ပန္းခ်ီ
အႏုပညာကို ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ ကိုသန္းတင္ဟာ မႏၲေလးက ပန္းခ်ီဆရာ ကိုခ်မ္းေအးရဲ႕
ပန္းခ်ီကားေတြကို မက္ မက္စက္စက္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆိုတာက
ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားမႈကို တျခားလူထံ ပံုေဖာ္ မွ်ေ၀ႏိုင္တဲ့ ေပါင္းကူးတ ခု အျဖစ္
ကိုသန္းတင္က ႐ႈျမင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ မတရားမႈေတြကို ဆန္႔က်င္တာဟာ
တရားမွ်တမႈကို ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ျပည္သူေတြထံ မွ်ေ၀တာလို႔ ခံယူထားတဲ့
ကိုသန္းတင္ ကို သူ႔မိခင္အဖြဲ႔က လူေတြက ႀကီးသန္း လို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကပါ တယ္။
ႀကီးသန္း ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အျမဲစဥ္း စားေနတတ္သူ တဦးျဖစ္လို႔
သူဟာ လူငယ္ေတြရဲ႕ အ ခန္းက႑ကို အေလးအနက္လည္းထားတဲ့ သူပါ။
စစ္ေတြေထာင္မွာ ေထာင္ဒဏ္ (၆၅) ႏွစ္ က်ခံေနရတဲ့ ႀကီးသန္း က်န္းမာေရးအေျခအေန
အရမ္းစိုးရိမ္စရာ ေကာင္းေန တယ္လို႔ ၾကားရေတာ့ က်မတို႔လင္မယားလည္း
စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ႀကီးသန္းဟာ က်မတို႔လင္မယားအတြက္ အကိုႀကီး လည္းျဖစ္သလို၊
ယံုၾကည္အားထားရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး မိတ္ေဆြလည္း ျဖစ္လို႔ပါပဲ။
ႀကီးသန္းက ေတာင္ဥကၠလာပ မွာေနပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ေတာင္ဥကၠလာမွာ
ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစု အမ်ားႀကီး အထိုင္ခ်ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အထိုင္ခ်တဲ့
ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုထဲမွာ ႀကီးသန္း လည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႔
BYLF နဲ႔ မကဒ အဖြဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ရွိပါတယ္။ တူတာေတြကိုေပါင္းလုပ္ၾကဖို႔ဆို
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မတို႔ အလုပ္သေဘာနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္ လမ္းသြားရင္း ၾကံဳရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေတြ ဘာေတြေတာ့ ထိုင္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ႀကီးသန္း က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ အျခားအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ သိပ္ မတြဲေတာ့ဘဲ သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔ သူပဲ ဆန္႔က်င္ေရးေတြဆက္လုပ္ေနလို႔ က်မတို႔နဲ႔ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါ။
က်မရဲ႕ ခင္ပြန္းက မကဒ အဖြဲ႔၀င္ဆိုေတာ့ သူက ႀကီးသန္းနဲ႔ နဂိုကတည္းက ခင္မင္ေနတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို႔အုပ္စုမွာ ႀကီးသန္းက လူႀကီးျဖစ္ၿပီး အရာရာမွာလည္း ႀကီးသန္းကပဲ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္တတ္ပါ
က်မတို႔နဲ႔ ႀကီးသန္းရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက က်မတို႔လင္မယား မဂၤလာေဆာင္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုခင္မင္ၾကပါတယ္။ က်မ နဲ႔လည္း အရင္ကတည္းကခင္မင္၊ က်မခင္ပြန္းနဲ႔လည္း ခင္တယ္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးရင္းႏွီးသြားတာပါ။ ၂၀၀၅ ကိုေဌးႂကြယ္ တို႔ေတြ လြတ္မလာခင္အထိ ကိုမင္းေဇယ်ႀကီးနဲ႔ ေပါင္းၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားေနပါတယ္။
ႀကီးသန္းရဲ႕ အေဖက တိုင္းရင္းေဆးဆရာႀကီး အဘယသုခ ဦးညြန္႔တင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးညြန္႔တင္ဆံုးၿပီးတဲ့ ေနာက္ေတာ့ ႀကီးသန္း ညီမအငယ္ဆံုး ဆရာမေဒၚခ်ဳိခ်ဳိတင္က ေဆးကုတဲ့အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ပါတယ္။ ဆရာမ လက္ထက္ၾကေတာ့ ကေလးေတြကိုပဲ အဓိက ကုသေပးပါေတာ့တယ္။ က်မ သားႀကီးေမြးၿပီး သားႀကီးအဆုတ္က သိပ္မေကာင္းေတာ့ ခဏ ခဏ ေဆးခန္းေျပးရပါတယ္။ ဒါကို ႀကီးသန္း ကပဲ “ဟဲ့ ကေလးကို ပိုးသတ္ေဆးတိုက္တာတာ အားကုန္တယ္။ သြား လိုက္ ငါ့ညီမဆီ” ဆိုၿပီး လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ က်မတို႔လည္း သားေလးကိုေခၚၿပီး သြားၾကပါတယ္။ က်မတို႔က က်မတို႔ရဲ႕ လသားငယ္ငယ္ေလးကို မၾကာခဏ အဂၤလိပ္ေဆးတိုက္ရတာကို စိတ္ညစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ဆရာမဆီမွာ တေန႔ ကေလးအေယာက္ ၁၅၀ ပဲ လက္ခံၿပီး ကုသေပးပါတယ္။ တိုကင္နံပါတ္ယူရပါတယ္။ ေစာင့္လည္း ေစာင့္ရပါ တယ္။ ေဆးကအရမ္းလိုက္ေတာ့ ကားႀကီးကားငယ္နဲ႔ ဆရာမထံ လာေရာက္ကုသၾကတာပါ။ က်မတို႔ကေတာ့ ေဆးခန္း သြားမည့္ေန႔ဆိုရင္ ႀကီးသန္းကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး စာရင္းေပးခိုင္းလိုက္တာပါပဲ။ က်မလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြ ႀကီးသန္းကိုပဲ အားကိုးၿပီး တိုကင္ ယူၾကတာပါ။ ႀကီးသန္း ေျပာေျပာေနလို႔ အန္တီေဒၚစန္းစန္းတင္ (ႏိုင္ငံေရးမႈ ႏွင့္ ေထာင္က်) တို႔ အိမ္က ကေလးေတြဆိုရင္လည္း ေနမေကာင္းရင္ ဆရာမဆီမွာပဲ ကုသၾကတယ္။
က်မတို႔ လင္မယား ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးသန္းဆီဖုန္းဆက္ၾကပါတယ္။ တခါက မွတ္မွတ္ရရ က်မတို႔လင္မယား ရန္ျဖစ္ ၾကပါတယ္။ ရန္မွ တကယ္ကို အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၂ ေယာက္လံုးကလည္း အစြန္းေရာက္ၾကေလေတာ့ အ ေလ်ာ့လည္း မေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ႀကီးသန္းဆီကို ဖံုးဆက္လိုက္ေတာ့ ႀကီးသန္း၊ ကိုေဌးႂကြယ္၊ ကိုျပံဳးခ်ဳိတို႔ေတြ ေရာက္ လာပါတယ္။ ႀကီးသန္းတို႔က က်မတို႔ ၂ ေယာက္ကို သူတို႔နဲ႔ အတူတူ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ေခၚပါတယ္။ က်မတို႔ လည္း သူတို႔နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လိုက္ထိုင္ရင္း ႀကီးသန္းက စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ က်မတို႔လင္မယားကို ေျပလည္ သြားေအာင္ ညိႇႏႈိင္းေပးပါတယ္။ ႀကီးသန္းက တခြန္းမွ ဆံုးမစကားေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုလိုစလိုက္ ဒီလိုစလိုက္နဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းေပး သြားတာပါ။ ဆံုးမ စကားေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုစိုး ကတိုင္လိုက္ က်မကတိုင္လိုက္ ျဖစ္ေနပါအံုးမယ္။ အခုေတာ့ ရန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းမပါပဲ စရင္းေနာက္ရင္း ျပန္တည့္သြားေတာ့ သူတို႔ေတြ နားေတာင္မၿငီးလိုက္ဘူးေပါ့။
ကိုေဌးႂကြယ္ကေတာင္ ေနာက္ေနပါေသးတယ္။ အရင္တုန္းက စည္သူ (ကြယ္လြန္) က ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ ေလာက္တယ္ထင္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ ႀကီးသန္းလည္း ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲတဲ့။ စည္သူက ေထာင္ထဲမွာ အားလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့အျပင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းၾကားထဲက မေၾကလည္မႈေတြကို ေျဖရွင္းရင္ သိပ္ေတာ္ တာ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္စည္ကို က်ေနာ္တို႔က ဘူးတ႐ို႕ေမာင္စည္ ( ၎အခ်ိန္က ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး က ဘူးထရို႕ဂါလီ) လို႔ ေခၚၾကတာ။ က်ေနာ္က စည္သူ႔ ကို အျမဲေျပာတာ ေမာင္စည္…ခင္ဗ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္လို႔ေလ။
ႀကီးသန္းက က်မတို႔လင္မယားကို အျမဲတမ္းကူညီတတ္သူပါ။ တခါက က်မတို႔ မိတၳဴဆိုင္ဖြင့္ဖို႔အတြက္ မိတၳဴစက္ေတြ ကို၀ယ္ထားပါတယ္။ ကားလမ္းမႀကီးေပၚက ဆိုင္ခန္းေလးကို တလ ၃ ေသာင္းနဲ႔ ငွားလိုက္ၿပီးေတာ့မွ မီးေတြက ဆက္ တိုက္ပ်က္ေနပါတယ္။ မီးစက္နဲ႔ဆြဲရင္ စာတမ်က္ႏွာကို ၂၀ က်ပ္နဲ႔ မကိုက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၆ သိန္းေက်ာ္ေပးရတဲ့ မိတၳဴ စက္ကို အိမ္မွာပဲ သိမ္းထားလိုက္ၿပီး အဲဒီဆိ္ုင္ခန္းေနရာမွာ မီယာမီ ေရသန္႔လုပ္ငန္း လုပ္ပါတယ္။ ေရသန္႔လုပ္ငန္း ဆို တာ ေႏြရာသီမွာ အလုပ္ပိုျဖစ္တဲ့ လုပ္ငန္းပါ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာက တကယ္ေရေရာင္းရတဲ့ ေႏြလိုရာသီ ႀကီးမွာ မီးမလာလို႔ ေရသန္႔စက္ရံုမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရသန္႔စက္ရံုက ဆိုင္ေတြလိုသေလာက္ ေရဘူးေတြ မေပး ႏိုင္ေတာ့ ေရာင္းရတဲ့ လူေတြလည္း ဒုကၡေရာက္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်မတို႔လည္း ေရသန္႔လာခ်တဲ့ ကားက ည ၁ နာရီ ၂ နာရီေလာက္မွ ေရာက္မယ္ဆိုရင္လည္း ည ၁ နာရီေလာက္ကတည္းက က်မ ခင္ပြန္းက ထၿပီး ဆိုင္မွာေစာင့္ရပါ တယ္။ တကယ္တန္းေရာက္လာေတာ့ ေရဘူး ၁၀၀ မွာရင္ ၂၅ ဘူးေလာက္ရတာဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းက မကိုက္ပါဘူး။ မိုး ေတြရြာေနရင္ေတာ့ ေရသန္႔ဘူးေတြက ဆိုင္မွာ စုပံုေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သားေက်ာင္းတက္ရမည့္ အခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံမလည္ ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႀကီးသန္းက က်မတို႔ရဲ႕ အေျခအေနကို သိသြားၿပီး က်မတို႔ သိမ္းထားရတဲ့ မိတၳဴစက္ အတြက္ ေငြ ၄ သိန္းေပးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးသူက “’ဒီမိတၳဴစက္ကို ငါက အပိုင္၀ယ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ နင္တို႔ ဆိုင္မွာ ျပန္သံုးမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြးလာယူ။ ၾကားလား။” လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူက က်မတို႔ကို အကူအညီေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မီးက အဲဒီကတည္းက ေတာက္ေလ်ာက္မမွန္ေတာ့ပါဘူး။ အရင္က မိုးတြင္းမွာ မီးလာပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးတြင္းမွာေတာင္ မီးမလာေတာ့ပါ။ အဲဒီ့ကာလက က်မတို႔အခက္အခဲေျပလည္ခဲ့ေပမဲ့ ႀကီးသန္းလက္ထဲမွာေတာ့ မိတၳဴ စက္ႀကီးက ဖုန္သုတ္ရံုကလြဲလို႔ ဘာမွ အသံုးမတည့္ေတာ့ပါ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွာ က်မခင္ပြန္း ေဆးရံုတက္ရပါတယ္။ ေဆးရံုေရာက္ေရာက္ျခင္း က်မ က ကိုခင္ေမာင္ ေဇာ္ (ကိုစည္သူ ရဲ႕ အစ္ကို) ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေခၚလိုက္ရပါတယ္။ အဓိက က်မ သတိရတာက ကိုခင္ေမာင္ေဇာ့္ဆီမွာ အားလံုးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ေတြရွိေတာ့ လိုအပ္ရင္ ဆက္သြယ္လို႔ရေအာင္ ကိုေဇာ္ႀကီးထံ ဖုန္းဆက္တာပါ။ ေနာက္မွ ကိုသန္း တင္ တို႔ကသိလို႔ က်မကိုေတာင္ ဆူပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးသန္းက ေန႔တိုင္း ေဆးရံုမွာ လာေစာင့္ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ညေတြမွာ ေစာင့္အိပ္မည့္လူမရွိရင္ ႀကီးသန္းက ေစာင့္အိပ္ေပးပါတယ္။ ႀကီးသန္း ေစာင့္အိပ္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ ညဖက္ မွာ ေစာင့္ဖို႔ငွားထားတဲ့ စပါယ္ရွယ္နာစ့္ အိပ္ရင္မႀကိဳက္ပါဘူး။ ႀကီးသန္းက က်မကို “နင္သူတို႔ကို ညအိပ္ခ ေပးထားတာ လား” လို႔ ေမးတတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ညဖက္မွာ ငွားထားတဲ့ စပါယ္ရွယ္နာစ့္ေတြက ၁၀ နာရီ ေလာက္ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာသြားရွာရမလဲ မသိပါဘူး။ ေဆးရံုမွာရွိတဲ့ အခန္းတခန္းထဲမွာ သြားအိပ္ေနၾကေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ညေတြဆိုရင္ က်မက ည ၈ နာရီေလာက္မွ ေဆးရံုက ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးသန္းေရာက္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ က်မကို ေစာင့္ေပးၿပီး ျပန္လိုက္ပို႔ေပးတတ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးတဦးတည္း ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ဆိုတာ အႏၲရာယ္ရွိလို႔ ဆိုၿပီး သူေစာင့္ေပးတတ္တာပါ။ ႀကီးသန္းက ေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါတယ္။
က်မ ခင္ပြန္း ေဆးရံုကို ၁ လ နီးပါးတက္ရပါတယ္။ ညဖက္ဆိုရင္ က်မက ကေလးေတြဆီကို ျပန္အိပ္ရပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ကိုသားႀကီး(AAPP)၊ ကိုေဌးေအာင္(AAPP) ႀကီးသန္း တို႔ေတြ ကူညီေစာင့္ေပးပါတယ္။ တရက္ေတာ့ က်မ သား ေလး ေနမေကာင္းလို႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္ကတည္းက အိမ္ျပန္သြားေတာ့ ေန႔လည္ တခင္းလံုးကေန ည ၈ နာရီ ေလာက္အထိ ႀကီးသန္း ေစာင့္ေပးပါတယ္။ လူနာရဲ႕ အေျခအေနကလည္း စိတ္ခ်ရၿပီဆိုေတာ့ ေန႔လည္ဖက္အတြက္ ငွားထားတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးက ႀကီးသန္းနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ႀကီးသန္းက “ဆရာမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို သိလား” လို႔ေမးပါတယ္။ ဆရာမေလးက “ဟင့္အင္း၊ က်မ မသိဘူး။ စိတ္လည္း သိပ္မ၀င္စားဘူး” လို႔ေျပာလိုက္လို႔ ႀကီးသန္း အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ေတြတိုသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ဆိုတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး။ သူက သူ႔ရဲ႕ မိသားစုဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေကာင္းဖို႔ က်ဳိးစား ေနတယ္။ ဒါကို ခင္ဗ်ားတို႔က စိတ္မ၀င္စားဘူးလို႔ ေျပာတာ၊ တာ၀န္မဲ့လြန္းတယ္။ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံေရးအ က်ဥ္းသားအျဖစ္ ေနတာေပ်ာ္လို႔မ်ား ထင္ေနလို႔လား” ဆိုၿပီး ေဒါသနဲ႔ ေျပာပါတယ္။ ဆရာမေလးလည္း ဇက္ကေလးပုၿပီး က်မ ေနာက္တေန႔လာေတာ့မွ က်မကို ေျပာျပပါတယ္။ “အမေရ၊ မေန႔က အမတို႔ သူငယ္ခ်င္း ဟို ဦးေလးႀကီးေလ။ က်မကို ေငါက္လိုက္တာ လြန္ေရာ။ ေဒၚစု အေၾကာင္းမသိလို႔တဲ့။ သူက ၾကည့္ေတာ့ ေအးသလိုလိုနဲ႔ ေဒါသ အေတာ္ႀကီး တယ္ အမ” တဲ့ေလ။ ေနာက္တေန႔ ႀကီးသန္း က်မကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးေတာ့ လမ္းမွာ က်မကို ေျပာျပပါတယ္။
“နင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ လူတေယာက္က ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကိုေတာ့ သိသင့္ပါတယ္။ အေမရိကန္အေၾကာင္း၊ တရုတ္အေၾကာင္းမသိတာက ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးရဲ႕ အေၾကာင္း ကို မသိတာက ျပႆနာအမ်ားႀကီး ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေမာင္စိုး အတြက္ ေခၚထားတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးဟာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ အေၾကာင္းေတာင္ မသိဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေၾကာင္းေတာ့ အေ၀းႀကီးပဲေပါ့” လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ႀကီးသန္း ရဲ႕ လူငယ္ေတြအေပၚထားတဲ့ စံတခုေပါ့ေလ။
ႀကီးသန္းက ဟာသလည္း ေျပာတတ္ပါေသးတယ္။ က်မခင္ပြန္း ေကာင္းေကာင္းသတိရေတာ့ ဦးေခါင္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္ အျခမ္းကို ခြဲစိတ္ထားတာမို႔လို႔ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ညာဘက္ မလႈပ္ရွားႏိုင္ပါဘူး။ မလႈပ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုေနမွ က်မခင္ပြန္းက အ တင္းရုန္းကန္တတ္လို႔ သူ႔ကို ေစာင့္ရတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးက ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်မွာကို အျမဲစိုးရိမ္ေနတတ္ပါ တယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္တာကို ႀကီးသန္းက သိသြားေတာ့ “ေမာင္စိုး…မင္းငါ့အေဖ ဆံုးသြားတာကို ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ။ ႏို႔မို႔လို႔ကေတာ့ မင္းကို တသက္လံုး အိပ္ယာထဲက ထလို႔မရေအာင္ ေဆးေဖာ္ခိုင္းလိုက္မွာ။” လို႔ဆိုၿပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာတတ္ပါတယ္။
တခါတုန္းက ႀကီးသန္းကို မိန္းမ မယူဘူးလားလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ ႀကီးသန္းက “ ငါ မိန္းမ မယူဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါက ႏိုင္ငံရဲ႕အေရးကို ထမ္းရြက္ေနရင္ မိသားစုဘ၀ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည္းဆည္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ အဲလို မ ျဖည္းဆည္းႏိုင္ရင္ ငါယူလိုက္တဲ့ မိန္းမလည္း ဒုကၡေရာက္မယ္။ ကေလးေတြေမြးထားရင္ ကေလးေတြပါ ဒုကၡေရာက္ မယ္။ ငါကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးမလုပ္ဘဲ မေနႏိုင္လို႔၊ မိန္းမ မယူဘူး” လို႔ေျပာျပပါတယ္။ က်မ ကပဲ ဆက္ၿပီး “ဒါဆိုရင္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ဘယ္ရေတာ့မွာလဲ” လို႔ေျပာေတာ့ ႀကီးသန္းက “နင္တို႔ ကေလးေတြ၊ မွန္ႀကီး (လွမ်ဳိးေနာင္) တို႔ ကေလး ေတြဆိုတာက မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတြပဲေလ။ နင္တို႔ သူတို႔ကို ေသခ်ာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾက၊ သူတို႔မွာ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ နင္တို႔မွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ ကေလးေမြးၿပီး ၿပီးေရာ မလုပ္ၾကနဲ႔ ၾကားလား” ဆိုၿပီး သူ စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။
ႀကီးသန္းက “ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာ၊ ေတာ္ဖို႔တတ္ဖို႔အျပင္၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ မတရားမူကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ ပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြက မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ဟား လိမ့္မယ္။ ဘယ္ ေတာ့မွ အဟားမခံ ရေစနဲ႔၊ စိတ္ဓါတ္ အဆင့္အတန္းမက်ေစနဲ႔။” ဆိုၿပီး အျမဲဆံုးမ တတ္ပါတယ္။
က်မနဲ႔ ေဆး႐ံုမွာေတြ႔တဲ့ တေလွ်ာက္ ႀကီးသန္းဟာ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္း အ၀ိုင္းက လူေတြရဲ႕ ဘ၀အေျခအေနေတြ) ကလြဲရင္ ဘယ္အေၾကာင္းကိုမွ မေျပာပါဘူး။ က်မ အိမ္ေတြမွာ က်ဴရွင္လိုက္ ျပေနတာကိုသိေတာ့ ႀကီးသန္းက “နင္ ကေလးေတြကို စာေတြခ်ည္းပဲ သင္မေနနဲ႔၊ ျပင္ပမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္ သူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္က ဘယ္လိုဆိုတာေတြကို သင္ေပး။ အဲဒါအေရးႀကီးတယ္” ဆိုၿပီး သတိေပးတတ္ပါေသးတယ္။ တ ခ်ဳိ႕ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြဆိုရင္ က်မရဲ႕ သားသမီးေတြကိုေခၚခဲ့ဖို႔ အျမဲသတိေပး တတ္ပါေသးတယ္။ ဒါမွ ကေလးေတြ ဟာ သူတို႔မိဘေတြနဲ႔ မိဘရဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လူေတြဟာ ဘယ္လိုလူေတြဆိုတာကို နားလည္ႏိုင္မယ္လို႔ အျမဲေျပာ တတ္သူပါ။ သူက ေတာ္လွန္ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာကိုး။
ႀကီးသန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ မအားလပ္ပါေစ။ က်မ ကေလးေတြေမြးေန႔ကစၿပီး ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ သူအေျပး ေလးေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ သူေျပာတာက “နင္တို႔ဆီလာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါက မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြကို အသိအ မွတ္လာျပဳတာ။ သူတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ အေရးႀကီးတယ္” တဲ့။ ႀကီးသန္းက အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္တဲ့ လူမ်ဳိးေလ။
၂၀၀၇ ၾသဂုတ္ ၇ ရက္ေန႔မွာ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ အသုဘအခမ္းအနားမွာ၊ ၾသဂုတ္ ၈ ရက္ ၈ ေလးလံုးအခမ္းအနားမွာ ႀကီးသန္း နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ပါေသးတယ္။ က်မသားေလးကို ႀကီးသန္းက တရားေဟာေနတဲ့ ကိုေဌးႂကြယ္၊ မင္းကိုႏိုင္တို႔ အနားအ ထိေခၚသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ရွင္းျပလိုက္ပါေသးတယ္။ သူတို႔က မင္းအေဖနဲ႔ အေမရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြ။ စည္သူေမာင္နဲ႔ ဒီၿငိမ္းလင္းတို႔ကိုေတာ့ သူတို႔က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၈၈ ရဲ႕ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္၊ မင္းတို႔လည္း သူတို႔လိုပဲ ၾကားလားတဲ့။ ၄ ႏွစ္အရြယ္ က်မသားက နားလည္သလိုလိုနဲ႔ “ဟုတ္ကဲ့” တဲ့ေလ။
ၾသဂုတ္လထဲမွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေ
က်မလည္း ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မရဲ႕ အမအိမ္မွာေနမလားလို႔ ေမးေတာ့ အားနာတယ္။ သူတို႔ ေၾကာက္ေနလိမ့္မယ္။ ရပါတယ္ဟာဆိုၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ႀကီးသန္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ အိမ္မွာ မီးမီး (သင္းသင္းေအး) နဲ႔ ကိုစိန္လႈိင္ တို႔က ေရွာင္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ ႀကီးသန္းအတြက္ က်မ ပုန္းဖို႔ ေနရာရွာၿပီးခ်ိန္ မွာေတာ့ အာဖက္ဖ္ေအကေန ႀကီးသန္းကိုမိသြားတဲ့ သတင္းေၾကညာတာကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ က်မတို႔အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာလည္း မခ်ိပါဘူး။
ႀကီးသန္း စစ္ေၾကာေရးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႀကီးသန္းက အံက်ိတ္ခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တရား ရံုးမွာလည္း အမ်ားျပည္သူေရွ႕မွာ တရားစီရင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႀကီးသန္းမွာ အသည္းေရာဂါနဲ႔ အစာအိမ္ေရာဂါဟာ စိုးရိမ္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနခဲ့တာပါ။ က်မရဲ႕ အစ္ကိုႀကီး က်မ္းက်မ္းမာမာနဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ဆုေတာင္းေပးေနရင္းၾကားထဲက ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းဆိုးေၾကာင့္ က်မတို႔ ပူပန္ေသာက ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေတာ့ သက္သာစျပဳလာတဲ့ အေျခအေနအတြင္းမွာ ႀကီးသန္း လြတ္ ေျမာက္လာပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးရေတာ့မွာပါ။
စစ္အစိုးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔အနစ္နာခံေနၾကတဲ့ သူေတြနဲ႔ က်မတို႔တေတြ ၾကယ္ေတြစံုတဲ့ ည ရဲ႕ ရႊန္းျမျမ လေရာင္ေအာက္မွာ ေလေျပေလညႇင္းေလးေတြနဲ႔အတူ က်မတို႔ ခ်စ္တဲ့တိုင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ အနာဂတ္အ ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္လိုပါေသးတယ္။ က်မတို႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ဘယ္လိုကူညီႏိုင္မွာလဲဆိုတဲ့ အရာေတြကို ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ ဆႏၵျပင္းျပင္းျပျပ ရွိေနပါတယ္။ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ သမိုင္းေၾကာင္းအမွန္ေတြကို ျပန္ ေျပာင္း ေျပာျပႏိုင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း…
ခင္ၿငိမ္းသစ္
0 comments:
Post a Comment