အင္အားၾကီးမားေသာ ဗုဒၶ၏ သံဃာအဖြဲ႔အစည္း

ကာမဂုဏ္မခံစားဘဲ တရားအားထုတ္ေနေသာ သူတို႔ကို ( ဗုဒၶသံဃာ ) သူေတာ္သူျမတ္မ်ားအျဖစ္ ျဖင့္
ယခုေခတ္လူတို႔က အသိအမွတ္ျပဳၾကေသာ္လည္း ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔၏ က်င့္စဥ္သည္ ဤကမၻာ၊ ဤလူ႔ဘံု ႏွင့္
အ့ံမ၀င္၊ ခြင္မက်ပဲ သူတို႔၏ ၀ါဒသည္လည္း ၾကာရွည္ေလးျမင့္တည္တံ့မည္ဟု လူတို႔ယံုၾကည္ၾက၏။ သို႔ရာ
တြင္ ဤယံုၾကည္ခ်က္မွာ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္လ်က္ရွိ၏။

ဗုဒၶသံဃာသည္ လူသမိုင္း၌ အသက္
အရွည္ဆံုးအဖြဲ႔ျဖစ္၏။ စစ္တပ္သေဘၤာႏွင့္ တရားသူၾကီးမ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာ ကမၻာ့အင္ပါ
ယာ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းသံုးရာထက္ ပို၍ မတည္တံ့ခဲ့ေခ်။ ေလာဘ၊ ေဒါသ ႏွင့္ ေမာဟ ေပၚ၌
တည္ေဆာက္ထားေသာ ထိုအင္ပါယာၾကီးမ်ားသည္ ပ်က္ဆီးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ျခိဳးျခံစြာက်င့္မႈ၊
သတၱ၀ါမ်ားကို ၾကင္နာသနားမႈ၊ စိတ္ႏွိမ့္ခ်မႈ၊ ဘာ၀နာပြားမ်ားမႈ စေသာ လူအမ်ား အထင္အျမင္ေသးသည့္
က်င့္စဥ္ျဖင့္ မထင္ရွား၊ ဗုဒၶသံဃာသည္ကား ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ တည္ျမဲခဲ့၏။ ဤအခ်က္ကို ေထာက္
ခ်င့္၍ အင္ပါယာၾကီးမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္ရွိ ဒႆန အေတြးအျမင္မွာ အလြန္တိမ္၍ ဗုဒၶသံဃာ၏ အေျခခံတ
ရားမွာ နက္နဲသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္တို႔သိရွိနားလည္ၾကရေပမည္ - ဟု ဥေရာပဗုဒၶစာေပပညာရွင္ ေဒါက္တာ
Edward Conze ၏ Buddhism – It’s Essence and Development စာအုပ္တြင္ ေရးသားထားသည္။
ဗုဒၶ၀ါဒသည္ အာဏာျဖင့္ ဦးစီးေဆာင္ရြက္မႈစနစ္၊ အမိန္႔ေပးစနစ္ကိုပယ္၍ လြတ္လပ္စြာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈ၊
လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္မႈကို အားေပးေသာ၀ါဒျဖစ္၏။ ဤအယူသည္သာမွန္၍ အျခားအယူအားလံုးသည္
အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သည္ဟု မထင္မွတ္သင့္ ဟူေသာ ဗုဒၶဩ၀ါဒကို လက္ခံထားေသာသူ၏ လြတ္လပ္စြာ ေတြး
ေခၚယံုၾကည္ခြင့္လို ေလးစားရေပမည္။

ဗုဒၶ၏သံဃာအဖြဲ႔အစည္းယခုလို ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွည္ၾကာရျခင္းမွာ ဗုဒၶသည္ သံဃာကိစၥမ်ားကို
ညီညီညြတ္ညြတ္ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ အေလးအနက္ေဟာ၏။ ဗုဒၶလိုလားေသာ ညီညြတ္မႈသည္ အခုေခတ္
လူမ်ား နားလည္ေသာအမ်ားစုညီညြတ္မႈမဟုတ္ေပ။ ရဟန္းဦးေရနည္းပါးေသာ သံဃာ၏ သမိုင္းဦးေခတ္ႏွင့္
ဆီေလ်ာ္ေသာ က်ပ္ျပည့္တင္းျပည့္ ညီညြတ္မႈမ်ိဳးျဖစ္၍ သံဃာ၏ ဥပုသ္ျပဳမႈႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ညႊန္
ၾကားခ်က္မ်ား၌ အထင္အရွားေတြ႔ရ၏။
တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔စနစ္ကို ဆန္႔က်င္၍ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္မႈကို အားေပးေသာ ဗုဒၶသံဃာသည္
ဒီမိုကေရစီ၀ါဒကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေသာအဖြဲ႔ျဖစ္၏။ အာဏာရွင္စနစ္ ၾကီးစိုးေသာ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံမ်ား၌
အဖိႏွိပ္ခံ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ မွီခိုအားထားရာျဖစ္၍ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္မႈလြန္ကဲျပီး တစ္ဖက္စြန္းေရာက္ေန
ေသာ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ား၌မူ ဗုဒၶ၏ အလယ္လမ္းစဥ္ကို ေဖာ္ညႊန္းေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္၏ - ဟု ဦးေအးေမာင္ ၏
ဗုဒၶ ႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ စာအုပ္တြင္ ဆိုထားသည္။
ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔၏အျခားထူးျခားေသာအေၾကာင္းတစ္ခုမွာ သံဃာအဖြဲ႔၌ ရဟန္းတို႔၏ ပုဂၢလိကလြတ္လပ္မႈကို
ထိပါးခ်ဳပ္ခ်ယ္မည့္ အာဏာရေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မရွိျခင္းျဖစ္၏။
ဗုဒၶႏွင့္ သံဃာ၏ဆက္ဆံမႈကို ဘုရင္ႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ ဆက္ဆံမႈႏွင့္ ပံုခိုင္းျခင္းသည္ မွား၏။ အ
ဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရင္သည္ ႏိုင္ငံလူထု၏ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္၍ ဗုဒၶသည္ကား သံဃာက မိမိအား

ဦးစီးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ စြဲမွတ္ထားျခင္းကို မလိုလားေခ်။
အာနႏၵာ… ငါသာလွ်င္ သံဃာကို ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ျပဳအံ့၊ သံဃာသည္ … ငါသာလွ်င္ အားကိုးရန္ရွိလတၱံ
ဟူေသာ စိတ္ဆႏၵသည္ ငါဘုရား၌မရွိ ဟု မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ တြင္ ေဟာေတာ္မူထားသည္။
ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈစနစ္ ( သို႔ ) အာဏာရွင္စနစ္သည္ ဗုဒၶ၏အလိုဆႏၵႏွင့္ လံုး၀ဆန္႔က်င္ေသာ စနစ္ျဖစ္၏။

သူမိုက္သည္ မိမိ၌မရွိေသာ ဂုဏ္သတင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ရဟန္းတို႔၏ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ကိုလည္း

ေကာင္း၊ ေက်ာင္း၌အစိုးရျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ လူပရိသတ္၏ ပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း အလိုရွိ၏ -
ဟု ဓမၼပဒ ဂါထာ ၇၃ တြင္ ေဟာခဲ့ပါသည္။
ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးေနာက္ ဘိကၡဳသံဃာသည္ ဗုဒၶအလိုဆႏၵ ႏွင့္အညီ ေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မရွိေသာ ဘာသာ
ေရးအဖြဲ႔ျဖစ္လာ၏။ ၀ႆက၀ရပု႑ားအား အရွင္အာနႏၵာ၏ မိန္႔ၾကားရာတြင္ ပု႑ားၾကီး ငါဘုရားကြယ္လြန္
ေသာအခါ ဤရဟန္းသည္ သင္တို႔၏ ကိုးကြယ္စရာ ျဖစ္လတၱံဟု ဘုရားရွင္ ထားအပ္ေသာ တစ္ပါးေသာ ရ
ဟန္းမွ်သည္ မရွိ - ဟု ဆိုခဲ့သည္။

သို႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔၌ သူတပါးအား အမိန္႔ေပးႏိုင္ေသာ အာဏာရေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မရွိ၊ သံဃာ့ကိစၥ
မ်ားကို စီမံေဆာင္ရြက္ရန္ သံဃာက တာ၀န္လႊဲအပ္ထားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိသည္မွန္၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုပု

ဂၢိဳလ္သည္ မိမိသေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ျပဳျခင္းမဟုတ္ဘဲ သံဃာ၏ ကိုယ္စားျပဳမူေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္
ေၾကာင္း အထူးသတိျပဳရ၏။
ထိုရဟန္းသည္ တဖန္သည္၏ အမႈတို႔၌ စြမ္းႏိုင္၏။ သံဃာ၏ကိစၥတို႔၌ ေကာင္းစြာ ခံယူု၏။ ရဟန္းအေပါင္း
က ေစသည္ရွိေသာ္ လိုက္နာ၏။ ထိုသို႔လိုက္နာသျဖင့္ ငါျပဳ၏ - ဟူ၍ မေထမဲ့ျမင္မျပဳရ - ဟု မဟာ၀ဂၢကၡ

ႏၶကသုတ၌ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဗုဒၶသည္ စစ္မွန္ေသာ ဓမၼသေဘာကိုသာ လက္ခံက်င္းသံုးသူျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔ကိုလည္း ဓမၼ
တရားသေဘာအရသာဖြဲ႔စည္းထားသည္ ဥပဇၨ်ာယ္ဆရာသည္ တပည့္ထက္ ရဟန္း၀ါၾကီး၍ တတ္သိလိမၼာ
သည္မွန္ေသာ္လည္း စင္စစ္အျမဲအျပစ္ကင္းေသာသူ မဟုတ္ရကား လမ္းမွားေနေသာ ဆရာအား အမွန္ကို

ညႊန္ျပရန္မွာ တပည့္၏ ၀တၱရားျဖစ္ေၾကာင္း ၀ိနည္းပိ႗ကတ္၌ ျပဆိုထား၏။
ဆရာသည္ မေမြ႔မေလ်ာ္ျခင္းျဖစ္ၾကအံ့၊ တပည့္သည္ ဆရာအား အရပ္တပါးသို႔ ကိုယ္တိုင္ေခၚေဆာင္သြားရ
မည္။ သူတပါးကိုေသာ္လည္းေကာင္းေခၚေဆာင္သြားေစရမည္။ ဆရာအား တရားစကားကိုမူလည္း ေဟာ
ေျပာရမည္။ ဆရာအား ေတြးေတာမႈ သံသယ ကုကၠဳစၥျဖစ္အံ့၊ တပည့္သည္ပယ္ေဖ်ာက္ရမည္။ ဆရာသည္
မွားေသာအယူဟူျငားအံ့၊ တပည့္ကေျဖရွင္းရမည္။ တရားစကားကိုမူလည္း ေဟာေျပာရမည္ဟု မဟာ၀ကၠ၊
မဟာခႏၶက သုတ္တြင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္။

၀ိနည္းပါဠိေတာ္မ်ားကို ေထာက္ခ်င့္၍ ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔တြင္ ဆရာႏွင့္ တပည့္၏ ဆက္ဆံမႈသည္ပင္ အထက္
ႏွင့္ ေအာက္ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အတူေနမိတ္ေဆြႏွစ္ဦး၏ တန္းတူရည္တူဆက္ဆံမႈမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း
သိအပ္၏။ ဤသို႔ အဆင့္အတန္းခြဲျခားမႈမရွိျခင္း၊ မည္သူ႔ကိုမွ် အာဏာအပ္ႏွင္းမထားဘဲ အဖြဲ႔၀င္အားလံုး
လြတ္လပ္မႈရွိျခင္းသည္ ဗုဒၶသံဃာ၏ ထူးျခားေသာ လကၡဏာ ျဖစ္သည္။
ဘီစီေျခာက္ရာစုေခတ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံငယ္မ်ား၌ ခတၱိယေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ မၾကာခဏ စည္းေ၀း၍

တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ မဲဆႏၵျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းစေသာ ဒီမိုကေရစီနည္းမ်ားျဖင့္ တိုင္းေရးျပည္မႈကိစၥမ်ားကို
စီမံေဆာင္ရြက္ၾက၏။ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ ဗုဒၶက၀ဇၨီမင္းတို႔သည္ မၾကာခဏ အညီအညြတ္စည္းေ၀း၍
တိုင္းေရးျပည္မႈကိစၥမ်ားကို ေဆာက္ရြက္ၾကသည့္ နည္းတူ ရဟန္းတို႔သည္ မၾကာခဏစည္းေ၀း၍ သံဃာ
ကိစၥမ်ားကို အညီအညြတ္ေဆာင္ရြက္ေနၾကသမွ်ကာလပတ္လံုး ၾကီးပြားတိုးတတ္ရန္ရွိေၾကာင္း မိန္႔ၾကား

ေသာစကားကို သတိျပဳအေလးထားသင့္ေပသည္။
ထို႔အျပင္ ဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔သည္ ဘုရင္မ်ားအုပ္စိုးေသာ ေကာသလ၊ မဂဓ စသည့္ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ား၌

လည္းထြန္းကားခဲ့၏။ သို႔စဥ္လ်က္ ဗုဒၶသံဃာ၌ ဘုရင္ကဲ့သို႔ေသာ အာဏာပါ၀ါပိုင္ ပုဂၢိဳလ္မရွိျခင္းသည္ ဗုဒၶ

ကိုယ္ေတာ္တိုင္က လြတ္လပ္မႈကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး၍ ရဟန္းတို႔၏ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္မႈကို အားေပးလိုျပီး
အာဏာစက္ကို မလိုလားေၾကာင္း မွတ္ယူလိုက္သည္။

ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔သည္ တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔ စနစ္ကို ဆန္႔က်င္၏။ ဗုဒၶ၀ါဒသည္ လူတိုင္း၏လြတ္လပ္စြာ
ယံုၾကည္ေတြးေခၚမႈကိုေလးစား၏။ မိမိအယူကိုျမွင့္တင္၍ အျခားအယူအားႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ဖိႏွိပ္ျခင္းကိုတားျမစ္၏
ရဟန္းသည္ အလိုနည္း၍ သားမယားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းဥစၥာ သံေယာဇဥ္လည္း မရွိရကား စဥ္းစားေတြး
ေခၚ၍ အမွန္တရားကို ရွာၾကံရာ၌ မ်ားစြာလြတ္လပ္၏။ စင္စစ္ကမၻာ့ဘာသာ၀ါဒသမိုင္း၌ ဗုဒၶသံဃာသည္ ဒီမို

ကေရစီႏွင့္ လြတ္လပ္မႈကို အမ်ားဆံုး ဦးစားေပးေသာ ဘာသာေရးအဖြဲ႔ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုမွားဖြယ္မရွိေပ။
ဗုဒၶအလိုအရ ရဟန္းသံဃာသည္ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မင္း၊ မႈးမတ္၊ ၀န္ၾကီးတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံရာ၌ အထူးဆင္

ျခင္ရ၏။ ဗုဒၶသည္ မင္း၏ နန္းေတာ္သို႔ ရဟန္းတို႔မၾကာခဏ သြားလာျခင္း၏ အျပစ္ကို ေဟာၾကားခဲ့၏။ စစ္
တပ္မ်ား စစ္ေရးျပျခင္း၊ စစ္ခ်ီတတ္ျခင္းကိုၾကည့္ရွဳေသာ ရဟန္းသည္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္၏။ စင္စစ္ သံဃာ

အဖြဲ႔မ်ားသည္ ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔၏ အားေပးကူညီမႈကို မရရွိပါက ၾကာရွည္တည္တ့ံမည္မဟုတ္ေခ်။



ေရွးအိႏၵိယ သကၠတ ဥပေဒက်မ္းမ်ား၌ သံဃာအဖြဲ႔အစည္းတို႔၏ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားကို ဘမယဥပေဒဟု

ေခၚ၍ ယင္းတို႔ကို ဘုရင္မ်ားက ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။ ေဖာက္ဖ်က္သူမ်ားအား အေရးယူမည္ဟုဆို
၏။
အုပ္စိုးသူမင္းေကာင္းမင္းျမတ္မ်ားကသာ သာသနာေတာ္အက်ိဳးႏွင့္ ဗုဒၶသံဃာအဖြဲ႔ၾကီး စည္ပင္တိုးတတ္ျပီး

သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားအတြက္ ကာကြယ္ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ အုပ္စိုးသူအစိုးရမင္းတို႔၏ အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေရးကို အေလးေပးေသာအားျဖင့္ မင္းေကာင္းမင္း
ျမတ္တို႔က်င့္အပ္ေသာ ( ရာဇဓမၼ ) တရား ၁၀ ပါးကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

စကၠ၀တၱီသီဟနႏၵသုတ္ တြင္ မင္းေကာင္းအစိုးရေကာင္းတို႔မည္သည္ မိမိတို႔ျပဌာန္းလိုေသာ ဥပေဒကို
ေကာင္းစြာသိရွိနားလည္မႈွရွိရမည္။ ငါ့မွာ ဥပေဒျပဌာန္းခြင့္ အာဏာရွိသည္ဆိုကာမွ် သေဘာထားျဖင့္
ျပဌာန္းျခင္းမျပဳအပ္။ တရားဥပေဒကို ျပဌာန္းရာ၌ အေၾကာင္းယုတၱိခိုင္လံုမႈရွိျပီး စိတ္ႏွလံုးေကာင္းျဖင့္သာ
ျပဌာန္းရမည္ - ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဗုဒၶသည္ ရဟန္းတို႔၏ ညီညြတ္မႈ၊ လူတို႔၏ ညီညြတ္မႈကို လိုလားေတာ္မူရကား ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးအား လည္း
ေကာင္း၊ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္းကြဲျပားေသာအဖြဲ႔မ်ားၾကား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေအာင္ ျပဳျခင္းသည္ စင္စစ္ ဗုဒၶ
ဩ၀ါဒႏွင့္အညီ ျဖစ္၏။ ရဟန္းသည္ ကြဲျပားေသာ သူတို႔ကို ေစ့စပ္တတ္၏။ ညီညြတ္သူတို႔ကို အားေပး

တတ္၏။ ညီညြတ္မႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေလ်ာ္ပိုက္၏။ ညီညြတ္မႈကို ျပဳေသာစကားကို ဆိုေလ့ရွိ၏ - ဟု
မဇၥ်ိမနိကာယ္၊ စူဌပတၱိ ပေဒါမသုတ္တြင္ ေဟာေတာ္မူထားသည္။ ဤတရားေတာ္အရ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူ၏
သံဃာမ်ားအား ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ အားေပးေတာ္မူေၾကာင္း သတိမူ
ထိုက္သည္။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ရဟန္းသံဃာမ်ားအေပၚ ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားကို မဟာပရိနိဗၺာန သုတ္တြင္ အထင္အရွား
ေတြ႔ရသည္။ ရဟန္းတို႔ အၾကင္မွ်ေလာက္ ကာလပတ္လံုး အသင္တို႔သည္ အစဥ္မျပတ္ စည္း႐ံုးညီညြတ္စြာ
သံဃာကိစၥကို ျပဳလုပ္၍ ေန၏။ အၾကင္မွ်ေလာက္ ကာလပတ္လံုး အသင္တို႔သည္ သံဃာတာ၀န္ ဟူသမွ်

ကို ေဆာင္ရြက္ေန၏။ အၾကင္မွ်ေလာက္ ကာလပတ္လံုး သံဃာ၏ စည္းကမ္းဥပေဒ တစ္ခုခုကို မက်ဴးလြန္၊
မေဖာက္ဖ်က္၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ ကာလပတ္လံုး အသင္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ သီတင္းသံုးေဖာ္အားလံုး၏ ခ်မ္း
သာေရးကို ေၾကာင့္ၾက၍ေနၾက၏။ ထိုမွ်ေလာက္ကာလပတ္လံုး အသင္တို႔သည္ ဆထက္ထမ္ပိုး တိုးတတ္မႈ
ရွိသြားေပလိမ့္မည္။ ဆုတ္ယုတ္မႈရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ - ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက ယခုအခါတြင္ သင္တို႔သည္ မိမိၾကိဳက္ကိုသာလွ်င္ မိမိ၏ မွီခိုအားထားရာ ျပဳျပင္လုပ္ၾကေလာ့။
ဤသံသရာပင္လယ္၌ မိမိကိုယ္ကိုသာလွ်င္ ကၽြန္းျပဳလုပ္ၾကေလာ့။ ဓမၼကို မိမိ၏ ကၽြန္းျပဳလုပ္ၾကေလာ့။ ဓမၼ
ကို ကိုးစားၾကေလာ့ - ဟု လည္း မိန္႔ၾကားခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္ကြယ္လြန္ခ်ဳပ္ျငိမ္းျပီးသည့္ေနာက္ ငါတို႔၏ ဆရာမရွိေတာ့ျပီ - ဟု သင္တို႔ ေတြးထင္ေကာင္း ေတြး
ထင္ၾကေပလိမ့္မည္။ စင္စစ္ေသာ္ကား ငါ ပရိနိဗၺာန္၀င္စံခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျပီးေနာက္ ငါညႊန္ျပထားခဲ့သည့္ တရား
ဓမၼႏွင့္ ၀ိနည္းအဆံုးအမမ်ားသည္ သင္တို႔၏ ဆရာပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ - ဟုလည္း တရားဓမၼႏွင့္ ၀ိနည္းကို
ေစာင့္ထိန္းအားကိုးၾကဟု မိန္႔ဆိုခဲ့ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚ၌ ဗုဒၶဘာသာ အထြန္းကားဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ ယံုၾကည္ၾက
၏။ စင္စစ္ ေက်ာင္း၊ ကန္၊ ဘုရား၊ ေစတီ၊ ပုထိုး ေပါျမားျခင္း၊ ပိ႗ကတ္စာေပကို အာဂံုေဆာင္ေသာသူမ်ားရွိ
ျခင္းသည္ သာသနာထြန္းကားေသာ အစစ္အမွန္လကၡဏာမ်ားဟု ဆိုႏိုင္ရန္ ခက္ခဲသည္။ ဗုဒၶဩ၀ါဒ ကို အ
ျမဲ လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္ေပါမ်ားမွသာ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေၾကာင္း မွတ္သား
ထားသင့္ေပသည္ - ဟု ဦးေအးေမာင္ က သူ၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ စာအုပ္တြင္ သတိေပးထားသည္။

ယခုအခါ စစ္အာဏာရွင္မစၦာ၀ါဒီမ်ားၾကီးစိုးခ်ဳပ္ကိုင္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗုဒၶ၏ သာသနာႏွင့္ ရဟန္း၊

သံဃာ အပါအ၀င္ စစ္မွန္ေသာ ဓမၼတရားအားလံုးတို႔သည္ စစ္အာဏာစက္ေအာက္တြင္ ညွိဳးမွိန္၊ ဖိႏွိပ္၊

ဖမ္းဆီး၊ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံေနရသည္။ ထို႕႔ေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ကို ႐ိုေသေလးစား ယံုၾကည္အားကိုးေသာ
ရဟန္း၊ သံဃာႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္အေပါင္းတို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မြန္ျမတ္ေသာ သာသနာေတာ္အတြက္ အဓမၼတ

ရားေတြကို အသက္ေပးကာ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္ေပသည္။
၁၀ . ၉ . ၂၀၀၉
အလင္းဆက္