင္းလုိ႔မရပါဘူး။သံဃာကုိလွဴဒါန္းတဲ့သကၤန္းပဲခင္းလုိ႔ရတာပါ။ေနာက္ျပီး ကာလအပုိင္းအျခားအေနနဲ႔ သီတင္းက်ြတ္ လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ တစ္လ၊တစ္လမွာလည္း နယ္ေျမခ်င္းမတူတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ၾကိမ္သာခင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ျပီးေတာ့ ကထိန္ခင္းဖုိ႔ သိမ္လုိသလုိ ေလးပါးနဲ႔ ေလးပါးအထက္ သံဃာျပည့္မွီမွသာ ကထိန္ခင္းအမွဳျပီးေျမာက္ေစပါတယ္။
ကထိန္ကုိဘုရားအစရွိတဲ့သူေတာ္ေကာင္းမ်ားခ်ီးမြမ္းတာဟာ ထူးျခားမွဳေတြရွိေနလုိ႔ပါ။ဘယ္လုိထူးျခားခ်က္လဲလုိ႔ဆုိေတာ့ ကထိန္သကၤန္းကုိ ၁။ပုဂၢဳိလ္ကုိေရြးခ်ယ္ျပီးလွဴဒါန္းရတာမဟုတ္ပဲ သဃာကုိရည္မွန္းျပီးလွဴဒါန္းရတဲ့သံဃိကဒါနျဖစ္ျခင္း။
၂။အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္သာလွဴဒါန္းနုိင္ျခင္း။
၃။အျခားပစၥည္းဝတၳဳမ်ားျဖင့္ခင္းလုိ႔မရပဲ (အရဟတၱဓဇ)လုိ႔ေခၚတဲ့ သကၤန္းသုံးထည္(အေပၚရုံ=ဧကသီ၊ခါးဝတ္=သင္းပုိင္၊ဒုကၠဳဋ္=ႏွစ္ထပ္သကၤန္း)သုံးမ်ဳိးထဲမွ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္သာခင္းနုိင္ျခင္း။
၄။ကထိန္သကၤန္းကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ကာလအပုိင္းအျခားျဖင့္ တစ္ခ်ဳိ့သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္းဆုိတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ကုိရေစနုိင္တဲ့အတြက္ ဓမၼဒါန(တရားအလွဴ)၊ဝိနည္းအလွူျဖစ္လုိ႔ အလြန္ပင္ထူးျခားေသာေၾကာင့္ ဘုရားစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားခ်ီးမြမ္းၾကတာပါ။ဝါဆုိသကၤန္းနဲ႔ အျခားအလွဴမ်ားက ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ကင္းလြတ္ခြင့္မရပါဘူး။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ကုိ ကင္းလြတ္ေစတဲ့အက်ဳိးအာနိသင္ကုိရေစတာ ကထိန္သကၤန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္အလြန္ထူးျခားတယ္လုိ႔ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္အာနိသင္ရၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွစျပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔ထိ(၅)လတုိင္ေအာင္ေအာက္ပါအက်ဳိးတရားမ်ားကုိရေစပါတယ္။
၁။ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ဒါယကာတစ္ဦးဦးထံသုိ႔သြားလ်ွင္ ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ ပန္ၾကားျပီးမွသြားရေပမယ့္ ကထိန္အာနိသင္ရထားလ်ွင္ မပန္ၾကားပဲသြားလာနုိင္ပါတယ္။
၂။အဓိ႒ာန္တင္ထားတဲ့ သကၤန္းသုံးထည္ကုိ မယူေဆာင္ပဲသြားလာနုိင္ျခင္း။
၃။ထမင္းစားလာပါ။မုန္႔လာစားပါ စတဲ့ မအပ္ေသာ လူအသုံးအႏွုန္းမ်ားနဲ႔ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိသုံးေဆာင္နုိင္ျခင္း၊(ကထိန္အာနိသင္မရရင္ေတာ့ ထုိမအပ္ေသာနည္းနဲ႔ ပင့္ဖိတ္တဲ့ဆြမ္းကုိဘုဥ္းေပးလုိ႔မရပါဘူး။ဘုဥ္းေပးပါက ပါစိတ္အာပတ္သင့္တာပါ။)
၄။သကၤန္းသုံးထည္အျပင္ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္မတင္ပဲ သကၤန္းမ်ားကုိေဆာင္နုိင္ျခင္း။
၅။ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာ သံဃိကသကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားခံစားခြင့္ရျခင္း။ဆုိတဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားကုိရေစပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ားအေနနဲ႔လည္းသကၤန္းအလွဴကုိ လွဴဒါန္းရျခင္း(စီဝရဒါန)၊သံဃိကအလွဴကုိလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း(သံဃိကဒါန)၊အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္
လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း(ကာလဒါန)၊တရားအလွဴေပးျခင္း(ဓမၼဒါန)စတဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားအျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရတဲ့
အက်ဳိးတရားႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ်အက်ဳိးတရားမ်ားကုိရေစနုိင္သည့္အျပင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွကင္းလြတ္ျပီး လြတ္လပ္တဲ့ဘဝမ်ဳိး၌ျဖစ္ရျခင္း၊အစားအေသာက္ အဝတ္အထည္မ်ားစြာကုိ အလုိရွိသလုိသုံးစြဲနုိင္ျခင္း၊အစားအေသာက္၊အဝတ္အထည္ေပါမ်ားျခင္း မိမိကုိယ္ကုိသူတစ္ပါးတုိ႔မလႊမ္းမုိးနုိင္ျခင္း၊မိမိအေနနဲ႔သာသူတစ္ပါးတုိ႔အေပၚအစုိးရျခင္း၊
အထူးသျဖင့္ အလြန္ထူးျခားတဲ့အလွူဒါနျဖစ္လုိ႔ အက်ဳိးထူး အက်ဳိးျမတ္မ်ားစြာကုိရေစျပီး မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ကုိရေစနုိင္၊ေရာက္ေစနုိင္တဲ့ အေထာက္အပ့ံေပးနုိင္တဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားကုိရရွိေစပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းကုိ ရဟန္း၊ရွင္၊လူ မည္သူမဆုိ
လွဴဒါန္းနုိင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကထိန္နဲ႔ပတ္သတ္တာကုိ သိေစခ်င္၊ျပဳလုပ္တတ္ေစခ်င္၊လွဴဒါန္းတတ္ေစခ်င္တဲ့
စိတ္ေစတနာျဖင့္ ကထိန္အေၾကာင္းကုိေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊အိႏၵိယနုိင္ငံ)
http://www.wiradhamma.blogspot.com
ဦးဇင္းဘေလာ့မွာလည္းလာေရာက္ဖတ္ရွဳနုိင္ပါသည္။
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္တဲ့ေစတနာ)ကုသုိလ္ရယ္ဆုိျပီး သုံးမ်ဳိးရတာေပါ့။(၃၆၅)ရက္ဆုိေတာ့ တစ္ႏွစ္မွာ(၁၀၉၅)မ်ဳိးရတယ္လုိ႔ဆုိရမွာပါ။
အဲဒီလုိ ေန႔ရက္မွန္မွန္ ဆြမ္းေလာင္းတာကလည္း တမင္သက္သက္ တကူးတက လုပ္ေနရတာ မဟုတ္ပါဘူး။မိမိစားဖုိ႔ရာ ခ်က္တဲ့အထဲက ေဝခြဲျပီး လွဴရတာျဖစ္လုိ႔ လုပ္အားေရာ ပစၥည္းဝတၳဳပါ ပင္ပန္းတယ္၊တာဝန္ၾကီးတယ္လုိ႔ မဆုိနုိင္ပါဘူး။စိတ္နုိင္၊ကုိယ္နုိင္၊သဒၶါနုိင္၊ ပစၥည္းဝတၳဳနုိင္နင္းစြာလွဴရတဲ့ အလွွွွဴမုိ႔ "ဆြမ္းမွာ ပိဏ္" ဆုိၾကတာပါ။
ေက်ာင္းမွာသိမ္ ဆုိတာကေတာ့ သာသနာေတာ္ အေနႏွင့္ၾကည့္မည္ဆုိလ်ွင္ သိမ္သည္ အေရးအၾကီးဆုံး၊ခရီးအေရာက္ဆုံး၊ေက်းဇူးအမ်ားဆုံျဖစ္ေပသည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရဟန္းခံခ်င္တယ္၊သိမ္မရွိက ရဟန္းခံလုိ႔ မရဘူး၊သံဃာေတာ္မ်ား ဥပုသ္ကံျပဳခ်င္တယ္၊သိမ္မရွိပါက ဥပုဥ္ကံျပဳ၍မရပါ။ကထိန္ခင္းခ်င္တယ္။သိမ္မရွိလ်ွင္ ကထိန္ခင္းလုိ႔မရပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ သိမ္သည္ သာသနာေတာ္အေနႏွင့္အင္မတန္ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ အရာဝတၳဳျဖစ္ပါတယ္။ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းမည္ဆုိလ်ွင္ ရုိးရုိးေက်ာင္းေဆာက္လုပ္လွဴတာထက္ သိမ္ကုိေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းတာက ပုိျပီး အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားပါတယ္။ရဟန္းခံခ်င္သူမ်ား၊ကထိန္ခင္းခ်င္သူမ်ားကုိ ရဟန္းခံျဖစ္ေအာင္၊ကထိန္ခင္းျဖစ္ေအာင္ သိမ္က ေက်းဇူးျပဳစြမ္းေဆာင္ေပးမွာပါ။ေက်ာင္းတကာ ေက်ာင္းတြင္ သိမ္ေက်ာင္းက ပုိမုိအသုံးဝင္ ေက်းဇူးမ်ားသျဖင့္ ေက်ာင္းမွာ သိမ္လုိ႔ဥဒါန္းစကားဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သကၤန္းမွာကထိန္ဆုိတာက။ကထိန္ဆုိတာ ဘာလဲ၊ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ၊ဘာေၾကာင့္ကထိန္အလွဴလုိ႔ေခၚတာလဲ၊ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ လူေတြျပဳရတာလား၊ရဟန္းေတြျပဳလုပ္ရတာလား၊ဘယ္လုိရဟန္းမ်ားသာ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရသလဲ၊ဆုိတာေမးဖြယ္ရွိပါတယ္။
ကထိန္ဆုိတာ ကထိန=ဆုိတဲ့ပါဠိစကားလုံးကေနဆင္းသက္လာျပီး ၊ထုိ ကထိနဆုိတဲ့ ပါဠိကုိ ကထိန္ဟူ၍ ျမန္မာမွဳျပဳျပီး အလြယ္အသုံးျပဳထားတဲ့ပါဠိပ်က္စကားလုံးျဖစ္ပါတယ္။ကထိနဆုိတဲ့စကားလုံးက ျမဲျမံျခင္း၊ခုိင္ခံျခင္း၊ခုိင္ျမဲျခင္းဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။အနည္းငယ္ခ်ဲ့ေျပာရရင္ ဝါဆုိလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ထိ ပုရိမ ဝါဆုိေတာ္မူၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လအတြင္းမွာ သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျပီး အလွဴခံရရွိေတာ္မူၾကသည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ထုိသကၤန္းရဲ့ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ ဝိနည္းေဒသနာေတာ္မ်ားထဲက တစ္ခ်ဳိ့ေသာ သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ကာလအပုိင္းအျခားနဲ႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္းဆုိတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ကုိ မလြဲမေသြ ဧကန္မုခ် ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲ ရရွိမွာျဖစ္လုိ႔ ကထိန ကထိန္ဟုေခၚဆုိရျခင္းျဖစ္ျပီး၊ကထိန္ခင္းတဲ့အခါမွာ သကၤန္းသုံးထည္ျဖင့္သာခင္းရတာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီသကၤန္းကုိ ကထိန္သကၤန္း၊လုိ႔ေခၚဆုိျပီး၊အဲဒီအလွဴကုိလည္း ကထိန္အလွဴလုိ႔ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာပုံကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက အာရညကဓုတင္၊ပိ႑ပတ္ဓုတင္၊ပံ့သုကူဓုတင္၊တိစီဝရဓုတင္ ေဆာင္ေတာ္မူၾကတဲ့ ပါေဝယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ဖူးေမ်ွာ္ဖုိ႔အတြက္ သာဝတၳိကုိလာရင္း လမ္းမွာ ဝါဆုိရမယ့္အခ်ိန္နဲ႔နီးေနတဲ့အတြက္ သာဝတၳိမေရာက္မီ သာဝတၳိႏွင့္ ယူဇနာေျခာက္ဆယ္ေလာက္ေဝးတဲ့ သာေကတျမဳိ႔မွာ ဝါဆုိရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ၾကုံၾကရပါတယ္။ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရားသီးတင္းေတာ္မူတဲ့ သာဝတၳိျပည္နဲ႔နီးေနတဲ့ ေနရာမွာ ဝါဆုိရျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိဖူးေမ်ွာ္ခြင့္မရတာေၾကာင့္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၾကပါတယ္။ဒါနဲ႔ဝါက်ြတ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ သာဝတၳိကုိလာတဲ့အခါ လမ္းမွာ သည္းထန္စြာရြာသြန္းတဲ့မုိးေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဝတ္ဆင္ထားတဲ့ သကၤန္းေတြ၊ႏွစ္ထပ္သကၤန္းေတြအားလုံး မုိးေတြစုိရႊဲကုန္ပါတယ္။ျမတ္စြာဘုရားထံကုိေရာက္လာတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဝါတြင္းကာလမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးျပီး တရားအားထုတ္ခြင့္ရ.မရေမးတဲ့အခါ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားအပါးသုံးဆယ္က မိမိတုိ႔အျဖစ္ကုိေလ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ထုိရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ အခက္အခဲမ်ားကုိ ေရွးရွဳျပီးျမတ္စြာဘုရားရွင္က ရဟန္းတုိ႔ ဝါက်ြတ္ျပီးေသာရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ငါဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္။ထုိကထိန္ခင္းေသာ(ကထိန္အာနိသင္)ရေသာ ရဟန္းတုိ႔အားလည္း ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းအား မပန္ၾကားမူပဲ ဒါယကာတုိ႔အိမ္ကုိသြားလာနုိင္ျခင္း၊တိစီဝရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာသကၤန္းကုိမယူပဲသြားလာနုိင္ျခင္း၊ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကြပါဟုမဖိတ္ပဲ၊ထမင္းစားၾကြပါ၊မုန္႔စား
ၾကြပါ စတဲ့လူအသုံးအႏွဳန္းမ်ားျဖင့္ ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ ဘုဥ္းေပးနုိင္ျခင္း၊အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိေဆာင္နုိင္ျခင္း၊ထုိကထိန္ခင္းေသာ ေက်ာင္းတုိက္၌ ျဖစ္ေပၚသမ်ွေသာ သကၤန္းမ်ားကုိ ကထိန္ခင္းေသာရဟန္းတုိ႔အားျဖစ္ရျခင္း စတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ငါးပါး(သိကၡာပုဒ္ငါးပုဒ္)ကင္းလြတ္ခြင့္ကုိ ရေတာ္မူပါတယ္။ဒါကကထိန္ခင္းျခင္းရယ္၊ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ပုံလာပုံျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ပထမဝါဆုိေတာ္မူတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာခင္းရတာပါ။ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္သြားခင္းမလုိ႔စတဲ့ လူအမ်ားေျပာဆုိတဲ့စကားအရ ..ကထိန္ကုိလူမ်ားခင္းလုိ႔မရပဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာခင္းရတာပါ။ရဟန္းေတာ္ေတာင္မွ ပုရိမဝါ(ပထမဝါ)ဆုိတဲ့ရဟန္းမ်ားသာခင္းလုိ႔ရတာပါ။(ပစၦိမဝါ)လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒုတိယဝါဆုိေတာ္မူတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ားခင္းလုိ႔မရပါဘူး။လူမ်ားကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကထိန္ခင္းလုိ႔ရေအာင္ သကၤန္းကုိလွဴဒါန္းေပးတဲ့ ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္ျဖစ္သာခံယူခြင့္ရတာပါ။လူအမ်ားအေနနဲ႔ သံဃႆေဒမဆုိျပီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ သကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားက ကထိန္ခင္းမယ့္ ရဟန္းကုိစီစစ္ေရြးခ်ယ္ျပီး သိမ္ထဲမွာ ဥတ္ကမၼဝါစာျဖင့္ ရြတ္ဖတ္ျပီး ကထိန္ခံမယ့္ရဟန္းကုိေပးရတာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိ ကမၼဝါစာျဖင့္ ေပးလာတဲ့သကၤန္းကုိ ခံယူရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္က မိမိဝါဆုိရာေက်ာင္းမွာ ကထိန္ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာကလည္း စြန္႔သင့္တဲ့သကၤန္းကုိစြန္႔၊အဓိ႒ာန္ျပဳသင့္တဲ့သကၤန္းကုိျပဳျပီး ရရွိထားတဲ့သကၤန္းကုိ ဝိနည္းကံအရလုိက္နာျပဳက်င့္ရတာကုိဆုိတာပါ။အဲဒီလုိကထိန္ခင္းျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္(၅)ပါးကုိလည္း ပထမဝါဆုိေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာမ်ားကုိ မိမိႏွင့္အတူ အညီအမ်ွရေစဖုိ႔ အနဳေမာဒနာ သာဓုေခၚဆုိေစတာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိ ကမၼဝါစာနဲ႔ေပးလုိက္တဲ့သကၤန္းကုိ ရရွိထားတဲ့ရဟန္းေတာ္ဟာ မိမိဝါဆုိရာေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ျပန္ျပီး ကထိန္ခင္းကာ မိမိကဲ့သုိ႔ ပထမဝါဆုိေတာ္မူၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အနုေမာဒနာသာဓုေခၚေစျပီး ကထိန္အာနိသင္ငါးပါးရေစတာကုိ ျခဳံျပီး ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ကထိန္ကုိ ပုရိမဝါဆုိၾကတဲ့ရဟန္းေတာ္သာခင္းနုိင္ျပီး လူအမ်ားအေနနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔မရဘဲ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းမွဳသာျပဳလုပ္နုိင္တာပါ။ဒါေၾကာင့္ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ လူအမ်ားကခင္းတာမဟုတ္ပဲ ကထိန္ခံတဲ့ရဟန္းေတာ္ကသာ ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းဟာ ဒီေန႔အလွဴခံျပီး ဒီေန႔ျပီးေအာင္ကံေဆာင္ျပီးတဲ့ သကၤန္းမွသာ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရတာပါ။ညလြန္တဲ့သကၤန္းမျဖစ္ရပါဘူး။ဆုိလုိတာက ဒီေန႔ရတဲ့သကၤန္းကုိ ေနာက္ေန႔က်မွ ခင္းမယ္ဆုိရင္ ကထိန္ခင္းရာမေရာက္ပါဘူး။မသုိးသကၤန္းဆုိတာ ရက္လြန္သြားတဲ့သကၤန္းမဟုတ္ပဲ ဒီေန႔အလွဴခံ ဒီေန႔အျပီးကံေဆာင္ျပီး ဒီေန႔ခင္းတဲ့သကၤန္းကုိေျပာတာပါ။ရက္လြန္သြားတဲ့သကၤန္းမဟုတ္မွသာ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရတာပါ။မသုိးသကၤန္းမွသာကထိန္ခင္းလုိ႔ရတာပါ။အျခားပေဒသာပင္မွာသီးထားတဲ့ ပစၥည္းမ်ားနဲ႔လည္းကထိန္ခင္လုိ႔မရပါဘူး။အဲဒီပစၥည္းမ်ားက လုိအပ္တဲ့ အျခံအရံအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ ကထိန္သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ စည္းရုံးတာမ်ဳိး၊အလွဴခံတာမ်ဳိးလည္းမျဖစ္ရပါဘူး။ေအာက္ထစ္ဆုံး မိမိကုိေမြးေပးလုိက္တဲ့ မိခင္ကုိေတာင္မွ က်ဳပ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္ခင္းပါဆုိျပီး မေျပာရပါဘူး။အဲလုိေျပာျပီး ရလာတဲ့သကၤန္းကုိလည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔မရပါဘူး။ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္က မိမိအလုိလုိ နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး သံဃႆေဒမဆုိျပီး သံဃာကုိရည္စူးျပီး လွဴဒါန္းတဲ့သကၤန္းျဖင့္သာ ကထိန္ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသကၤန္းက ဘယ္ရဟန္းအတြက္စတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ကုိစြဲျပီးလွဴဒါန္းတဲ့သကၤန္းဆုိလည္းက ထိန္ခင္းလုိ႔မရပါဘူး။သံဃာကုိလွဴဒါန္းတဲ့သကၤန္းပဲခင္းလုိ႔ရတာပါ။ေနာက္ျပီး ကာလအပုိင္းအျခားအေနနဲ႔ သီတင္းက်ြတ္ လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ တစ္လ၊တစ္လမွာလည္း နယ္ေျမခ်င္းမတူတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ၾကိမ္သာခင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ျပီးေတာ့ ကထိန္ခင္းဖုိ႔ သိမ္လုိသလုိ ေလးပါးနဲ႔ ေလးပါးအထက္ သံဃာျပည့္မွီမွသာ ကထိန္ခင္းအမွဳျပီးေျမာက္ေစပါတယ္။
ကထိန္ကုိဘုရားအစရွိတဲ့သူေတာ္ေကာင္းမ်ားခ်ီးမြမ္းတာဟာ ထူးျခားမွဳေတြရွိေနလုိ႔ပါ။ဘယ္လုိထူးျခားခ်က္လဲလုိ႔ဆုိေတာ့ ကထိန္သကၤန္းကုိ ၁။ပုဂၢဳိလ္ကုိေရြးခ်ယ္ျပီးလွဴဒါန္းရတာမဟုတ္ပဲ သဃာကုိရည္မွန္းျပီးလွဴဒါန္းရတဲ့သံဃိကဒါနျဖစ္ျခင္း။
၂။အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္သာလွဴဒါန္းနုိင္ျခင္း။
၃။အျခားပစၥည္းဝတၳဳမ်ားျဖင့္ခင္းလုိ႔မရပဲ (အရဟတၱဓဇ)လုိ႔ေခၚတဲ့ သကၤန္းသုံးထည္(အေပၚရုံ=ဧကသီ၊ခါးဝတ္=သင္းပုိင္၊ဒုကၠဳဋ္=ႏွစ္ထပ္သကၤန္း)သုံးမ်ဳိးထဲမွ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္သာခင္းနုိင္ျခင္း။
၄။ကထိန္သကၤန္းကုိအေၾကာင္းျပဳျပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ကာလအပုိင္းအျခားျဖင့္ တစ္ခ်ဳိ့သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ကင္းလြတ္ခြင့္ရျခင္းဆုိတဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ကုိရေစနုိင္တဲ့အတြက္ ဓမၼဒါန(တရားအလွဴ)၊ဝိနည္းအလွူျဖစ္လုိ႔ အလြန္ပင္ထူးျခားေသာေၾကာင့္ ဘုရားစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားခ်ီးမြမ္းၾကတာပါ။ဝါဆုိသကၤန္းနဲ႔ အျခားအလွဴမ်ားက ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ ကင္းလြတ္ခြင့္မရပါဘူး။ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ကုိ ကင္းလြတ္ေစတဲ့အက်ဳိးအာနိသင္ကုိရေစတာ ကထိန္သကၤန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္အလြန္ထူးျခားတယ္လုိ႔ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္အာနိသင္ရၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔မွစျပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔ထိ(၅)လတုိင္ေအာင္ေအာက္ပါအက်ဳိးတရားမ်ားကုိရေစပါတယ္။
၁။ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ဒါယကာတစ္ဦးဦးထံသုိ႔သြားလ်ွင္ ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ ပန္ၾကားျပီးမွသြားရေပမယ့္ ကထိန္အာနိသင္ရထားလ်ွင္ မပန္ၾကားပဲသြားလာနုိင္ပါတယ္။
၂။အဓိ႒ာန္တင္ထားတဲ့ သကၤန္းသုံးထည္ကုိ မယူေဆာင္ပဲသြားလာနုိင္ျခင္း။
၃။ထမင္းစားလာပါ။မုန္႔လာစားပါ စတဲ့ မအပ္ေသာ လူအသုံးအႏွုန္းမ်ားနဲ႔ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိသုံးေဆာင္နုိင္ျခင္း၊(ကထိန္အာနိသင္မရရင္ေတာ့ ထုိမအပ္ေသာနည္းနဲ႔ ပင့္ဖိတ္တဲ့ဆြမ္းကုိဘုဥ္းေပးလုိ႔မရပါဘူး။ဘုဥ္းေပးပါက ပါစိတ္အာပတ္သင့္တာပါ။)
၄။သကၤန္းသုံးထည္အျပင္ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္မတင္ပဲ သကၤန္းမ်ားကုိေဆာင္နုိင္ျခင္း။
၅။ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာ သံဃိကသကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားခံစားခြင့္ရျခင္း။ဆုိတဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားကုိရေစပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ားအေနနဲ႔လည္းသကၤန္းအလွဴကုိ လွဴဒါန္းရျခင္း(စီဝရဒါန)၊သံဃိကအလွဴကုိလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း(သံဃိကဒါန)၊အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္
လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း(ကာလဒါန)၊တရားအလွဴေပးျခင္း(ဓမၼဒါန)စတဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားအျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားရတဲ့
အက်ဳိးတရားႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ်အက်ဳိးတရားမ်ားကုိရေစနုိင္သည့္အျပင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွကင္းလြတ္ျပီး လြတ္လပ္တဲ့ဘဝမ်ဳိး၌ျဖစ္ရျခင္း၊အစားအေသာက္ အဝတ္အထည္မ်ားစြာကုိ အလုိရွိသလုိသုံးစြဲနုိင္ျခင္း၊အစားအေသာက္၊အဝတ္အထည္ေပါမ်ားျခင္း မိမိကုိယ္ကုိသူတစ္ပါးတုိ႔မလႊမ္းမုိးနုိင္ျခင္း၊မိမိအေနနဲ႔သာသူတစ္ပါးတုိ႔အေပၚအစုိးရျခင္း၊
အထူးသျဖင့္ အလြန္ထူးျခားတဲ့အလွူဒါနျဖစ္လုိ႔ အက်ဳိးထူး အက်ဳိးျမတ္မ်ားစြာကုိရေစျပီး မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ကုိရေစနုိင္၊ေရာက္ေစနုိင္တဲ့ အေထာက္အပ့ံေပးနုိင္တဲ့အက်ဳိးတရားမ်ားကုိရရွိေစပါတယ္။
ကထိန္သကၤန္းကုိ ရဟန္း၊ရွင္၊လူ မည္သူမဆုိ
လွဴဒါန္းနုိင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ကထိန္နဲ႔ပတ္သတ္တာကုိ သိေစခ်င္၊ျပဳလုပ္တတ္ေစခ်င္၊လွဴဒါန္းတတ္ေစခ်င္တဲ့
စိတ္ေစတနာျဖင့္ ကထိန္အေၾကာင္းကုိေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါသည္။
အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊အိႏၵိယနုိင္ငံ)
http://www.wiradhamma.blogspot.com
ဦးဇင္းဘေလာ့မွာလည္းလာေရာက္ဖတ္ရွဳနုိင္ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment